IMDB : tt0102070
คะแนน : 6
หนังเรื่องนี้ เจ๊งครับ ลงทุน 65 ล้าน ได้คืนมา 17 ล้านเศษๆเท่านั้นเอง ติดหนึ่งใน 10 อันดับหนังที่ล้มเหลวที่สุดแห่งฮอลลีวู้ด เพราะนอกจากไม่ทำเงินแล้ว นักวิจารณ์ก็ยังด่ากันระยับ อีกทั้งยังมีข่าวลือไม่ดีจากกองถ่ายมากมาย ตั้งแต่ความเรื่องมากของทั้งดารานำอย่าง Bruce Willis (ที่เพิ่งดังมาจาก Die Hard) และผู้อำนวยการสร้างอย่าง Joel Silver (Die Hard, Lethal Weapon) และผู้กำกับที่ยังอ่อนประสบการณ์อย่าง Michael Lehmann
แล้วผมเอามาแนะนำทำไมน่ะเหรอครับ
…ก็เพราะผมชอบเป็นการส่วนตัวน่ะสิ
หนังเป็นเรื่องของจอมโจรอัจฉริยะนาม ฮัดสัน ฮอว์ค (Willis) ที่เพิ่งออกจากคุกมาหมาดๆ แต่ก็ถูกบีบให้ไปขโมยสิ่งประดิษฐ์สุดวิเศษของลีโอนาโด ดา วินซี่ ที่สามารถทำให้ตะกั่วธรรมดากลายเป็นทองคำได้ อันทำให้เขาต้องเจอกับ แอนนา (Andie MacDowell) สาวสวยผู้มากับความลับ, คู่ผัวเมียสติแตก ดาร์วิน กับ มิเนอร์ว่า เมย์ฟลาวเวอร์ (Richard E. Grant กับ Sandra Bernhard) ผู้ว่าจ้างแกมบังคับให้ฮอว์คทำงาน พร้อมด้วยขบวนการนักฆ่าอีกเพียบที่ฮอว์คต้องไปต่อยตีด้วย เฮ่อ แล้วงานนี้เหยี่ยวเทวดาของเราจะเอาตัวรอดได้มั้ยหว่าเนี่ย
บทหนังแทบไม่มีอะไรเลยครับ แค่เดินเรื่องไปเรื่อยๆ แต่มันสนุกดีนะครับ เพราะพล็อตมันเดินหน้าไปเรื่อยๆ แบบทีเล่นทีจริง เลยมีอะไรให้ขำๆ อยู่เรื่อยๆ หนังโทนเบาๆ น่ะครับ คือผมว่าถ้าท่านรู้ว่าต้องไปเจออะไรก่อนดูก็คงจะไม่ทำให้ผิดหวังจนเกินไป ผมเชื่อว่าสาเหตุหนึ่งที่หนังออกมาแล้วโดนด่ากันตอนฉายน่าจะมาจาก คนดูส่วนใหญ่คาดว่าจะได้ดูหนังแอ๊คชั่นแนวโจรกรรมแบบมันส์ๆ ล่ะมั้งครับ แต่พอออกมาเป็นแนวตลกติงต๊องก็เลยส่ายหน้ากันเป็นแถบ ดังนั้นก็ขอเตรียมการรับรู้ท่านเอาไว้เลยนะครับว่าหนังมันติงต๊องครับ
ความสนุกของหนังก็อยู่ตรงที่ตัวละครแต่ละรายมันเอกลักษณ์แบบบ้าๆ กันทุกคน บทฮอว์คของ Willis ก็ดูเป็นโจรอารมณ์ดีตามสูตรน่ะครับ, MacDowell นางเอกของเรื่องก็น่ารักดี, Danny Aiello ก็บ้าไปกับ Willis ได้ดี แต่พวกที่ฮาจริงๆ ก็คือเหล่าร้ายครับที่ขนกันมาเพียบ และสติแตกกันทุกตัว Grant กับ Bernhard ที่มาเป็นคู่สามีภรรยาเมย์ฟลาเวอร์ก็เรียกเสียงฮาได้ดีครับ คือคู่นี้มันดีกันตีกันแบบชั่วโมงเว้นชั่วโมงครับ เป็นตัวการ์ตูนกันไปเลย แล้วยังมีเหล่านักฆ่าที่มาตามล่าฮอว์ค ซึ่งแต่ละคนก็บ้าๆ ทั้งนั้น มีอะไรให้ฮาได้ตลอด ดังนั้นจะว่าไปก็เหมือนเรามานั่งดูตัวละครบ้าๆ มารวมกันนั่นแหละครับ
อีกอย่างที่ผมซูฮกพี่ฮอว์คคือ แกไม่ใช้นาฬิกาครับ ตามปกติเวลาโจรจะขโมยต้องอาศัยนาฬิกาบอกเวลาใช่มั้ยฮะ เช่น อีก 5 นาทีตัดไฟ แต่พี่ฮอว์คใช้ร้องเพลงครับ พูดง่ายๆ ใช้เพลงจับเวลาแทน ดังนั้นเวลาว่างๆ แกกับคู่ซี้อย่างทอมมี่ (Aiello) ก็จะมานั่งทวนกันว่า เพลงนี้ยาวกี่นาที มันดูบ้าดีครับ (ผมล่ะจำไปชั่วชีวิตเลยว่า เพลง Side By Side ยาว 6 นาทีน่ะ) นั่นเลยทำให้หนังมีเพลงประกอบดีๆ ใช้อยู่ตลอดครับ ก็เป็นอีกส่วนที่ทำให้หนังมันดูได้เรื่อยๆน่ะ มีฮา มีตัวละครต๊องๆ มีเพลงดีๆ จะขาดก็แต่บทเท่านั้นเอง แต่อะไรที่ผมพล่ามนั่น ถ้าท่านรับได้น่ะครับ เชื่อเถอะว่าถ้าคงจะพอมองข้ามเรื่องบทได้แน่ๆ
หนังไม่มีเหตุผลครับ ดูเอามันส์ เอาหนุกอย่างเดียว ผมชอบเพราะมันเพลินๆ คลายเครียดดี ก็น่าลองนะครับ เพราะมันไม่มีสาระแต่ดูเพลินดีอ้ะ ถ้าท่านไม่คิดมากนะฮะ ดูได้เลยครับ เอาขำๆ อย่างเดียวเท่านั้น