Joe Bell

นับว่าไม่ค่อยจะได้เห็นบทบาทแบบนี้สักเท่าไหร่จาก "มาร์ค วอห์เบิร์ก" นี่น่าจะเป็นหนังดราม่าที่เขาต้องแบกรับเอาไว้ทั้งเรื่องให้อยู่หมัด นี่คือ "Joe Bell" (ด้วยรักจากใจพ่อ) หนังที่อ้างอิงสร้างมาเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงและกลายเป็นแรงบันดาลใจในการขับเคลื่อนสังคมเกี่ยวกับประเด็นการกลั่นแกล้งในรั้วโรงเรียนและสังคม กับปณิธานยิ่งใหญ่ในการออกเดินทางข้ามประเทศ เพื่อถ่ายทอดความเจ็บปวดของการบูลลี่

ตามที่กล่าวเอาไว้ข้างต้นว่าหนังเป็นการหยิบเอาประเด็นน่าหดหู่ใจที่เกิดขึ้นกับครอบครัวหนึ่งมาสร้างเป็นหนัง โดยสามารถขยี้และส่งสารข้อความไปถึงผู้ชมได้อย่างตรงไปตรงมา แม้ว่าการเล่าเรื่องของหนังจะยังค่อนข้างไม่แสดงศักยภาพในความอิมแพคของเรื่องราวที่เกิดขึ้นมากนัก นอกจากเน้นไปที่หัวอกคนเป็นพ่อและสภาพครอบครัวของผู้สูญเสียหลังจากเกิดเหตุโศกนาฏกรรมขึ้น

Joe Bell ได้พาผู้ชมออกเดินทางและเดินเท้าไปพร้อมๆ กับตัวละครหลัก ผ่านการร้อยเรียงเรื่องราวที่ค่อยๆ ลำดับออกมาเป็นฉากและเหตุการณ์ที่นำมาสู่การขมวดปมที่เป็นไคลแม็กซ์ในแก่นเรื่องในที่สุด แน่นอนว่าหนังทำหน้าที่สะท้อนสังคมได้เป็นอย่างดี แต่ดูจะยังเป็นเพียงการดำเนินในด้านที่เจ็บปวดและผลกระทบมากกว่าการเน้นย้ำเกี่ยวกับความโหดร้ายของพฤติกรรมการกลั่นแกล้งผู้อื่น

ดังนั้นจึงทำให้ Joe Bell ยังเป็นหนังดราม่าเรื่องเล็กๆ ที่ยังไม่ได้มีความทรงพลังมากมายสักเท่าไหร่ แต่ก็ได้แรงขับเคลื่อนจากเรื่องราวที่ซาบซึ้งในตัวเองช่วยพยุงตัวหนังเอาไว้ได้ตลอดทั้งเรื่อง มาร์ค วอห์เบิร์ก ที่มักจะเล่นบทบู๊กลายเป็นที่คุ้นตา ปรับโหมดมาเป็นคุณพ่อที่มีลูกเป็นเกย์และต้องเผชิญหน้ากับโศกนาฏกรรมที่ทำให้เขาต้องหันกลับมาทบทวนตัวเองอีกครั้งหนึ่ง แม้ว่าจะยังไม่ใช่งานระดับมาสเตอร์พีชของเขา แต่ก็ทำให้เห็นว่าเขามีความหลากหลายที่สามารถเล่นดราม่าหนักๆ ได้ดีอยู่เหมือนกัน

แน่นอนว่าเพราะแก่นเรื่องหลังเน้นไปที่ตัวละคร โจ เบลล์ เป็นเสียส่วนใหญ่ จึงทำให้คาแรกเตอร์ตัวละครอื่นๆ ในหนังถูกขับออกมาได้ไม่หนักแน่นนัก แต่กระนั้น มาร์ค วอห์เบิร์ก ก็ยังพยุงหนังทั้งเรื่องนี้เอาไว้ด้วยตัวของเขาเองแบบสบายๆ ซึ่งก็ต้องขอบคุณโครงเรื่องที่ส่งเสริมเนื้อหาเป็นอย่างดี และน่าจะทำให้ผู้ชมประทับใจกับการแสดงและเนื้อหาของหนังเรื่องนี้ได้ไม่ยาก