Lady of the Dynasty

โปรเจ็กต์นี้ได้รับการประกาศครั้งแรกในปี 2011 ในฐานะการร่วมผลิตของจีน-ญี่ปุ่น กับกวักแจยองจากเกาหลีใต้ (“My Sassy Girl”) ที่หางเสือ อย่างไรก็ตาม กวักออกจากการผลิตเพราะแสวงหาความถูกต้องและความเย้ายวนใจน้อยกว่าที่ถูกกล่าวหาว่าสร้างความรำคาญให้กับนักลงทุนในแผ่นดินใหญ่ ตั้งแต่นั้นมา รูปภาพก็ได้พัฒนาเป็นโปรเจ็กต์ไร้สาระของ Cheng Shiqing อดีต CEO ภูมิภาค PCCW China (หรือเรียกว่า Shiqing) ซึ่งนอกจากจะให้คำปรึกษาจาก Zhang และ Tian แล้ว ยังมีข่าวลือว่าได้เกณฑ์ผู้สร้างภาพยนตร์ชั้นนำอื่นๆ เช่น Li Yu และ Lu ชวนผลัดกันดำรงตำแหน่งกรรมการบริหาร นี่อาจเป็นสาเหตุของการเล่าเรื่องที่ไม่ปะติดปะต่อ การบันทึกทางอารมณ์ที่ไม่สอดคล้องกัน และการขาดรูปแบบเฉพาะตัว
จักรพรรดิซวนจงหรือหลี่หลงจี ทรงครองราชย์ยาวนานที่สุดและรุ่งโรจน์ที่สุด (ค.ศ. 712-756) แห่งราชวงศ์ถัง อย่างไรก็ตาม ความโปรดปรานของนางสนมของจักรพรรดิ Yang Yuhuan ในวัยชราของเขาถูกตำหนิว่าเป็นสัญญาณของอำนาจการปกครองที่เสื่อมถอย เมื่อ An Lushan แม่ทัพแห่ง Gokturk-Sogdian ยุยงให้เกิดการก่อกบฏที่ทำลายล้าง กองทหารของจักรวรรดิได้ก่อการกบฏ เรียกร้องให้มีการประหารชีวิต Yuhuan และนายกรัฐมนตรี Yang Guozhong น้องชายที่เกลียดชังเธอมาก

เรื่องราวทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญนี้ถูกทำให้เป็นอมตะเพื่อเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความหลงใหลในเพลง "Song of Everlasting Regret" ของ Bai Juyi ซึ่งเป็นบรรทัดฐานของกวีนิพนธ์จีน เรื่องนี้ได้รับการดัดแปลงที่มีชื่อเสียงสำหรับหน้าจอโดย Kenji Mizoguchi และ Li Han-hsiang ฟ่าน ปิงปิง รับบทเป็นหยูหวน ซึ่งเป็นบทที่เธอเขียนร่วมกับวินสตัน เฉา ในฐานะจักรพรรดิในละครโทรทัศน์เรื่อง “Hibiscous Garden of Great Tang” ในปี 2550 เพื่อสร้างเอฟเฟกต์ที่น่าดึงดูดยิ่งขึ้น

เทพนิยายรุ่นนี้เล่าเรื่องโดยทาสิทัส (สตีเวน โบเออร์กาดีน) ซึ่งเป็นบิชอปแห่งจักรวรรดิไบแซนไทน์ที่มาเยือนจีนในฐานะทูต มุมมองของชาวต่างชาติบางครั้งให้ภาพประวัติศาสตร์ทางเลือกที่กระตุ้นความคิด แต่ในกรณีนี้ เขาเพียงพูดพล่อยๆ เกี่ยวกับวัฒนธรรมจีนและการดูหมิ่นเหยียดหยามอารยธรรมตะวันตกอย่างโจ่งแจ้ง พ่นเส้นหยิ่งทะนงเช่น: “ในขณะที่จักรวรรดิโรมันอันเป็นที่รักของข้ากลับปลุกระดมให้เกิดความเหนือกว่าอย่างโจ่งแจ้ง … จักรพรรดิถังไม่จำเป็นต้องเป่าแตรความยิ่งใหญ่ในดินแดนของเขา ค่อนข้างจะเป็นอย่างนั้น”

Xuanzong (Leon Lai, “Forever Enthralled”) ถูกอัญเชิญไปยังเมืองหลวง Chang'an เพื่อจัดขบวนพาเหรดแห่งชัยชนะ Tacitus รู้สึกประทับใจกับความปรารถนาของจักรพรรดิที่จะให้เกียรติผู้ล่วงลับทั้งสองฝ่าย (ความเคารพต่อผู้ตายในสงครามน่าจะเป็น ละเว้นเขาจากนโยบายการทหารแบบขยายตัวของเขา) ในการแสดงกลางแจ้งที่ชวนให้นึกถึงพิธีเปิดโอลิมปิกที่ปักกิ่ง นักเต้นนำ Yuhuan (Fan) ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิ แม้ว่าจะมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างพวกเขา พระราชสวามีของวู (โจน เฉิน เคี้ยวทิวทัศน์เหมือนเลดี้แมคเบธ) กลัวสายตาที่เร่าร้อนของเขาจึงโกหกว่านักเต้นได้หมั้นหมายกับลูกชายของเธอแล้ว เจ้าชายเหมา (หวู่ชุน “อาณาจักรของฉัน” ไม่ธรรมดา)
Yuhuan แต่งงานกับเหมาอย่างเร่งรีบ แต่พบความสุขกับเขา จนกระทั่งการรัฐประหารที่ล้มเหลวโดยเจ้าชายคนอื่น ๆ เกี่ยวข้องกับ Consort Wu และทำให้เธอตกจากพระคุณ Yuhuan พบว่าตัวเองเสนอให้ Xuanzong เป็นรางวัลเพื่อเพิ่มโอกาสในการสืบทอดตำแหน่งของเหมา ทำให้เธอไม่พอใจสามีของเธอ Xuanzong ส่งเธอไปที่วัดลัทธิเต๋าเพื่อบวชเป็นแม่ชีเพื่อที่พวกเขาจะได้ดื่มด่ำกับการนัดพบที่ผิดกฎหมาย การชักเย่อระหว่างความก้าวหน้าที่แน่วแน่ของราชากับความเย่อหยิ่งและอารมณ์ที่ไม่แน่นอนของ Yuhuan ควรเป็นจุดที่สูงอย่างมาก แต่ก็ไม่ได้จุดประกายความตึงเครียดมากนัก

แม้จะมีวาทกรรมที่ยืดเยื้อและยืดเยื้อของภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่การอธิบายทางประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องยังขาดอยู่ในขณะที่ชะตากรรมอันน่าเศร้าของตัวเอกขยายออกไป การจลาจลของหลู่ซานปะทุออกมาโดยไม่บอกเล่าถึงความเสื่อมถอยของราชวงศ์ กล่าวคือ ความไว้วางใจของเจ้าหน้าที่ทุจริตของซวนจง รัฐใช้จ่ายเกินตัว และความไม่สงบในหมู่ชนกลุ่มน้อยชายแดน ขนาดของฉากการต่อสู้ช่วงหลังนั้นดูแย่เมื่อเปรียบเทียบกับฉากก่อนหน้า และถ่ายทำราวกับว่าไม่มีนักออกแบบท่าเต้นอยู่ใกล้ๆ

การแสดงบทบาทของเธอในอีกแปดปีต่อมา Fan ไม่ได้นำการตีความใหม่มาสู่ Yuhuan ซึ่งทั้งสองเวอร์ชั่นมีลักษณะเป็นสาวไร้เดียงสาที่รักการร้องเพลงและการเต้นรำ ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือเมื่ออายุ 33 ปี ความรู้สึกของ thesp เกี่ยวกับอารมณ์ฉุนเฉียวแบบเด็กๆ และความหลงใหลโดยเจตนานั้นดูมีเสน่ห์น้อยลง แม้ว่าฟานจะรายงานน้ำหนักสำหรับบทบาทนี้ แต่คางแหลมและรูปร่างเพรียวของเธอนั้นไม่มีที่ไหนใกล้กับความอวบอ้วนในตำนานที่จักรพรรดินีราชินีได้รับการยกย่อง

ด้วยการแสดงอายุเพื่อการเปลี่ยนแปลง Lai ทำให้ Xuanzong ประดับประดาด้วยท่าทางที่โอ่อ่า แต่เขาเดินผ่านการเคลื่อนไหวในฉากที่มีความรักราวกับว่านี่เป็นเพียงความรักร่วมสมัยอีกเรื่องหนึ่ง แม้ว่าฟ่านและลายเคยร่วมงานกันในจอมาก่อน ("One Night Surprise", "The Matrimony") แต่ที่นี่ไม่มีเรื่องตลกเลย แม้จะมีลูกเล่นอื่นๆ เช่น เรื่องโป๊เปลือยเกี่ยวกับเรื่องขี่ม้าและการตายจากภาวะขาดอากาศหายใจ

ผลงานงานฝีมือแม้ว่าจะมีขอบเขตที่ฉูดฉาด แต่ทางเทคนิคแล้วต่ำกว่ามาตรฐาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเอฟเฟกต์ภาพหยาบและการตัดต่อที่งุ่มง่าม Hou Yong ผู้ช่วยเลนส์ ("Jasmin Women") นำพื้นผิวที่แวววาวอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาไปสู่ความสุดขั้วในขณะที่คลั่งไคล้การถ่ายภาพพาโนรามาที่กว้างไกล แม้ว่าจางและเทียนจะได้รับเครดิตในฐานะผู้ออกแบบงานสร้างด้วย แต่ความหรูหราที่ไม่ถูกตรวจสอบของฉาก (เห็นได้จากเนินดอกไม้ที่รกของมเหสีหวู่หรือทุ่งโปโลที่เหมือนโคลอสเซียม) เป็นความคลาดเคลื่อนของละครที่ประณีตบรรจง แม้แต่เสื้อคลุมของเอมิ วาดะ ผู้ออกแบบเครื่องแต่งกายระดับโลกก็ยังดูหมิ่นเหยียดหยามในการตกแต่ง