How to Talk to Girls at Parties | ฮาว ทู ทอล์ค ทู เกิร์ลส์ ปาร์ตี้

ส่วนที่ดีที่สุดของภาพยนตร์ของ John Cameron Mitchell นั้นแทบไม่มีพลังงานเหลืออยู่ โดยเปลี่ยนอารมณ์ที่สัมพันธ์กันให้กลายเป็นการแสดงออกทางภาพยนตร์ (และมักจะเป็นดนตรี) ในภาพยนตร์อย่าง “Hedwig and the Angry Inch” ที่เชี่ยวชาญ และ “Shortbus” ที่มักมีเสน่ห์ เมื่อเขาแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งของ “Rabbit Hole” เขาได้พิสูจน์ให้เห็นถึงความคล่องแคล่วในการจัดการอาการบาดเจ็บและการกำกับการแสดง (มันยังคงเป็นหนึ่งในการแสดงที่ดีที่สุดของนิโคล คิดแมน) ต้องใช้เวลาแปดปีกว่าที่ภาพยนตร์เรื่องที่สี่ของเขาจะเข้าฉายในโรงภาพยนตร์ หนึ่งปีเต็มหลังจากที่มันฉายรอบปฐมทัศน์ให้กับบทวิจารณ์ที่หลากหลายมากที่เมืองคานส์ และการดัดแปลงเรื่องสั้นของ Neil Gaiman นี้ทำให้รู้สึกเหมือนได้แบ่งปันองค์ประกอบที่ดีที่สุดของงานก่อนหน้าของ Mitchell มีสำนวนพังก์ร็อกของ "เฮดวิก" การสำรวจทางเพศของ "ชอร์ตบัส" และแม้แต่ละครครอบครัวบางเรื่องที่นึกถึง "กระต่าย" ทว่าองค์ประกอบเหล่านี้เล็ดลอดผ่านนิ้วของ Mitchell ในช่วงครึ่งหลัง เนื่องจากธีมและโครงเรื่องย่อยต่างๆ ของ “How to Talk to Girls at Parties” นั้นค่อนข้างจะชนกันแทนที่จะรวมกันเป็นสิ่งที่น่าพึงพอใจ ในที่สุด “How to Talk to Girls at Parties” ก็เหมือนกับเด็กที่มีสมาธิสั้นในการแสดงพังก์ร็อก เต็มไปด้วยพลังและความทะเยอทะยาน แต่ไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรกับมัน