IMDB : tt2720826
คะแนน : 7
จุดขายของหนังเดียว คือการต่อสู้ของ บรูซ ลี และ หว่อง แจ็คแมน หนังทำได้ดีในเรื่องของการปูแบ็คกราวน์ ความอัดอั้นตันใจของ ลี ที่อยากจะตัดสินกับ หว่อง นั้น ตรงนี้ทำได้น่าติดตาม เพราะหนังเล่าออกมาให้ หว่อง ดูมีของ ไม่ธรรมดา น่าค้นหา และแอบ ๆ จะดูเหนือกว่า บรูซ ลี ที่หงายไพ่ออกมาหมดแล้วตั้งแต่ต้น ซึ่งสำหรับตัวละครของ หว่อง ส่วนตัวคิดว่า มีมิติ มีความกลม จับต้องได้มากที่สุดในเรื่องแล้ว แต่ส่วนที่เหลือก็แบนราบกันไปหมด ตรงนี้เป็นจุดที่ส่วนตัวรู้สึกเสียดายแทน ฟิลลิป อึ้ง เหมือนกัน และที่ผิดหวังกว่านั้น คือ ฉากต่อสู้ของทั้งคู่นั้น มันยังไปไม่สุดจริง ๆ การดีไซน์คิวบู๊ ถ้าจะเอามาตรฐานของชื่อ บรูซ ลี มาแปะแล้ว นี่ถือว่าฉากบู๊ยังง่อยไปหน่อย จริง ๆ ไม่แย่ พอมีฉากให้ว้าวกันอยู่ 2-3 ฉาก แต่มันก็ไม่มีอะไรตื่นเต้นตราตรึงเหมือนที่ควรจะเป็น และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของฉากทลายแก๊งที่ควรเป็นไคลแม็กซ์แล้วนั้น..
สิ่งเดียวที่ชอบในหนังเรื่องนี้ คงอยู่ที่การกลั่นเอาสิ่งที่ได้จากการต่อสู้ของคนทั้งสอง พูดง่าย ๆ นี่ก็คือหนัง coming of age ของ บรูซ ลี กับมุมมองความมั่นใจ ความทระนงตน น้ำเต็มแก้ว หรือ การเอาตัวเองมาเป็นศูนย์กลางของโลกนั้นค่อย ๆ เปลี่ยนไปในแบบที่ยังรักษาความเป็นตัวตนของ บรูซ ลี ได้ดี ซึ่งนี่เป็นความเปลี่ยนแปลงสำคัญ คล้าย ๆ ประหนึ่งการฉากเบื้องหลังการถ่ายทำก่อนที่โลกจะรู้จัก บรูซ ลี ในอีกไม่กี่ปีหลังจากนั้น