Close | รักแรก วันนั้น

ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าฉันหมายถึงอะไรสำหรับคำถามนั้น—ไม่ใช่ ณ จุดนี้—เพราะคำว่า “ปิด” เป็นหลักฐานการวิพากษ์วิจารณ์ หรืออาจเป็นหลักฐานการอภิปราย หากผู้อ่านหรือผู้ฟังยังไม่เคยเห็นมาก่อน การพัฒนาโครงเรื่องในช่วงต้นที่สำคัญทำให้ไม่สามารถพูดคุยอย่างยาวหรือในรายละเอียดได้ เกรงว่าผู้เขียนจะถูก "สปอยล์" และเพื่อหลีกเลี่ยงการพูดถึงส่วนที่เหลือของภาพยนตร์คือการหลีกเลี่ยงการพูดถึงภาพยนตร์ สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือการกล่าวชมนักแสดง (พวกเขายอดเยี่ยมอย่างไม่ต้องสงสัย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Eden Dambrine และ Gustav de Waele ในฐานะเพื่อนวัยเยาว์) และผู้กำกับและนักเขียนร่วมอย่าง Lukas Dhont ผู้ซึ่งแต่งเติมเรื่องราวด้วยคุณภาพของนักธรรมชาติวิทยาที่ขัดเกลาซึ่งในบางครั้ง ทำให้เทอร์เรนซ์ มาลิค ("The Tree of Life" นึกถึงอยู่บ่อยครั้ง) สมมติว่าด้านบนของบทวิจารณ์นี้ได้รับการประเมินในระดับงานฝีมือเท่านั้น "Close" เป็นภาพยนตร์ที่น่าทึ่งพร้อมการแสดงและภาพที่ปรับแต่งอย่างประณีต แต่ยิ่งฉันอยู่ห่างจากมันมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งไม่พอใจกับความประมาทเลินเล่อที่จัดการทางอารมณ์ วัตถุระเบิดประเภทที่สร้างความบอบช้ำให้กับครอบครัวในชีวิตจริงจำนวนมาก และยิ่งฉันมีคำถามมากขึ้นเกี่ยวกับอะไร อันที่จริง ผู้ชมควรจะละทิ้งประสบการณ์นี้ไป

Léo (แสดงโดย Dambrine) และ Rémi (แสดงโดย Waele) ทั้งคู่เติบโตในฟาร์มเล็กๆ ของครอบครัว พวกเขาขี่จักรยานไปและกลับจากโรงเรียนทุกวัน และเมื่อสิ้นสุดวันทำงาน คนๆ หนึ่งมักจะไปที่บ้านของอีกฝ่ายเพื่อรับประทานอาหารเย็นและนอนค้างคืน บทภาพยนตร์โดย Dhont และผู้ทำงานร่วมกันประจำของเขา Angelo Tijssens แสดงลักษณะของความสัมพันธ์ในลักษณะที่ทำให้ผู้ชมสามารถวางซ้อนการอ่านได้ บางคนมองว่านี่เป็นความสัมพันธ์แบบแปลกแยก (ชายคนหนึ่งหรือทั้งสองคนเป็นเกย์แต่อาจจะยังไม่รู้ตัว) ในขณะที่คนอื่นมองว่าร่างกายที่ไร้เดียงสาและไม่ได้รับผลกระทบของเด็กหนุ่มที่สามารถนอนร่วมเตียงได้โดยไม่รู้สึกว่าตนเองเป็นอย่างไร - มีสติหรือวิตกกังวลและสามารถกอด สัมผัส แม้กระทั่งจับมือในที่สาธารณะโดยไม่รู้สึกรังเกียจสายตาพวกเขา มีแนวโน้มที่จะแข็งกระด้างและปรับสภาพตัวเองไปสู่ความซ้ำซากจำเจของ "เท่" หรือดูเป็นผู้ชายตรงๆ ที่ไร้อารมณ์เมื่อพวกเขาอายุมากขึ้น ผู้ปกครองเริ่มกำหนดลักษณะการแสดงพฤติกรรมก่อนหน้านี้ว่าเป็น "แปลกประหลาด" และดังนั้นจึงไม่สามารถยอมรับได้

หากครูต้องการอธิบายแนวคิดเรื่องความแตกต่างระหว่างบรรทัดฐานกับเด็กๆ (เป็นแนวคิดที่ไม่ได้รับอนุญาตในโรงเรียนรัฐบาลส่วนใหญ่ของสหรัฐฯ ในปัจจุบัน เนื่องจากการแทรกแซงทางการเมืองแบบปฏิกิริยาในเขตท้องถิ่น) พวกเขาสามารถฉาย "ปิด" ได้ เพราะภาพยนตร์เรื่องนี้วางทุกอย่างไว้หมดแล้ว ออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ ไม่ว่าใครก็ตามจะกำหนดลักษณะหรือรหัสของมัน ก็ไม่มีอะไรผิดเกี่ยวกับเด็กผู้ชายเหล่านี้และความสัมพันธ์ของพวกเขา ไม่ว่าในกรณีใด มันไม่ใช่เรื่องของใครนอกจากพวกเขา (และพ่อแม่ของพวกเขา) ภาพยนตร์เรื่องนี้ปฏิบัติต่อความรักของพวกเขาอย่างบริสุทธิ์และแม้แต่วีรบุรุษ เหมือนกับบทกวีในศตวรรษที่ 19 เกี่ยวกับความรักที่แท้จริงซึ่งอยู่เหนือกาลเวลา วัฒนธรรม และแม้แต่เนื้อหนัง Léo ชื่นชอบ Rémi—คุณจะเห็นได้จากวิธีที่เขามอง Rémi เมื่อฝ่ายหลังกำลังฝึกคลาริเน็ตหรือเล่นเดี่ยวที่โรงเรียน—และเขายังชอบที่ครอบครัวของ Rémi ยอมรับเขาเป็นลูกชายโบนัสอีกด้วย Léo มอง Sophie (Émilie Dequenne) แม่ของ Rémi ในลักษณะเดียวกัน โดยมองในอุดมคติและปฏิบัติบูชาเธอด้วยสายตาของเขา

ดูเหมือน Rémi จะรู้สึกแบบเดียวกันกับ Léo และครอบครัวของเขา ดูเหมือนว่าพี่ชายคนโตของ Léo ที่มีผมสีเข้มและดวงตาของเขาอาจไม่ใช่อุบัติเหตุในการคัดเลือกนักแสดง ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะเป็นสมาชิกในครอบครัวของ Rémi ได้ การสร้างภาพยนตร์ของ Dhont วาดเส้นขนานระหว่างความรักที่ Léo และ Rémi รู้สึกและแสดงออกต่อกัน และวิธีการที่ครอบครัวทั้งสองดูเหมือนจะผสมผสานกันทั้งในเชิงภูมิศาสตร์และทางอารมณ์ (มีบ้าน 2 หลัง แต่บางครั้งก็รู้สึกเหมือนช่วงแรกๆ ของเรื่องราวกำลังคลี่คลาย ในบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง) นี่คือความรักในฐานะการกำจัดขอบเขตที่รับรู้

[สปอยเลอร์จากที่นี่]

จากนั้น ขยะสังคมที่เกลียดการปรักปรำก็เข้ามามีบทบาท โดยทั้งเด็กชายและเด็กหญิงที่โรงเรียนของเลโอและเรมีถามคำถามที่ไม่อ้อมค้อมและนำประเด็นเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่ จากนั้นจึงลุกลามบานปลายเป็นการดูหมิ่นเหยียดหยาม เด็กชายทั้งสองอารมณ์เสียกับเรื่องนี้ แต่มีเพียงLéoเท่านั้นที่เริ่มเปลี่ยนพฤติกรรมของเขาด้วยเหตุนี้จึงเข้าร่วมกับกลุ่มเพื่อนใหม่ที่จัดตัวเองรอบ ๆ ฮ็อกกี้น้ำแข็ง การแสดงออกถึงมิตรภาพและความใกล้ชิดของ Rémi

ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำได้ดีที่สุดในส่วนนี้ของเรื่องราว ด้วยการแสดงที่เป็นธรรมชาติและแม่นยำเป็นพิเศษของ Dambrine และ de Waele พอๆ กับบทภาพยนตร์ เราเข้าใจดีถึงพลังที่คนๆ หนึ่งทำสิ่งที่ทำลายล้างกับคนที่พวกเขารัก ด้วยเหตุผลของแรงกดดันทางสังคม และรู้ลึกลงไปว่ามันผิดที่จะทำ ได้แต่ทำไปเรื่อย ๆ และไม่ยอมชี้แจงเมื่อผู้เสียหายร้องขอ เพราะการอธิบายย่อมต้องใช้เหตุผลประกอบ ไม่มีทางที่จะพิสูจน์ความใจร้ายที่เห็นแก่ตัวแบบนั้นได้

ความเจ็บปวดของ Rémi ที่ถูก Léo ปฏิเสธนั้นรุนแรงมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากคืนหนึ่ง