Good on Paper | หนุ่มเพอร์เฟค

เป็นการหลอกลวงตั้งแต่แรกเห็น นักแสดงตลกแอนเดรีย ซิงเกอร์ (อิลิซา ชเลซิงเงอร์) ตลกขบขันในวันที่เลวร้ายจึงไปชนคนแปลกหน้าที่มีความหมายดีที่สนามบิน เดนนิส (ไรอัน แฮนเซน) คนแปลกหน้าผู้ใจดีนั้นบังเอิญนั่งใกล้เธอระหว่างเที่ยวบินไปลอสแองเจลิส และในไม่ช้า มิตรภาพที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นระหว่างนักแสดงตลกและผู้จัดการกองทุนเฮดจ์ฟันด์ แม้ว่า Andrea จะใช้เสียงพากย์และพูดคนเดียว ยืนกรานว่าเธอเห็นเดนนิสเป็นเพื่อนเพียงคนเดียว แต่เขาก็พยายามจะเข้ามาในชีวิตของเธอในขณะที่เก็บความลับของเขาไว้ เมื่อเรื่องโรแมนติกบานปลาย แอนเดรียมองข้ามสัญญาณเตือนมากมายที่เพื่อนของเธอ มาร์กอต (มาร์กาเร็ต โช) ชี้ให้เห็นจนกว่าเรื่องจะจริงจัง

เรื่อง “Good on Paper” ของ Kimmy Gatewood เป็นหนังตลกเกี่ยวกับการตกปลาดุก (หรือปลาหมึก ถ้าคุณใช้คำจำกัดความของมาร์กอต) ฉันแน่ใจว่ามีผู้คนมากกว่าสองสามคนที่สามารถเกี่ยวข้องได้ แม้ว่าจะไม่ใช่การ์ตูนแนวสุดขั้วที่ถ่ายโดยชเลซิงเงอร์ ดาราและนักเขียนของภาพยนตร์เรื่องนี้ . สโลแกนของภาพยนตร์เรื่องนี้กล่าวว่า "ส่วนใหญ่" สร้างจากเรื่องจริง ซึ่งหมายความว่า Shlesinger ได้รวมกลอุบายการบงการทางอารมณ์ที่ตลกน้อยกว่าและยังคงน่าขนลุกซึ่งเดนนิสใช้เพื่อให้เอนเดรียอยู่เคียงข้างเขา รวมถึงการเกลียดผู้หญิงอย่างสุดขั้วที่กระตุ้นพฤติกรรมของเขา ถึงกระนั้น แม้จะมีความจริงอันขมขื่น แต่ “Good on Paper” ยังคงความเฉลียวฉลาดและอารมณ์ขันที่เฉียบแหลมเกี่ยวกับเรื่องราวทั้งหมด ในที่สุด สถานการณ์ก็ทวีความรุนแรงขึ้นจนกลายเป็นจุดไคลแม็กซ์ที่ไร้สาระก่อนที่จะมีเรื่องเซอร์ไพรส์เล็กน้อยและพลิกฟื้นเรื่องราวกลับคืนสู่พื้นโลก "Good on Paper" เล่นราวกับเป็นปริศนา แต่เป็นการส่งสัญญาณว่าใครเป็นคนร้าย พร้อมหัวเราะเล็กน้อยเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายของเขาไปตลอดทาง

เสียงพากษ์ของ Shlesinger ที่ดูไม่สมจริงของ Shlesinger แบ่งปันหน้าที่การวิจารณ์ด้วยคลิปที่สลับกันจากฉากสแตนด์อัพของ Andrea โดยปกติ เรื่องนี้จะทำให้โมเมนตัมของเรื่องสะดุดลงเมื่อหัวหน้าทีมพยายามจะหัวเราะในนาทีสุดท้ายก่อนที่จะไปต่อ แต่วิธีที่ชเลซิงเงอร์เขียนบทนี้ เธอเกือบจะได้สนทนากับอดีตของเธอแล้ว (เวลาของเธอกับเดนนิส) ปัจจุบัน (พากย์เสียงของเธอ) ) และอนาคต (ประเด็นหลังจากที่เธอประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอและสามารถล้อเลียนเรื่องนี้ได้) เกี่ยวกับความเจ็บปวด ถ้าเพียงแต่การขับไล่บรรดาอดีตผู้ชั่วร้ายเท่านั้นที่เป็นยาระบายนี้ เธอไม่กลัวที่จะทำให้เธอดูไม่น่ารักหรือขี้โมโห อันที่จริงมันเป็นหนึ่งในส่วนที่น่ารักยิ่งกว่าในบุคลิกภาพของเธอ: เธอสามารถมองทะลุและพูดเรื่องไร้สาระของทุกคนได้ ยกเว้นคนที่ฝึกจิตวิปริตมาอย่างดี เมื่อเธอได้รับโอกาสเผชิญหน้ากับเขา มันเป็นการปลดปล่อยทั้งสำหรับตัวละครและผู้ชม ที่จะเห็นเธอฟื้นการควบคุมและทำลายมนต์สะกดเหนือเธอ

แฮนเซ่นเป็นศัตรูตัวฉกาจของชเลซิงเงอร์ เขาหวานเมื่อเธอเปรี้ยว เขาจริงจังเมื่อเธอเยาะเย้ย ตามจังหวะของ rom-com มาตรฐาน มันให้ความรู้สึกราวกับว่าการป้องกันของเธอกำลังขัดขวางความสัมพันธ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และมันทำให้เธอรู้สึกผิดอย่างมีประสิทธิภาพสำหรับสิ่งที่พิสูจน์ว่าเป็นสัญชาตญาณการป้องกันที่แข็งแกร่ง แม้ในขณะที่ Andrea กำลังโกหก Dennis อยู่ Hansen ก็ยังคงแสดงท่าทีแย่ ๆ ของเขา ขุดคุ้ยการแสดงออกทางอารมณ์หรือข้ออ้างทางกายภาพที่เจ็บปวดหลังจากนั้นเพื่อแก้ตัวพฤติกรรมที่น่าสงสัยของเขา เดนนิสเป็นขุมทรัพย์แห่งความมืดที่ไม่มีก้นบึ้งซึ่งความโหดร้ายถูกซ่อนไว้อย่างดีภายใต้ส่วนหน้าที่ไม่โอ้อวด ทำให้เขาต้องตกใจเมื่อได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา

ในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุดของ Andrea และคู่หูในอาชญากรรม มาร์กอตของโชเริ่มต้นขึ้นในฐานะคู่ที่มีเหตุผลมากขึ้น โดยเห็นธงสีแดงก่อน Andrea นาน แต่ในที่สุดประสิทธิภาพและคำแนะนำเกี่ยวกับตัวละครของเธอต่อปฏิกิริยาตอบสนองที่ล้นเกิน เป็นการเปลี่ยนแปลงที่วุ่นวายซึ่งเกิดขึ้นได้กับคนดีๆ สักสองสามคน และช่วงเวลาของการพูดคุยผ่านแง่มุมทางอารมณ์ของการได้เห็นเพื่อนของคุณเอาตัวรอดจากความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสม เสริมความตลกขบขันของภาพยนตร์โดยรวม นักแสดงสมทบให้มากกว่าเรื่องตลก รวมถึงรีเบคก้า ริทเทนเฮาส์ในฐานะนักแสดงคู่ต่อสู้ แมตต์ แมคกอร์รีในฐานะลูกพี่ลูกน้องของแอนเดรียและผู้สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเยลที่แท้จริง และคิเมีย เบพปูร์เนียในฐานะเพื่อนร่วมห้องที่ขี้หงุดหงิดแต่เห็นอกเห็นใจของเดนนิส

มีเรื่องราวการออกเดทที่ไม่ดีหลายล้านเรื่องในเมืองใดก็ตาม แต่การหลอกลวงที่มุ่งเป้าไปที่นักแสดงตลกที่ทำงานเป็นเวลานานทำให้รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องราวของแอล.เอ. Gatewood และ Shlesinger เน้นเรื่องนี้โดยการเล่นรายละเอียดเฉพาะเมือง เช่น จุดที่ได้รับผลกระทบจากการจราจรติดขัด และการแยกวิเคราะห์ไปตามถนนสายต่างๆ ที่แยก West Hollywood และ Beverly Hills มันเป็นเรื่องเฉพาะเจาะจงอย่างแปลกประหลาดแต่ค่อนข้างเป็นสากล ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้กับทุกคน (ดูสั้น ๆ เกี่ยวกับแปดฤดูกาลของ "ปลาดุก" ของ MTV และพอดคาสต์สปินออฟจะแนะนำว่าไม่ใช่เรื่องหายาก) แม้จะมีแง่มุมที่เข้มกว่าของภาพยนตร์ แต่ Gatewood และ Shlesinger ก็หลบหนีไปพร้อมกับเสียงหัวเราะและคำถามที่แหลมคมพอสมควร “Good on Paper” บางครั้งก็ดูงี่เง่า บางครั้งก็จริงจัง แต่ก็ไม่เคยละเว้นจากภารกิจในการเป็นคนตลกเลย