Funny Face | บุษบาหน้าเป็น

ภาพยนตร์เพลงรักอมตะคลาสสิกตลอดกาลเรื่องนี้ได้รับการเสนอชื่อชิงรางวัลออสการ์ถึง 4 รางวัล

ละครที่สร้างจากเกาะโคนี่ย์ที่เงียบสงบและไม่สงบเรื่อง “Funny Face” มีหลายสิ่งหลายอย่าง หลัก ๆ ในนั้นคือละครคู่แปลก ๆ ที่นำแสดงโดยซอล (คอสโมจาร์วิส) หนุ่มผิวขาวขี้โมโห และซามา (เดลา เมสกียาร์) เพื่อนมุสลิมของเขา Saul และ Zama เป็นเพื่อนกัน แบ่งปันอาหาร และมักจะเพลิดเพลินกับการอยู่เป็นเพื่อนกันในขณะที่เขาครุ่นคิดเกี่ยวกับสภาพที่น่าเศร้าของเมือง Zama เป็นเพื่อนกับ Saul ไม่ใช่คู่หูของเขา เธอสร้างความสมดุลทางอารมณ์ให้กับตัวละครของ Jarvis ซึ่งเป็น "Stella!" ที่ดีคนหนึ่ง ห่างจากความประทับใจของ Marlon Brando พอสมควร เขาไปทางไหน เธอก็ตามไป

ในที่สุด “Funny Face” ก็กลายเป็นชุดของบทสนทนาที่เต็มไปด้วยอารมณ์แต่ว่างเปล่าเกี่ยวกับเป้าหมายที่ใหญ่ที่สุดของความโกรธของซอล นั่นคือพ่อที่ผิดหวัง (วิกเตอร์ การ์เบอร์) และลูกชายนิรนาม (จอนนี่ ลี มิลเลอร์) ที่ต้องการเงินของพ่อเพื่อแปลงพื้นที่อยู่อาศัยให้กลายเป็น ลานจอดรถ. ความขัดแย้งนี้พัฒนาเป็นภาพยนตร์ที่ท้ายที่สุดแล้วเป็นการประท้วงต่อต้านการแบ่งแยกดินแดนที่ไม่น่าเชื่อ ส่วนใหญ่เป็นเพราะวิสัยทัศน์เกี่ยวกับเมืองและปัญหาของเมืองกลายเป็นสัญลักษณ์ที่ต้องลงมือเองและความคิดถึงที่ไม่เอื้ออำนวย ก่อนหน้านั้น ภาพยนตร์ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นซิมโฟนีในเมืองที่แต่งขึ้นโดยนักเขียน/ผู้กำกับ Tim Sutton ผู้เลียนแบบที่มีพรสวรรค์ (ไม่ใช่นักแสดง แต่เป็นผู้กำกับ "Dark Night" และ "Donnybrook") และแสดงอย่างขยันขันแข็งโดยนักแสดงและทีมงานของเขา บางครั้งผู้ร่วมงานที่มีพรสวรรค์ของผู้กำกับก็หยิบยกอุปมาเรื่องไร้สาระนี้ขึ้นมาบ้าง แต่ไม่เคยมากพอที่จะขายความตายแบบมือสองได้

ภาพยนตร์ของซัตตันแสดงให้เราเห็นถึงบรู๊คลินที่เป็นคนกลางๆ ซึ่งเห็นโดยซอล ผู้คลั่งไคล้คลั่งไคล้ที่หมกมุ่นอยู่กับทีมนิกส์และฤดูกาลที่แพ้ล่าสุดของพวกเขา การฟังเกมของนิกส์และรายการวิทยุทำให้อารมณ์ของซาอูลแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด เขาสวมหน้ากากซึ่งดูเหมือนชายยิ้มในภาพจิตรกรรมฝาผนัง Tillie ที่โด่งดังในปัจจุบันของ Asbury Park และเขาคุยโทรศัพท์อย่างไม่ระมัดระวังบนทางเดินริมทะเลของเกาะโคนี่ย์ ซึ่งเป็นฉากที่แสดงให้เห็นสิ่งที่ส่วนที่เหลือของภาพยนตร์ยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า: “หน้าตลก” เคลื่อนไปพร้อมกับซอล แม้หลังจากที่เขาเข้าไปพัวพันกับซามาก็ตาม มุมมองของ Zama ได้รับการพิจารณา แต่ไม่เกินนามธรรม เช่น เมื่อพนักงานทางเดินริมทะเลที่น่าสงสัยส่งลูกตาที่มีขนปุกปุยให้เธอขณะที่เธอเคลื่อนตัวผ่านวิดีโอเกมอาร์เคดอย่างช้าๆ ไม่มีการระบุเหตุผลสำหรับความเป็นปรปักษ์ที่แฝงอยู่นี้ นอกเหนือไปจากรูปร่างหน้าตาของเธอ (เธอสวมนิกอบปกปิดใบหน้าและรูปร่าง) ซึ่งแทบจะไม่เพียงพอที่จะอธิบายความตึงเครียดที่แฝงอยู่ในฉากนี้

พูดตามตรง: ซัตตันบอกใบ้ใน 2-3 ฉากว่าตัวละครที่ปลีกตัวของ Zama เป็นผลมาจากความไม่เต็มใจของแต่ละคนมากกว่าความไม่สนใจในวัฒนธรรม เธอไม่ใช่นิกอบของเธอ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ เธอหมายถึงเมื่อเธอและซอลชนกันในโรงเก็บเสื้อผ้าที่คับแคบ เธอพยายามจะขโมยถั่วพิสตาชิโอ แต่เขาหยุดเธอไว้ ช่วงเวลาที่ตึงเครียดผ่านไปหลังจากที่เขาเสนอซื้อถั่วให้เธอ คนแปลกหน้าทั้งสองผูกพันกันและโชคดีที่ไม่ได้พบกันแบบน่ารักที่มีค่ามากเกินไป ซาอูลและซามาซื้อไนกี้ใหม่ ซื้อชิ้นส่วนของนิวยอร์ก (ออย เวย์) และแม้กระทั่งขโมยรถลินคอล์นทาวน์

ระหว่างทาง ซาอูลเดือดดาลและเปิดเผยเป้าหมายที่ใหญ่ที่สุดของความไม่มั่นคงของเขา นั่นคือผู้ชายอย่างมิลเลอร์ ผู้ซึ่งกำลังทำลายเมืองและควักหัวใจออกมาอย่างใจจดใจจ่อเพราะพวกเขาชอบเงิน เช่นเดียวกับมิสเตอร์แคร็บส์ การอ่านตัวละครของมิลเลอร์นี้ได้รับการเสนอแนะและยืนยันใน 2-3 ฉาก รวมถึงฉากเซ็กซ์สามนาทีที่ไม่รู้จบและน่าสะอิดสะเอียน ซึ่งตัวละครของมิลเลอร์ทำหน้าบูดบึ้งในขณะที่ผู้หญิงสวมชุดชั้นในสามคนปีนขึ้นไปบนตักของเขาแล้วกระตุ้นกันและกันด้วยกลไก ประสิทธิภาพ. มันเป็นฉากที่ไร้สาระ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความยาวของมัน แต่ก็เป็นเพราะตัวละครของมิลเลอร์ที่จงใจแบนราบและไร้อารมณ์ เขาเป็นกระดานแซนด์วิชมากกว่าคน เป็นกระดานชนวนว่างเปล่าที่ซัตตันใช้เพื่อตอกย้ำความหวาดระแวงในเมืองที่ทรุดโทรม ยัปปี้ยังคงทำลายเมืองของเรา เพราะพวกเขายังคงขายอพาร์ทเมนต์หรูหราให้กับนักลงทุนต่างชาติ (ที่ไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่) "เมืองนี้สนใจแต่เรื่องเงิน" ซาอูลบ่นกับซามะก่อนจะชกไปที่แผงหน้าปัดของรถทาวน์คาร์ เขากำลังพูดถึงนิกส์และเน็ตส์ แต่จริงๆ แล้ว ซาอูลก็เหมือนกันทั้งหมด

ฉันเชื่อว่าผู้ชายอย่างนักพัฒนาของ Miller มีอยู่จริง แต่ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะมีเพราะเขามักจะเดือดดาลและเอาแต่อ้างตัว และรอให้คนอื่นยอมรับเขาในสิ่งที่เขาเห็นได้ชัด ไม่แปลกใจเลยที่ “ฟันนี่ เฟซ” จะลงเอยที่ลานจอดรถ ไม่มีที่อื่นให้ไปแล้วตั้งแต่ซัตตันพาเราไปในมุมที่แท้จริงนี้แล้ว ตัวละครของมิลเลอร์ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ เขาคือผู้ที่เขาได้รับการแนะนำตัวว่า: ในฉากแรกๆ กลุ่มของชายนิรนามที่ไม่รู้จักยกย่องตัวละครของมิลเลอร์ และขอบคุณเขาที่ทำให้พวกเขา "ร่ำรวยแบบโสโครก"

ไม่มีสิ่งใดน่าสนใจเท่ากับความสัมพันธ์ของซาอูลและซามา เห็นได้ชัดว่าซอลต้องการเข้าใจซามา แต่ก็เอาแต่ใจตัวเองเกินกว่าจะทำอะไรนอกจากไปเที่ยวกับเธอ เธอจึงสอนวิธีปฏิบัติตัวเมื่ออยู่กับเขา ฉันไม่คิดว่าซัตตันรู้จริงๆ ว่าตัวละครของเมสกียาร์เป็นใครเช่นกัน และมันแสดงให้เห็นในฉากที่เธอพยายามเปลี่ยนชุดนิกอบที่ร้านเสื้อผ้าที่ขายชุดอินเดียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เช่น ส่าหรีและอาบายา “ไม่เป็นไร ที่รัก” เจ้าของร้านให้ความมั่นใจกับ Zama ว่า “ฉันมาจากเกาะสแตเทน” ฉันไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ฉันอาศัยอยู่ในนิวยอร์กซิตี้มา 34 ปีแล้ว (แม้ว่าจะไม่เคยอยู่ในเกาะสแตเทนเลยก็ตาม) ถึงกระนั้นฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้ว ฉันแค่หวังว่า “funny face” ที่เหลือจะเคลื่อนไหวในทันทีเพราะมันมีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ