Justin Timberlake + The Tennessee Kids | จัสติน ทิมเบอร์เลก + เดอะ เทนเนสซี คิดส์

Jonathan Demme เปิดตัว "Justin Timberlake and the Tennessee Kids" ที่สนุกสนานอย่างน่าอัศจรรย์ด้วยการแนะนำให้เรารู้จักกับผู้เล่นสำรองและนักดนตรีที่สนับสนุนดาราเพลงป๊อปในการทัวร์สองปีนี้ แต่อย่าพลาดหนังเรื่องนี้เกี่ยวกับผู้ให้ความบันเทิงที่อยู่ตรงกลาง . ในขณะที่กล้องของ Demme ไม่เคยลืมที่จะให้คู่หูในวงการเพลงป๊อปได้แบ่งปันเวลา เขากลับมาที่ Timberlake เสมอ ซึ่งเป็นหนึ่งในนักดนตรีที่สนุกสนานอย่างแท้จริง โดยที่ใครๆ ก็สามารถสร้างภาพยนตร์คอนเสิร์ตได้ พลังงานของเขาแพร่เชื้อและความสุขของเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้รับพรให้ทำมาหากินเป็นโรคติดต่อ ดังนั้น ในขณะที่เขาพูดกับนักเต้นของเขาว่า "มองไปทางซ้าย มองไปทางขวา นี่แหละคือตัวตนของรายการนี้" เป็นภาพยนตร์ที่ยกระดับสถานะของเขาจริงๆ ทำให้เขาอยู่เคียงข้างตำนานอื่นๆ ที่ผู้กำกับฝีมือดีเคยถ่ายทำในคอนเสิร์ต ภาพยนตร์ เช่น David Byrne และ Neil Young
เป็นเรื่องดีที่ Netflix จะช่วยให้ผู้คนเห็น “จัสติน ทิมเบอร์เลคและเดอะเทนเนสซีคิดส์” มากกว่าที่จะทำได้หากได้รับการปล่อยตัวมาตรฐานเมืองใหญ่ที่ต้อนรับภาพยนตร์คอนเสิร์ตส่วนใหญ่ แต่ได้รับการออกแบบมาอย่างชัดเจนสำหรับรูปแบบขนาดใหญ่ ประสบการณ์การแสดงละคร อย่าดูมันบนโทรศัพท์ของคุณ ดูบนหน้าจอที่ใหญ่ที่สุดในบ้านของคุณ และเปิดเสียงดัง

ภาพยนตร์ของ Demme รวบรวมการแสดงครั้งสุดท้ายของ Timberlake ในการทัวร์สองปี ซึ่งจัดขึ้นในสถานที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับระดับการแสดงละครที่ลาสเวกัส ด้วยผู้คนจำนวนมากบนเวทีที่สนับสนุนเขาและสวมชุดสูทและเนคไทที่ดูมีระดับกว่าสิ่งที่คุณเป็นเจ้าของ ทิมเบอร์เลคจึงเปิดการแสดงโดยเลียนแบบหัวหน้าวงดนตรีคนเก่า ผู้ที่สามารถควบคุมฝูงชนได้ในทุกท่าเต้นและโน้ตเสียงต่ำ และเขาก็วางเวทีสำหรับการแสดงของตัวเองอย่างมีเลศนัย โดยเปิดด้วยเพลง “Pusher Girl” เวอร์ชั่นที่ให้ความบันเทิงตามประเพณีที่แยกเป็นเพลงฮิปฮอปในเวอร์ชั่นเดียวกัน ทิมเบอร์เลคมีความเป็นเลิศในการเล่นทั้งสองด้านของตัวผู้ให้ความบันเทิงนั้น - คนที่สามารถร้องเพลงรักแบบดั้งเดิมที่คุณยายจะชอบแล้วย้ายเข้าสู่ "Sexy Back"
Demme และผู้กำกับภาพ Declan Quinn ร่วมงานกับ Demme มานานหลายทศวรรษและถ่ายทำภาพยนตร์คอนเสิร์ตของผู้กำกับ Neil Young สองเรื่อง เคลื่อนไหวอย่างลื่นไหลไปกับ Timberlake โดยใช้กล้องที่ลวงตาได้อย่างยอดเยี่ยม สังเกตว่าพวกเขารักษาระยะห่างมากพอที่จะให้เราได้ชมการแสดงบนเวทีบ่อยแค่ไหน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเต้นรำที่ยืดออกไป สังเกตว่า Demme หลีกเลี่ยงสัญชาตญาณที่จะตัดอย่างรวดเร็วที่เราเห็นบ่อยในภาพยนตร์คอนเสิร์ตสมัยใหม่อย่างไร โดยเข้าใจว่าช็อตยาวที่ลื่นไหลนั้นได้ผลดีกว่าการตัดไปมาทั่วเวที ความพยายามของ Demme อยู่ในจังหวะที่สมบูรณ์แบบกับเรื่องของเขา แม้กระทั่งว่าเขาแก้ไขรายการได้อย่างราบรื่นเพียงใด ตัดทอนตัวเลขหลายตัวที่ฉันหวังว่าสักวันหนึ่งจะเข้าสู่ส่วนคุณสมบัติพิเศษของ Blu-ray (ฉันรู้สึกว่าพวกเขาทำตก "Cry Me a แม่น้ำ” เป็นต้น)

แน่นอนว่าสิ่งที่ Demme และ Quinn เข้าใจมากที่สุดก็คือพวกเขาไม่เคยมาขวางทางดาราของพวกเขา มันเกี่ยวกับการแสดงตัวตนของเขาและสิ่งที่ผู้คนรู้สึกในการแสดงของเขาผ่านกล้อง เป็นสิ่งที่ Demme ผู้กำกับภาพยนตร์คอนเสิร์ตที่ดีที่สุดตลอดกาล (“Stop Making Sense”) รู้วิธีการทำดีกว่าใครๆ การแสดงของทิมเบอร์เลคมีขึ้นและลงเรื่อยๆ สลับกับตัวเลขที่มีจังหวะเร็วอย่างยอดเยี่ยมกับคนอื่นๆ ที่ดึงกระแสลงมาอีกครั้ง จนกว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รับความบันเทิง เขายังมิกซ์เพลงของตัวเองให้น่าสนใจมากกว่าแค่ดูคอลเลกชั่นมิวสิกวิดีโอของเขา ซึ่งรวมถึงเพลง “Rock Your Body”, “What Goes Around” และ “Mirrors” ที่นักฆ่า