Hanna

"ฮันนา" เป็นภาพยนตร์ระทึกขวัญเรื่องแรกเกี่ยวกับข้อเสียของการเรียนที่บ้าน เมื่อมันเปิดออก เด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่งกำลังฆ่ากวางด้วยธนูและลูกศรของเธอ จากนั้นขณะที่เธอกำลังควักซากอยู่ ชายคนหนึ่งย่องขึ้นไปข้างหลังแล้วพูดว่า “คุณตายแล้ว!” เธอต่อสู้อย่างดุเดือดกับผู้ชายคนนี้ ซึ่งกลายเป็นพ่อของเธอ เขาได้เลี้ยงดูเธอในขณะที่พวกเขาอาศัยอยู่ตามลำพังในป่าลึกในบ้านที่ดูเหมือนได้แรงบันดาลใจจากขนมปังขิงจำนวนมาก

รายละเอียดส่วนใหญ่ค่อยๆ ไม่ชัดเจน Hanna (Saoirse Ronan) ได้รับการสอนทักษะการฆ่าขั้นสูงและโหดเหี้ยมเพื่อใช้ในการป้องกันตัวเองจากศัตรูของเธอซึ่งเป็นกองทัพ พ่อของเธอ Erik (Eric Bana) กลัวความปลอดภัยของเธอและตัวเขาเอง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นสายลับที่มีทักษะและความรู้ที่น่าเกรงขามจนเจ้าหน้าที่ CIA ชื่อ Marissa (Cate Blanchett) หมกมุ่นอยู่กับการจับตัวเขาและเด็ก
ฮันนาตัดสินใจว่าเธอพร้อมสำหรับโลกแห่งความเป็นจริงแล้ว และทั้งสองคนก็กลับมาเผชิญหน้ากับซีไอเอ จากนั้นเราก็ได้จุดเปลี่ยนระหว่างเทพนิยายกับภาพยนตร์แอคชั่นไฮเทค อาจเป็นความพยายามที่ค่อนข้างตึงเครียดในทั้งสองกรณี แต่ผู้กำกับโจ ไรท์ ("การชดใช้") ได้รวมแนวเพลงสองแนวของเขาเข้าเป็นแบบฝึกหัดที่มีสไตล์ซึ่งรวมเอาอารมณ์และความเข้าใจบางอย่างในทางที่ผิด

พิจารณาว่ามันยากแค่ไหนที่จะเป็นฮันนา คุณไม่เคยรู้จักใครในวัยเดียวกับคุณ เห็นได้ชัดว่าคุณไม่เคยพบผู้หญิง คุณพูดหลายภาษาได้อย่างคล่องแคล่ว คุณเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้และเชี่ยวชาญด้านอาวุธมากมาย พ่อของคุณฝึกฝนให้คุณจำทุกคำในสารานุกรมเล่มเดียวที่ดูเหมือนว่ามาเป็นของขวัญฟรีสำหรับการเปิดบัญชีใหม่ด้วยการออมและเงินกู้ ดังนั้นคุณจึงเต็มไปด้วยข้อเท็จจริง แต่ไม่มีความรู้เลยในโลกแห่งความเป็นจริง
แน่นอนว่าหนังเรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึง "Kick-Ass" (2010) แอคชั่นแฟนตาซีเกี่ยวกับเด็กสาวมรณะ ฉันชอบ “แฮนนา” มากกว่ามาก เพราะในทางที่เล่นโวหาร มันมีบางอย่างที่จะพูด มีไหวพริบและคำสั่งของกวีแสดงการกระทำ กระนั้นก็ยังมีบางสิ่งที่น่ารำคาญเกี่ยวกับการเปลี่ยนเด็กสาวตัวน้อยให้เป็นนักสู้ที่ไร้ความปราณีซึ่งสามารถฆ่าคนได้หลายสิบคนและไม่ต้องคิดมาก ถ้าฮันนาเป็นเด็กอายุ 16 จะรู้สึกอย่างไร?

Marissa หัวหน้า CIA เป็นแม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย เหตุใดเธอจึงเกลียดชังและกลัว Hanna และ Erik ถูกบอกใบ้ในหลาย ๆ ด้าน และพวกเขาก็เหมือนกัน: พ่อและลูกสาวเป็นตัวแทนของภัยคุกคามต่อความมั่นคงของอเมริกาอย่างมากจนต้องใช้เงินหลายล้านดอลลาร์ในการพยายามจับกุมและทำให้เป็นกลาง มีแรงจูงใจส่วนตัวมากกว่านี้ไหม? ฮันน่าเป็นลูกสาวของมาริสสากับเอริคหรือเปล่า? ความคิดนี้เกิดขึ้นเนื่องจาก Saoirse Ronan และ Cate Blanchett มีความคล้ายคลึงกันในโครงสร้างกระดูกใบหน้าของพวกเขา และก็เพราะว่า — ก็มีความรู้สึกเหมือนกัน
โจ ไรท์ เป็นที่รู้จักมาจนถึงปัจจุบันจากการดัดแปลงวรรณกรรมที่มีอารยะ รวมถึง "Pride and Prejudice" เวอร์ชัน Keira Knightley ที่ยอดเยี่ยม เขาไม่ใช่คนหยาบคาย เขามีจุดประสงค์ที่นี่ และฉันคิดว่ามันเป็นการกระตุ้นส่วนอารมณ์พื้นฐานบางอย่างที่เทพนิยายเข้าถึงได้ โดยเฉพาะเรื่องกริมม์วาไรตี้

เขาแสดงให้เห็นว่าภาพยนตร์แอคชั่นไม่จำเป็นต้องสนใจ มีบทบาทในการออกแบบท่าเต้นที่สร้างสรรค์ แม้แต่ในฉาก CGI ส่วนใหญ่ เช่น ลำดับการไล่ล่าที่เกี่ยวข้องกับตู้คอนเทนเนอร์ที่ขนส่งบนท่าเรือ แม้ว่าร่างกายของมนุษย์จะไม่ได้อยู่ที่นั่นจริงๆ การเคลื่อนไหวที่ชัดเจนของพวกมันก็ต้องได้รับการออกแบบท่าเต้น และลำดับนั้นก็งดงาม
Wright และนักเขียน Seth Lochhead และ David Farr ทำอย่างอื่นที่มีประสิทธิภาพ พวกเขาแนะนำองค์ประกอบของความเป็นจริง ภาพยนตร์แอคชั่นมากเกินไปมักจะอยู่ในระดับแฟนตาซีที่รุนแรงอย่างไม่ลดละ ที่นี่ เขาจัดให้ฮันนาได้พบกับครอบครัวชาวอังกฤษธรรมดาๆ ในช่วงวันหยุดพักร้อน มีลูกสาวคนหนึ่งชื่อโซฟี (เจสสิก้า บาร์เดน) ซึ่งฉันเชื่อว่าต้องเป็นเด็กผู้หญิงคนแรกในวัยเดียวกับที่ฮันนาเคยเจอ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับครอบครัว และมันทั้งแปลกและไม่คุ้นเคย สัมผัสแห่งความเป็นจริงทำให้ชีวิตของเธอมีความพิเศษเพียงใด

Cate Blanchett ดูแปลก เธอยอมให้มนุษย์เข้ามาอยู่ใน Marissa ของเธอ; เธอดูสง่างามราวกับอิลซา เธอเป็นหมาป่าแห่งเอส.เอส. บางทีนั่นอาจเป็นเรื่องฉลาด Marissa ที่มีความเป็นมนุษย์มากกว่าจะแนะนำโทนเสียงที่อาจไม่เข้ากัน งานของเธอคือสั่งลูกสมุนและจดจ่อกับการจับกุมพ่อและลูกสาว ห้องที่ฮันนาถูกคุมขังอยู่ครู่หนึ่งทำให้เรานึกถึงการประชุมเจมส์ บอนด์ว่าผู้ต้องขังที่ไม่ธรรมดาต้องการห้องขังที่ไม่ธรรมดา เห็นได้ชัดว่าสร้างขึ้นด้วยค่าใช้จ่ายมหาศาลสำหรับโอกาสนี้
“ฮันนา” เป็นคนสร้างภาพยนตร์ที่ดี ขึ้นอยู่กับลำดับและระเบียบวินัย แผนผังเรื่องราวที่ชัดเจน และลำดับการกระทำที่แยบยล มันไม่ได้กระแทกและกระพริบทั้งหมด เซียร์ชา โรนันรับบทบาทที่ยากลำบากและเก่งกาจพอๆ กับที่เธอทำใน "การชดใช้" ซึ่งเธอเล่นเป็นตัวละครที่ต่างไปจากเดิมมาก การดูหนังแบบนี้คือการได้รับความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับความสับสนอย่างไร้เหตุผลของบางอย่างเช่น "Battle: Los Angeles"