Brother of the Year | น้อง.พี่.ที่รัก
เรื่องย่อ : Brother of the Year | น้อง.พี่.ที่รัก
สองพี่น้อง เจน น้องสาวที่อาศัยอยู่กับ ชัช พี่ชายของเธอ โดยภาระงานบ้านทุกอย่างเธอต้องเป็นคนจัดการส่วนพี่ชายอย่างชัชนั้นสุดแสนจะขี้เกียจและนิสัยแย่มาก แต่เมื่อเจนกำลังจะแต่งงานมีครอบครัวและย้ายไปญี่ปุ่น ชัชจะต้องดูแลตัวเองให้ได้ แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือความรู้สึกผิดที่ชัชพี่ชายที่ไม่เคยทำหน้าที่พี่ที่ดีเลย
IMDB : tt8060408
คะแนน : 4
ภายใต้เรื่องราวที่เกิดขึ้นมากมาย กับความยาวของหนัง 124 นาที มีข้อเสียที่เห็นได้ชัดคือ การปะติดปะต่อ การตัดต่อ และการดำเนินเรื่องที่ไม่ค่อยสมูธเท่าไหร่ ยกตัวอย่างเช่น ฉากเจนไปทำเลสิก ที่จู่ ๆ ก็มีมาแล้วก็จากไป แบบไม่เชื่อมโยงกับเส้นเรื่องดีเท่าไหร่ หนังมีความผสมกันระหว่างดราม่ากับคอเมดี้ อย่างที่บอกไปแล้ว ช่วงแรกจะพยายามเป็นการ์ตูนเลย กะคอเมดี้เต็มที่ แล้วช่วงท้ายนี่ก็กะเอาดราม่าครอบครัว เน้นเอาซึ้ง แต่ปัญหาคือมันจะมีช่วงต่อบางจุดที่มันก้ำกึ่งและอารมณ์มันไม่ได้ เช่น ฉากนึงที่เจนกำลังซึ้งในห้องครัว นึกถึงพี่ชายตอนเด็ก ๆ คนดูอย่างเราก็กำลังซึ้งตามละ ชอบเลย คิดในใจละ “เฮ้ย… อันนี้ดี” แต่มันยังไม่ทันสุดเลย หนังก็ตัดกลับมาที่แม่ ๆ ป้า ๆ กำลังเต้นรำพัดฮา ๆ ที่โต๊ะกินข้าว 3 วิฯ ตัวละครบางตัวที่ดูเหมือนจะมีอะไรแต่สุดท้ายก็ไม่รู้จะมีมาไปเพื่ออะไร เช่น สาวร้านดอกไม้ที่ชื่อ หมวย โดยส่วนตัวเราคิดว่า จะดีกว่านี้ถ้าไม่มีนางในเรื่องเลยแต่แรก และอีกคนคือ แจ๊ค-แฟนฉัน ที่เป็นคนตกปลา ที่ไม่รู้ว่าสำคัญอะไรกับเส้นเรื่อง ครอบครัวของชัชกับเจนมีแต่แม่กับป้า ไม่มีพ่อเพราะหนังตั้งใจให้บทของชัชเป็นทั้งพี่ชายและพ่อของเจนพร้อม ๆ กัน ส่วนพ่อแท้ ๆ ไม่ค่อยได้รับการกล่าวถึง คาดเองว่าพ่อน่าจะทิ้งไปตั้งแต่ตอนที่แม่ท้องเจน (ไม่ทราบสาเหตุ หนังไม่พูดถึง) ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็น่าจะอยู่ด้วยจนชัชอายุ 5 ขวบได้ เพราะในวันที่แม่จะคลอดเจน ก็ไม่เห็นมีพ่ออยู่ด้วยแล้ว (ชัชกับเจนอายุห่างกัน 5 ปี) แต่ถ้ามองแยกเป็นซีน ๆ แต่ละซีนทำได้ดีมากและสมบูรณ์ในซีนของมันเอง เช่น ซีนนี้ทำออกมาดราม่าดีนะ นักแสดงรับส่งอารมณ์กันดีนะ ดูแล้วเราอินนะ ซึ้งนะ เราก็น้ำตาซึมและจะร้องไห้ตามจริง ๆ รวมถึงฉากจบฉากสุดท้ายก็ทำได้ยอดเยี่ยม (รับรองว่า ไม่ใช่แบบละครไทยทั่วไป ที่พี่ชายคนละพ่อละแม่แล้วแอบรักน้องสาว และไม่ใช่แนวพี่ชายกลับตัวกลับใจ เห็นแก่น้อง เลิกเป็นคนห่วย) แต่เพียงแค่พอเอาแต่ละซีนมาตัดรวมเป็นหนังม้วนเดียวกันแล้วมันกลับไม่ใช่เฉย ๆ อะ สุดท้ายนี้ ก็ชื่นชมอยู่ดีว่า หนังค่ายนี้ยังทำออกมาดีสูงกว่าค่าเฉลี่ยมาตรฐานหนังไทยทั่วไป ขยี้อารมณ์เก่งเหมือนเดิม เราเองก็ยอมรับว่า เราชอบและอินหลาย ๆ อย่างในเรื่องทั้งที่เราไม่มีพี่มีน้อง เช่น การแสดงของนักแสดงนำ และการถ่ายภาพ แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีอีกหลาย ๆ อย่างที่ยังอยากให้ปรับปรุงแก้ไข ทุกอย่างที่ติมา เราล้วนติด้วยความรู้สึกเสียดายทั้งสิ้น