Chevalier

สิ่งแรกที่คุณสังเกตเห็นคือการก้าวเดิน: พาร์ทสตรัท พาร์ทเด้ง และความมั่นใจทั้งหมด ในฐานะโจเซฟ โบโลญจน์ เชอวาลิเยร์แห่งแซ็งต์-จอร์จ เคลวิน แฮร์ริสัน จูเนียร์ ฉายแววของการครอบครองตนเองที่ไม่สั่นคลอน ซึ่งมาพร้อมกับความรู้เรื่องการเป็นคนฉลาด มีพรสวรรค์ และเป็นที่รัก

แต่นี่คือฝรั่งเศสในศตวรรษที่ 18 และโบโลญจน์เป็นลูกผสม และแม้แต่การมีพระราชินีมารี อองตัวแนตต์อยู่เคียงข้าง ก็ไม่สามารถปกป้องพระองค์จากการเหยียดเชื้อชาติและชนชั้นในสังคมปารีสได้

วิธีการที่โบโลญจน์ตระหนักและสำรวจจุดสูงสุดและจุดต่ำสุดของทั้งตัวตนของเขาและโลกรอบตัวเขาคือกระดูกสันหลังของ "เชอวาลิเยร์" มันเป็นเรื่องจริงที่จำเป็นซึ่งจะทำให้ผู้ชมจำนวนมากเข้าใจได้อย่างแน่นอน โจเซฟ โบโลญจน์เป็นนักฟันดาบระดับแชมป์ นักไวโอลินฝีมือดี เป็นนักแต่งเพลงและวาทยกรที่ประสบความสำเร็จ (เมื่อเราเจอเขาครั้งแรก เขากระโดดขึ้นไปบนเวทีเพื่อท้าทายโมสาร์ทให้เล่นไวโอลิน ซึ่งแน่นอนว่าไม่ได้เกิดขึ้นในชีวิตจริงแต่สร้างความบันเทิงอย่างมาก)

พรสวรรค์และความสามารถพิเศษของโบโลญจน์ช่วยให้เขาก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงส่งที่สุดในราชสำนัก แต่ภูมิหลังของเขาในฐานะลูกชายของเจ้าของไร่และทาส หมายความว่าเขาไม่สามารถเป็นเจ้าของได้อย่างแท้จริง กว่า 200 ปีที่ผ่านมา เรื่องราวชีวิตของโบโลญจน์และผลงานที่น่าประทับใจได้ถูกฝังไว้และสูญหายไปตามกาลเวลา “เชอวาลิเยร์” เยียวยาสิ่งนั้น

แฮร์ริสันมีการแสดงที่น่าตื่นเต้นอย่างต่อเนื่องในฐานะตัวละครที่อวดดีแต่มีความขัดแย้ง และมูลค่าการผลิตก็น่าดึงดูดใจอย่างมาก แต่ภาพยนตร์เกี่ยวกับบุคคลที่สร้างแรงบันดาลใจนี้ไม่ได้บรรลุถึงขีดสุดของความกล้าหาญหรือนวัตกรรม ผู้กำกับสตีเฟน วิลเลียมส์ ผู้คร่ำหวอดในวงการโทรทัศน์มาอย่างยาวนาน และผู้เขียนบท สเตฟานี โรบินสัน (“Atlanta,” “What We Do in the Shadows”) ได้สร้างภาพบุคคลที่แข็งแกร่งและหล่อเหลา ซึ่งยังมีโครงสร้างและโทนสีแบบเดิมๆ ที่น่าผิดหวัง

“คุณต้องเก่งมาก” พ่อของโจเซฟ (จิม ไฮ) บอกเขาก่อนจะทิ้งเขาอย่างไม่เป็นพิธีการตั้งแต่ยังเป็นเด็กที่โรงเรียนสอนภาษาฝรั่งเศสสุดหรูจากบ้านของเขาในอาณานิคมแคริบเบียนของกวาเดอลูป การทำงานกับผู้กำกับภาพ เจส ฮอลล์ วิลเลียมส์บ่งบอกถึงความอ้างว้างและความโดดเดี่ยวที่โจเซฟจะสัมผัสต่อไปในช่วงชีวิตของเขาผ่านโถงทางเดินที่ว่างเปล่าซึ่งเต็มไปด้วยแสงที่ไม่อาจให้อภัยได้

ข้อเท็จจริงที่ว่าเขาหล่อเหลา มีเสน่ห์ และอัจฉริยะทางดนตรีที่มหัศจรรย์ทำให้เขาเป็นที่ดึงดูดใจของคนรวยและผู้มีอำนาจ รวมถึงเพื่อนซี้ของเขา Marie Antoinette (ลูซี่ บอยน์ตันผู้เฉียบคมและขี้เล่น) ผู้ซึ่งมอบตำแหน่งให้เขา ลักษณะเหล่านี้ยังดึงดูดความสนใจของ Marie-Josephine นักร้องโอเปร่าที่แต่งงานแล้วและผิวขาวมาก Samara Weaving ให้การแสดงที่น่าดึงดูดใจในฐานะคนฉลาดเฉลียวฉลาดที่กล้าคิดเพื่อตัวเอง—แต่เพียงไม่นาน เธอยังคงถูกบังคับให้ต้องยอมอยู่ใต้บังคับบัญชาของสามีที่อายุมากกว่าและไม่มีอารมณ์ขัน (มาร์ตัน โชคัส) ซึ่งเป็นนายพลที่ไม่เห็นความสำคัญของการแสวงหาศิลปะ

แต่ในขณะที่ชายผู้นี้มุ่งมั่นสู่การแสดงอันทรงเกียรติที่สุดในฝรั่งเศส—ผู้ควบคุมวง Paris Opera—แม่ที่เพิ่งเป็นอิสระของเขาก็มาถึงเพื่อเตือนให้เขารู้ว่าเขามาจากไหนและแท้จริงแล้วเขาเป็นใคร Ronke Adekoluejo นำพื้นฐานที่จำเป็นมาสู่การดำเนินเรื่องที่เป็นฟองเหล่านี้ ตลอดจนภูมิปัญญาและความอบอุ่น ขณะที่โจเซฟทิ้งวิกผมสีฝุ่นและปล่อยให้แม่สางผม เห็นได้ชัดว่าเขาจะกอบกู้มรดกทางวัฒนธรรมที่เขาพยายามปราบปรามมานานเพื่อให้ได้รับการยอมรับ แต่เราจำเป็นต้องเห็นเขาผ่านการเปลี่ยนแปลงนั้น และแฮริสันก็แสดงตัวตนที่แท้จริงในทุกขั้นตอน และในขณะที่แฮร์ริสันและวีฟวิ่งมีเคมีที่เข้ากันซึ่งบางครั้งวิลเลียมส์ก็แสดงให้เห็นผ่านภาพตัดต่อที่ลื่นไหลชวนขนลุก แต่เรารู้ว่าความโรแมนติกนี้ไม่สามารถทนต่อช่วงเวลาเหล่านี้ได้

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ซึ่งสะท้อนอารมณ์และน่ายินดีเมื่อได้ดู ผลงานของนักออกแบบเครื่องแต่งกายโอลิเวอร์ การ์เซีย ผู้ออกแบบงานสร้างคาเรน เมอร์ฟี และทีมงานของพวกเขา ที่พยายามขยายขอบเขตและรวมถึงกลียุคบนท้องถนนที่ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นแผนย่อยที่แทรกเข้ามา (คะแนนสูงของคริส บาวเวอร์สร้างบรรยากาศได้อย่างน่าอัศจรรย์) การปฏิวัติฝรั่งเศสกำลังเริ่มต้นขึ้น และแม้ว่าบริบททางประวัติศาสตร์จะมีความสำคัญอย่างยิ่งในการบอกเล่าเรื่องราวนี้ มันยังด้อยพัฒนาและไม่น่าดึงดูดเท่ากับการเดินทางส่วนตัวของเชอวาเลียร์ . ถึงกระนั้น การแสดงอันทรงพลังของ Harrison และโอกาสที่จะได้เรียนรู้เกี่ยวกับศิลปินที่ไม่ธรรมดาคนนี้ทำให้ "Chevalier" คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม