Ghosted | Ghosted

โรเจอร์ อีเบิร์ตเคยเขียนไว้อย่างโด่งดังในอภิธานศัพท์ข้อกำหนดภาพยนตร์ว่า ไม่มีภาพยนตร์ดีๆ ถูกสร้างขึ้นมาตั้งแต่ปี 1977 ที่มีตัวละครชื่อโคล (อธิบายไม่ถูกว่าเขาได้ยกเว้น "วันแห่งฟ้าร้อง" ที่ไม่ค่อยดีนัก) ฉันไม่สามารถพูดได้อย่างแน่ชัดว่ากฎนั้นคงอยู่มานานหลายปีหรือไม่ แต่ฉันสงสัยว่าเขาจะมีชีวิตอยู่เพื่อดู "Ghosted หรือไม่ ” เขาอาจจะเลือกที่จะเกษียณในที่สุดสักครั้งบนพื้นฐานที่ว่าไม่มีตัวอย่างที่เลวร้ายกว่านี้เกิดขึ้นได้ ภาพยนตร์เรื่องนี้มีความพอใจในตนเองและพอใจในตัวเองมากจนคุณสามารถสัมผัสได้ถึงการดูถูกที่ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับการผลิตมีต่อผู้ชม

โคลของเรา (คริส อีแวนส์) เป็นชาวนา/นักประวัติศาสตร์เกษตรกรรมที่โชคไม่ดีในความรักตลอดกาล เพราะเขามีแนวโน้มจะรุนแรงเกินไปเร็วเกินไปและทำให้ผู้คนหวาดกลัว เขาพบกับซาดีผู้ลึกลับ (อานา เด อาร์มาส) ที่ตลาดเกษตรกร และดูเหมือนทั้งสองจะโด่งดังไปตลอดการเดตอันยาวนาน ซึ่งครอบคลุมทุกอย่างตั้งแต่คาราโอเกะไปจนถึงการไปเยี่ยมชมขั้นบันไดอันโด่งดังจาก "The Exorcist" อนิจจาเมื่อเขาพยายามติดต่อเธอในวันรุ่งขึ้น เธอก็เพิกเฉยต่อข้อความและอิโมจิของเขาที่ไม่หยุดหย่อน ต้องขอบคุณโครงเรื่องที่งี่เง่ามากที่ทำให้เขารู้ว่าตอนนี้เธออยู่ในลอนดอน และในสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นท่าทางโรแมนติกอันยิ่งใหญ่และไม่ใช่ธงสีแดงขนาดใหญ่ เขาจึงตัดสินใจบินไปที่นั่นและทำให้เธอประหลาดใจ สิ่งนี้ควรจะมีเสน่ห์และไม่น่าขนลุกเลย แม้แต่พ่อแม่ของเขา (เทต โดโนแวนและเอมี่ เซดาริสผู้สูญเปล่าอย่างน่าทึ่ง) ยังคอยกระตุ้นให้เขาทำต่อไป

'You' Season 3 บน Netflix: สตรีมหรือข้ามไป?
หลังจากมาถึง เขาคิดว่าเขาสะกดรอยตามเธออยู่แต่ก็ถูกลักพาตัวไปทันทีและถูกนำตัวไปยังถ้ำของผู้ทรมานชื่อบอริสลอฟ (ทิม เบลค เนลสัน) ซึ่งเชื่อว่าโคลคือคนที่รู้จักกันในชื่อ The Taxman ซึ่งมีข้อมูลสำคัญที่เขาหวังจะดึงออกมาผ่านการใช้งาน ของการฆ่าแตน ก่อนที่สิ่งนั้นจะเกิดขึ้น เขาได้รับการช่วยเหลือจากบุคคลลึกลับที่กลายเป็น...ซาดี ปรากฎว่าเธอคือสายลับ CIA ตัวจริงที่ไล่ตามอาชญากรระดับปรมาจารย์ชื่อ Leveque (Adrien Brody) ซึ่งกำลังพยายามได้รับรหัสสำหรับอาวุธพิเศษใหม่ที่อันตรายถึงตายเพื่อที่เขาจะได้ขายมันในตลาดมืด คิดว่ารหัสเหล่านี้อยู่ในความครอบครองของ The Taxman และเนื่องจากทุกคนคิดว่า Cole คือ Taxman เขาจึงกลายเป็นเป้าหมาย โดยที่ Sadie ใช้เขาเป็นเหยื่อล่อเพื่อหยุดยั้งคนเลวตลอดไป สิ่งนี้นำพวกเขาไปสู่การเดินทางระหว่างประเทศเพื่อหยุด Leveque และอาจกอบกู้โลกได้ในขณะที่ทะเลาะวิวาทและล้อเลียนระหว่างเสียงปืน การระเบิด และการไล่ล่ารถที่ไม่หยุดหย่อนซึ่งประกอบเป็นส่วนใหญ่ของพล็อตเรื่อง
คุณอาจจำได้ว่าแม้ว่าคุณจะมีความสุขมากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าคุณไม่ทำก็ตาม - "The Grey Man" เมื่อปีที่แล้วซึ่งเป็นผลงานการจารกรรมระหว่างประเทศที่น่ารังเกียจและไม่อาจจดจำได้อย่างละเอียดซึ่งเหมือนกับการดูคนอื่นเล่นวิดีโอเกมที่ไม่ดี ภาพยนตร์เรื่องนี้เกิดขึ้นกับนักแสดงร่วมอีแวนส์และเดอ อาร์มาส และฉันอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าพวกเขาได้ทำข้อตกลงลับระหว่างพวกเขาเพื่อพยายามหายานพาหนะแบบนั้นอีกคันที่ไร้สาระและน่าจดจำยิ่งกว่านี้อีกหรือไม่ ภารกิจเสร็จสมบูรณ์. ช่วงนี้มีการพูดคุยกันมากมายเกี่ยวกับโปรแกรมปัญญาประดิษฐ์ที่ใช้ในการสร้างงานศิลปะ และผลกระทบร้ายแรงที่อาจเกิดขึ้นตามมา แม้ว่า “Ghosted” จะมีคนไม่น้อยกว่าสี่คนที่ให้เครดิตกับบทภาพยนตร์เรื่องนี้และผู้กำกับ Dexter Fletcher ผู้ซึ่ง “Rocketman” ก่อนหน้านี้เป็นหนึ่งในชีวประวัติทางดนตรีที่ดีกว่าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ก็ให้ความรู้สึกราวกับว่ามันถูกสร้างขึ้นโดยโปรแกรมดังกล่าว เห็นได้ชัดว่ามีสิ่งหนึ่งที่มุ่งเน้นไปที่การติดตามอัลกอริธึมที่เหนื่อยล้ามากกว่าสิ่งใด ๆ ที่มีลักษณะคล้ายกับแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์ของแท้จากระยะไกล

บทภาพยนตร์ที่กล่าวมาข้างต้นเป็นการนำเอา “True Lies”, “Mr. และนางสมิธ” “อัศวินและกลางวัน” และอื่นๆ ที่ไม่ทำให้โต๊ะสนใจเลย "Ghosted" เปรียบเสมือนสายซักรีดที่เชื่อมโยงจังหวะแอ็กชั่นที่เปลี่ยนได้กับตัวละครที่เหนื่อยล้า การวางแผนที่เกียจคร้าน และการขาดไหวพริบ อารมณ์ขัน ความตื่นเต้น ความตื่นเต้น หรือการเชื่อมโยงกันขั้นพื้นฐานโดยสิ้นเชิง ซีเควนซ์แอ็กชันที่กล่าวมาข้างต้นนั้นใหญ่โตและมีเสียงดังอย่างแน่นอน แต่เฟลทเชอร์ถ่ายทำพวกเขาด้วยท่าทีที่ดูสุภาพและไม่มีส่วนร่วมจนเขาทำให้พี่น้องรุสโซดูเหมือนพี่น้องโคเอนส์ในแง่ของสไตล์โวหาร ในสิ่งที่ฉันคิดได้อย่างเดียวคือความพยายามที่จะหันเหความสนใจของผู้ชมจากการดำเนินคดีตามสูตร ภาพยนตร์เรื่องนี้นำเสนอใบหน้าที่คุ้นเคยจำนวนหนึ่งด้วยการปรากฏตัวเป็นแขกรับเชิญสั้น ๆ ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นมากกว่าการเบี่ยงเบนความสนใจจากภาพยนตร์ที่เกือบจะทำให้เสียสมาธิเล็กน้อย ทั้งหมดด้วยตัวเอง

อย่างไรก็ตาม ด้านที่แย่ที่สุดของ “Ghosted” ก็คือเคมีที่เข้ากันระหว่างอีแวนส์และเดอ อาร์มาสแทบไม่มีอยู่เลย ทั้งคู่เป็นนักแสดงที่ดีและมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างปฏิเสธไม่ได้ แต่พวกเขาไม่สามารถคลิกที่นี่ได้ในระดับใด การเฝ้าดูทั้งสองต่อสู้ดิ้นรนเพื่อจุดประกายไฟด้วยวัสดุที่ไม่ได้มาตรฐานนั้นช่างเจ็บปวดจริงๆ นี่คงจะแย่พอ แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้เน้นย้ำข้อบกพร่องนี้โดยไม่ได้ตั้งใจด้วยมุขตลกที่ตัวละครอื่นแสดงความคิดเห็นว่าพวกเขาควรได้ห้องเพราะความตึงเครียดทางเพศระหว่างพวกเขาอยู่นอกแผนภูมิ จากหลักฐานที่มีอยู่ สิ่งนี้อาจเป็นเรื่องจริง แต่น่าเสียดายที่มันผิดทิศทาง—มีความร้อนแรงที่เห็นได้ชัดระหว่างพวกเขาสองคนใน “Knives Out” มากกว่าที่จุดใดๆ ที่นี่ และพวกเขา ไม่จำเป็นต้องพยายามในสิ่งนั้นด้วยซ้ำ

“Ghosted” เป็นการแสดงที่น่าเบื่อในความโลภและความเกียจคร้านที่คิดว่าถ้ามีเงินเพียงพอและใบหน้าที่มีชื่อเสียงถูกโยนลงไปในส่วนผสม จะไม่มีใครสังเกตเห็น หรืออย่างน้อยก็คำนึงถึงความว่างเปล่าขององค์กร บังเอิญนิดหน่อย ฉันได้ดูภาพยนตร์เรื่องนี้ทันทีหลังจากดูเรื่อง “Are You There God? ฉันเอง มาร์กาเร็ต” และอารมณ์ดีอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนจากภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงเวลาที่ “Ghosted” ลากตัวเองข้ามเส้นชัยในที่สุด—พร้อมกับภาคต่อในอนาคตที่คุกคาม—ความรู้สึกร่าเริงและความหวังเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของภาพยนตร์ก็หมดสิ้นไปโดยสิ้นเชิง อย่างน้อย “มนุษย์สีเทา” ที่กล่าวมาข้างต้นก็มีศักดิ์ศรีจนลืมไม่ลง ก่อนที่ฉันจะพูดถึง คุณยังจำได้ไหมว่ามันมีอยู่จริง? แต่ฉันมีความรู้สึกแย่ว่าสิ่งนี้จะติดอยู่ในใจคุณไปอีกนานหลังจากที่คุณเห็นมัน ไม่ว่าคุณจะพยายามลบมันออกแรงแค่ไหนก็ตาม