Hugo

ฉันใช้เวลานานมากในการดู Hugo แต่ฉันดีใจมากที่ได้ทำ นี่เป็นบทกวีที่ยอดเยี่ยมและรุ่งโรจน์เรียบง่ายสำหรับภาพยนตร์ยุคแรก ๆ ที่เล่าผ่านสายตาของ Hugo (Asa Butterfield) เด็กกำพร้าที่หลังจากการตายของพ่อช่างนาฬิกา (จู๊ด ลอว์) จบลงด้วยการอาศัยอยู่ในกำแพงสถานีรถไฟในปารีสที่ถูกกล่าวหาว่าคดเคี้ยว นาฬิกาจำนวนมากของสถานี

การเชื่อมโยงเดียวของ Hugo กับพ่อผู้ล่วงลับของเขาคือผ่านกลไกจักรกลอันสง่างาม ซึ่งเป็นชายดีบุกที่พ่อของเขาได้รับการฟื้นฟูในเวลาว่าง ดูเหมือนว่าจะเป็นแนวทางกับคนดีบุกทุกคน หัวใจนี้ไม่มีหัวใจด้วย แต่คราวนี้เป็นกุญแจรูปหัวใจ ซึ่ง Hugo เชื่อว่าถ้าเขาสามารถหาได้จะช่วยไขความลับภายในได้ สิ่งนี้นำพาหนุ่มฮิวโก้ไปสู่การค้นหาที่อันตรายแต่เต็มไปด้วยการผจญภัย ซึ่งมักจะทำให้เขาตกอยู่ในเงื้อมมือของเจ้าของร้าน (เบ็น คิงสลีย์) หรือสารวัตรสถานี (ซาชา บารอน โคเฮน) ความช่วยเหลืออยู่ใกล้แค่เอื้อม แม้ว่าอิซาเบลล์ (โคลอี้ เกรซ มอเรตซ์) ลูกสาวเทพเจ้าของเจ้าของร้าน และในขณะที่ทั้งสองผนึกกำลังกัน ในไม่ช้าพวกเขาก็พบว่าพวกเขามีอะไรที่เหมือนกันมากกว่าที่พวกเขาคิด

ใน Hugo สกอร์เซซี่ได้สร้างเรื่องราวที่มีมนต์ขลังอย่างแท้จริงซึ่งดึงดูดผู้ชมเข้าสู่หน้าจอผ่านการใช้ 3D ที่เป็นนวัตกรรมใหม่เพื่อให้เราดื่มด่ำกับพลวัตของชีวิตชาวปารีสและความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นภายในกำแพงของสถานี บัตเตอร์ฟิลด์ได้รับเลือกให้มารับบทฮิวโก้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ เด็กชายผู้อยากรู้อยากเห็นซึ่งมุ่งมั่นที่จะเอาตัวรอดในโลกที่โหดร้ายและเย็นชาซึ่งดูเหมือนจะจัดการกับมือที่แย่ของเขาอยู่ตลอดเวลา คุณอดไม่ได้ที่จะรักเขา มอเรตซ์หลังจากเริ่มสั่นคลอนเล็กน้อยในไม่ช้าก็พบว่าเท้าของเธอ (และสำเนียงของเธอ) คิงสลีย์นั้นยอดเยี่ยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเรื่องราวพัฒนาขึ้นและมีความแข็งแกร่งในเชิงลึกจากนักแสดงสมทบระดับแนวหน้ารวมถึงเอมิลี่มอร์ติเมอร์เรย์วินสโตนและคริสโตเฟอร์ลี น้อย.

อย่างไรก็ตาม จุดแข็งของ Hugo นั้นอยู่ในเรื่องราวของมัน ซึ่งเผยให้เห็นอย่างง่ายดายต่อหน้าคุณด้วยความสง่างามและความสง่างามที่แท้จริง ความรักที่สกอร์เซซี่มีต่อประวัติศาสตร์งานฝีมือของเขาและความปรารถนาที่จะแบ่งปันเรื่องราวในภาพยนตร์ยุคแรกๆ นี้ปรากฏชัดในทุกเฟรม แม้ว่ามันอาจจะไม่ใช่การพรรณนาที่ถูกต้องที่สุดในประวัติศาสตร์ของประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ แต่ก็มีจิตใจที่จริงใจและดีซึ่งรวบรวมแก่นแท้ของสิ่งที่เป็นภาพยนตร์ได้อย่างสวยงาม

บางคนวิพากษ์วิจารณ์สกอร์เซซี่ในการสร้างภาพยนตร์สำหรับเด็กที่ไม่สามารถเข้าถึงได้สำหรับเด็กส่วนใหญ่ ฉันไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งในประเด็นนี้ สำหรับฉันแล้ว Hugo เป็นภาพยนตร์คลาสสิกสำหรับเด็กที่ใช้ได้กับทุกช่วงวัย ซึ่งแทบไม่ต่างอะไรกับ ET ของ Spielberg ในโลกของวู้ดดี้ บัซ เจสซี่ และลูกชิ้นที่ตกลงมาจากฟากฟ้า (ซึ่งฉันไม่ผิด ล้วนแล้วแต่เป็นเลิศในตัวเอง) การได้ดูหนังเด็กสมัยก่อนเป็นเรื่องที่สดชื่น ฉันรู้สึกราวกับเป็นภาพยนตร์คริสต์มาสที่มีมนต์ขลังสำหรับฉัน ทุกคนเข้าถึงได้อย่างสมบูรณ์แบบและสนุก

Hugo สมควรได้รับรางวัลมากมายที่ได้รับในช่วงเทศกาลมอบรางวัล