Guardians of the Galaxy

คุณคงไม่รู้ว่าต้องมองมาที่ฉันตอนนี้ แต่มีครั้งหนึ่งที่ฉันมีความเชี่ยวชาญในจักรวาลมาร์เวลอยู่บ้าง ฉันเกือบจะน้ำตาซึมขณะอ่านหนังสือการ์ตูนเหมือนที่ฉันเคยทำเมื่อ Scarlet Witch แต่งงานกับ The Vision ในที่สุด ซึ่งเป็นข้อโต้แย้งที่เฉียบแหลมสำหรับความเท่าเทียมกันในการแต่งงานเช่นเดียวกับนิยายแนวที่เคยมีการเขียนเรียงความ ฉันต้องยอมรับ เช็คให้ดีก่อนที่เอนทิตีที่เรียกว่า The Guardians of the Galaxy จะปรากฎตัวในจักรวาลดังกล่าว ฉันหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะมีตัวละคร MU บางตัวในภาพยนตร์เรื่อง "Guardians of the Galaxy" ที่ฉันจำได้—ธานอสจอมวายร้ายผู้ชั่วร้าย, Drax The Destroyer และอีก 1-2 คนที่ฉันเดา—แต่ในที่สุดฉันก็พบว่าเป็นเช่นนั้น ความต่อเนื่องเป็นพิเศษ ความจำเป็นในการผูกการผจญภัยของหนังเรื่องนี้กับสิ่งที่ใหญ่กว่า ซึ่งทำให้หนังล่าช้าไปเล็กน้อย

ในหลาย ๆ ด้าน “Guardians” กำกับและเขียนบทโดยJames Gunn อินดี้ที่ฉลาด และนำแสดงโดย Chris Pratt อดีตนักเล่นตลกชื่อดังอย่างChris Prattและ really Big Sci-Fi Blockbuster สัตวแพทย์Zoe Saldana (ที่นี่ย้อมสีเขียวแทน " Avatar " สีน้ำเงิน ของเธอ ) เป็นพื้นที่ที่สนุกสนานและค่อนข้างสดชื่นแบบตะวันตก คิดว่า "หิ่งห้อย" แหลมที่เด็กอายุ 15 ปีมีการเปิดเผยมากมาย " Star Wars" พยักหน้า และบทสนทนาที่ "ไม่คารวะ" สุด ๆ ที่ตลกจริง ๆ บ่อยกว่านั้น การหักมุมของตัวละครที่เล่นโดยแพรตต์ (ฮัน โซโลรุ่นน้อง) และให้เสียงโดยแบรดลีย์ คูเปอร์ (ซึ่งมี ร็อคเก็ต แรคคูน ซึ่งก็คือ ใช่ แรคคูนดัดแปลงพันธุกรรม) เป็นผู้ชมที่ไม่หยุดหย่อนในบางช่วงอายุจึงอาจสงสัยว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ผ่านบทพูดแทนบทสนทนา "What's Up Tiger Lily" ก่อนการเปิดตัวหรือไม่

“Starlord” และ Rocket ที่มีสไตล์ในตัวเองของแพรตต์ไม่ใช่เพื่อนร่วมทีมที่แปลกประหลาดที่สุดในกลุ่มอวกาศนี้ Gamora ของ Saldana เป็นเจ้าหญิงนักรบผู้ลับๆล่อๆ ผู้ซึ่งเคยโกหกในครอบครัวที่ชั่วร้ายก่อนที่จะเปิดเผยความตั้งใจที่ดีของเธอ Drax แห่ง นักมวยปล้ำDave Bautistaเป็นสัตว์ล้างแค้นที่ขับเคลื่อนด้วยการล้างแค้นซึ่งภาษาที่ไพเราะเพียงชั่วครู่เท่านั้นที่ปิดบังการที่เขาไม่สามารถทำอะไรอื่นนอกจากตัวอักษร และ "กล้ามเนื้อ" ของร็อคกี้ กรูท เป็นต้นไม้ที่เดินได้และพูดน้อย พวกนี้เป็นพวกผสมพันธุ์กันอย่างสนุกสนาน ซึ่งทำให้ภารกิจของพวกเขาคือกอบกู้จักรวาลจากมหาเศรษฐีที่สังหารหมู่ที่แสวงหาสิ่งของที่จะให้พลังสังหารหมู่ที่เหนือจินตนาการแก่เขา (ใช่ พลังสังหารหมู่มากกว่าที่เคยมีมา) ) เป็นคำทั่วไปในลักษณะที่ค่อนข้างสอดคล้องกับภาพยนตร์ประเภทนี้

คุณอาจสังเกตเห็นโดยบังเอิญว่านักวิจารณ์ภาพยนตร์จำนวนมากมักจะได้รับการป้องกันเมื่อทบทวนภาพยนตร์จากหนังสือการ์ตูน เช่น คุณอาจสังเกตเห็นว่าด้านบนสุด ฉันพยายามอ้างสิทธิ์ในหนังสือการ์ตูนเกี่ยวกับโบนาฟิดส์ ฉันเคยทำสิ่งนี้มาก่อนเวลาวิจารณ์หนังการ์ตูน สักวันหนึ่ง ฉันอาจต้องเอาปืนใหญ่ออกมาจริงๆ อย่างเช่นที่ฉันเคยเป็นอัมพาตกับไมค์ คาลูตา หรือเคยไปงานปาร์ตี้ฮัลโลวีนที่บ้านของเบอร์นี ไรท์สัน ฉันไม่ทำเช่นนี้เพราะฉันกลัวว่าจะถูกขู่ฆ่าจากแฟนการ์ตูนที่หงุดหงิดง่าย (ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นกับฉัน และขอบคุณ) ฉันทำเพราะในฐานะคนที่เติบโตมากับการ์ตูนมาก และยังคงมีความเคารพต่อรูปแบบกราฟิก ฉันพบว่าภาพยนตร์การ์ตูนเรื่องน่าหงุดหงิด

สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับ "ผู้พิทักษ์" อย่างไร มันผูกติดอยู่กับสิ่งที่ฉันกล่าวถึงก่อนหน้านี้ แม้ว่าหนังเรื่องนี้จะค่อนข้างมีชีวิตชีวาในรายละเอียดต่างๆ มากมาย แต่ความหมายแฝงที่คนร้ายของภาพยนตร์เรื่องนี้คือธานอสที่กรามเป็นหลุมเป็นบ่อ ( จอช โบรลิน ซึ่งคุณไม่อาจบอกได้) และโรแนนผู้ยิ่งใหญ่ ( ลี เพซ ))—ทำให้ตัวเองรู้สึกว่าเหนื่อยมาก การแสดงความเคารพ "สัตว์ตลก" ของ "ผู้พิทักษ์" กระแทกอย่างไม่สบายใจกับความจอมปลอมของคนเลวในลักษณะที่รูปแบบหนังสือการ์ตูนที่แท้จริงนั้นอ่อนไหวมากพอที่จะก้าวเลี่ยงอย่างน้อย ฉันคิดว่ากันน์รู้ดีเหมือนกัน: หนึ่งในเรื่องตลกที่ถูกโค่นล้มโดยแท้จริงเรื่องเดียวของภาพยนตร์เรื่องนี้ ได้เห็นวีรบุรุษคนหนึ่งหาวจริงๆ ในภาพยนตร์สโลว์โมชั่น "เดินสู่โชคชะตา" ระดับมืออาชีพที่ประกาศจุดสำคัญของภาพยนตร์ ไคลแม็กซ์ใดที่เหมือนกับโปรฟอร์มใหญ่และดังและเต็มไปด้วยการทำลายล้างตามอำเภอใจและการสังหารสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึก แต่เนื่องจากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นบนดาวดวงอื่นนอกเหนือจากที่ผู้ชมอาศัยอยู่ จึงไม่เกี่ยวข้องกับการทำลายเมืองที่ใครๆ ก็รู้จัก เลยไม่ค่อยน่าหนักใจเท่าที่ควร

ดูเหมือนว่าฉันกำลังเขียนเรื่องไม่สนุกมากมายในภาพยนตร์ที่ฉันเรียกว่าหนังสนุก แต่อีกครั้ง ฉันแค่แสดงความหงุดหงิดเพราะในใจที่อ่อนแอของฉัน ซึ่งจินตนาการได้เพียงว่า Gunn และทีมของเขาต้องต่อสู้เพื่อใบอนุญาตสร้างสรรค์ทุกอย่างที่พวกเขาได้รับอนุญาต—ส่วนที่ไม่สนุกนั้นดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงไม่ได้โดยสิ้นเชิง สิ่งที่จะชนะในวันนี้ในบรรดาผู้ที่ไม่ได้คิดมากคือเสน่ห์ของนักแสดง ซึ่งรวมถึงเบนิซิโอ เดล โทโรในบทบาทเล็กๆ น้อยๆ ที่ทำให้เขาสามารถใช้ความพิศวงในการแสดงในตำนานได้อย่างเต็มที่ และMichael Rookerในส่วนที่หยาบคาย ที่จะได้ไปเป็นของ Ron Perlman มี Guillermo Del Toroกำกับภาพยนตร์เรื่องนี้—ความสดใสของการมองโลกในแง่ดีในที่สุด และความต่อเนื่องของเพลงประกอบภาพยนตร์แนววินเทจ-เอิร์ธ-ป็อป ซาวด์แทร็กที่ตัวละครในภาพยนตร์ชื่นชมมากที่สุดเท่าที่ผู้ชมจะต้องการ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของประเด็นทั้งหมด