Death Proof

การตัดต่อที่ห่วยแตก การถ่ายทำเป็นเม็ดๆ เรื่องราวที่น่าขำ ความรุนแรงสูง และการแสวงประโยชน์ในหน้ากากของสตรีนิยมและการเสแสร้ง ไม่ใช่การประชุมที่น่าสนใจที่สุดเมื่อพูดถึงผู้ชมภาพยนตร์สมัยใหม่ บางทีสิ่งนี้อาจอธิบายได้ในระดับหนึ่งว่าทำไมสูตรการรับชมแบบเก่าของการดูภาพยนตร์การเอารัดเอาเปรียบแบบไม่ยอมใครง่ายๆ แบบ back-to-back จึงหายไปจากผู้ชมชาวอเมริกัน Grindhouse ใช้เงินเพียงเล็กน้อย 4.2 ล้านเหรียญในช่วงสุดสัปดาห์แรก และจนถึงขณะนี้ก็ยังไม่สามารถคืนงบประมาณของภาพยนตร์สองเรื่องได้ครึ่งหนึ่ง แม้ว่านักวิจารณ์ส่วนใหญ่ที่ไปดูมันไม่มีอะไรนอกจากการยกย่องทารันติโนและเพื่อนฝูง แต่เห็นได้ชัดว่าเห็นเพียงตัวเลขเท่านั้น เควนตินและผู้กำกับร่วมโรเบิร์ต โรดริเกซ ตัดสินใจว่าจะเป็นการดีที่สุดที่จะแยกเรื่องราวของพวกเขาออกจากกัน และปล่อยให้พวกเขาเป็นภาพยนตร์สองเรื่องในสหราชอาณาจักร บินต่อหน้าตรรกะของ Grindhouse

ภาพยนตร์เรื่องแรกเหล่านี้คือ Death Proof ซึ่งเป็นการแสดงความเคารพของเควนติน ทารันติโนที่มีต่อผู้สร้าง Deathrace 2000 ของโปรดิวเซอร์ Roger Corman และผลงานกำกับ Switchblade Sisters ของผู้กำกับ Jack Hill (1975) โดยที่ Stuntman Mike ของ Kurt Russell มีความหลงใหลในการขับรถชนรถยนต์ที่ขับโดยหญิงสาว หลักฐานที่โง่เขลาเหมาะสมสำหรับตลาดโรงบด เหตุใดภาพยนตร์เรื่องนี้จึงดูบังเอิญมากเมื่อพยายามสร้างบรรยากาศของเทศกาลขยะสไตล์ Corman? คำตอบที่ยาวและสั้นคือนี่ไม่ใช่หนังโรงหนังจริงๆ เป็นภาพยนตร์ทารันติโนที่มีผีของหนังเก่าแย่ ๆ มากมายที่โฉบอยู่เหนือมัน ใช่ คุณได้ฟุตเทจจากฟิล์มที่เป็นเม็ดเล็ก ๆ และการตัดต่อที่ไม่ดีโดยเจตนาที่ทำให้พวกเขาหัวเราะคิกคัก แต่นั่นก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว และทารันติโนก็ย้ายเข้าไปอยู่ในดินแดนที่คุ้นเคยอย่างรวดเร็ว ซึ่งคล้ายกับการชกต่อยผู้ชายที่พูดถึงแฮมเบอร์เกอร์ชาวยุโรปหรือโจรปล้นธนาคารที่รำพึงถึงความจริงของซิงเกิ้ลฮิตของมาดอนน่า "Like A Virgin" แม้ว่านี่จะไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอย่างสิ้นเชิง แต่ก็ไม่เป็นผลดีกับวัสดุประเภทนี้โดยเนื้อแท้ ทารันติโนอดไม่ได้ที่จะโหลดฉากของเขามากเกินไปด้วยการคดเคี้ยวที่ไร้ความหมาย ราวกับว่าเขาได้มาถึงจุดที่การกำกับแบบโอ้อวดอย่างไร้จุดหมาย ตัวอย่างเช่น ฉากหนึ่งเกี่ยวข้องกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ซื้อนิตยสารที่ปั๊มน้ำมัน การโต้ตอบง่ายๆ ที่คงอยู่ตลอดไปดูเหมือนจะไม่สามารถบอกอะไรเราเกี่ยวกับตัวละครหรือพล็อตเรื่องได้ อย่างน้อย Pulp Fiction ก็มีความหมายเบื้องหลังความธรรมดาของผู้อยู่อาศัย ฉันมักจะสงสัยว่าเรื่องนี้ส่วนใหญ่เป็นเพราะทารันติโนที่ต้องเพิ่มฟิล์มของเขาหลังจากแยกมันออกจาก Planet Terror หรือไม่ มันมีแผ่นไม้อัดของภาพยนตร์ที่ต้องการบรรณาธิการที่ดีอย่างมากในลักษณะเดียวกับ Kill Bill vol. 2 ต้องการความเงางามที่ดี แล้วเราก็มีฉากรถจริง ยกเว้นกรณีรถชนกลางคันที่มีความรุนแรงสูงซึ่งแบ่งกลุ่มผู้หญิงสองคนของภาพยนตร์เรื่องนี้ออกไป และการไล่ตามจุดสุดยอดของรถ (ดำเนินการอย่างเชี่ยวชาญ) Death Proof นั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าการที่สาว ๆ ไปชมภาพยนตร์เดินป่า อีกครั้งที่โทษการตัดต่อ เพราะหนังเรื่องนี้จำนวนมากสร้างเรื่องราวที่เบี่ยงเบนความสนใจอย่างมหาศาลของเด็กผู้หญิงที่กล่าวถึงความสนใจแบบคนทั่วไปที่มีเพียงทารันติโนเท่านั้นที่จะทำให้พวกเขาทำ เช่น ความรักในภาพยนตร์เรื่อง Vanishing Point หรือ Dave, Dee, Dozy, บีคกี้ มิกค์ & ทิทช์. มันมีสไตล์? อย่างแน่นอน. ไม่มีภาพยนตร์ทารันติโนคนไหนที่จะทำให้คุณประทับใจ หรือพูดให้เจ้าตายด้วยบทสนทนาที่จืดชืด แม้ว่ามันจะไม่สม่ำเสมอและน่าปวดหัว แต่การฟังตัวละครเหล่านี้วาฟเฟิลโดยไม่สนใจสิ่งใดเป็นพิเศษก็ยังคงดำเนินไปอย่างราบรื่นและรวมเอาอากาศแห่งความเยือกเย็นของทารันติโนไว้ บางทีการปล่อยตัวแกรนด์เฮาส์โดยรวมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้จะเอาชนะใจฉันได้มากกว่า มันอาจจะดูรกไปหน่อย แต่ก็เหมือนกับรถชนทั่วๆ ไป คุณอดไม่ได้ที่จะจ้องดูมัน