Legend | ตำนานรักล้างคำสาป

สำหรับเรื่องนี้ผมก็คุ้นเคยมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วครับ พอๆ กับ Labyrinth น่ะแหละ แต่ที่คุ้นน่ะมันคนละอารมณ์เลยครับ กับ Labyrinth นั้นผมอยากดูมาก เพราะหนังมันเข้าทางสไตล์ผจญภัยแบบเด็กๆ แต่กับ Legend นี่ผมไม่อยากดูครับ แค่เห็นก็อยากจะวิ่งหนีแล้ว … ก็ปกไงครับ ปกมันดันเป็นรูปไอ้ตัวร้ายของเรื่องที่มีเขาอ้ะ ตัวแดงๆ เขายาวๆ หน้าตาน่ากลัว ยืนแยกเขี้ยวอยู่ สมัยนั้นเหวอมากครับ เดินเจอปกนี้ในร้านแมงป่องทีไรเป็นได้วิ่งหลบมันทุกที

จนเมื่อ CVD เอามาออกใหม่ ตอนนี้ไม่มีปัญหาแล้วครับ เพราะผมสนิทกับเฮียเฟรดดี้, พี่เจสัน และลุงพินเฮดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่มีอะไรจะมาเขย่าประสาทผมอีกต่อไปครับ (บ้าไปแล้วนั่นเอง 5555)

ก็เป็นหนังเก่าของผู้กำกับ Ridley Scott แห่ง Alien, Blade Runner, Gladiator และ Hannibal ในเรื่องก็ได้ Tom Cruise มาแสดงนำ ตอนนั้นยังเอ๊าะๆ อยู่เลยครับ เขาก็มาเล่นเป็นแจ๊ค ชายหนุ่มชาวบ้านผู้แอบชอบเจ้าหญิงลิลี่ (Mia Sara) เรื่องราวเกิดในแดนแห่งเทพนิยายครับ แล้วคราวนี้เจ้าแห่งความมืด (Tim Curry ในคราบที่เมคอัพจนผมจำแทบไม่ได้และกลัวสุดขีดเมื่อตอนเด็กๆ) เกิดต้องการครองโลกและได้จับตัวเจ้าหญิงไป แจ๊คก็ต้องตามไปช่วยตามสูตรอ้ะแหละครับ

หนังมี Effect ที่ดี เมคอัพชั้นยอด ฉากสุดสวยงามและอลังการ กำกับศิลป์ได้ดีสุดๆ โดยเฉพาะพวกต้นไม้ใบหญ้านี่มันดูแฟนตาซีดีมากๆ เลยคับ ไม่เหมือนต้นไม้ที่อยู่ในโลกของเรา รวมไปถึงบรรยากาศ องค์ประกอบต่างๆ นี่ถือว่าจินตนาการสูงไม่ใช่น้อย เหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในโลกแห่งนิยายจริงๆ เลยล่ะครับ Effect ก็จัดว่าเยี่ยมสำหรับยุคนั้น เมคอัพของ Rob Bottin ก็สุดยอดครับเมคซะจนพี่ Tim Curry (ที่มาเป็นตัวร้ายของเรื่อง) กลายเป็นตัวนรกอะไรไปก็ไม่รู้เลยเนี่ย

แต่ด้านบทนี่ถือว่าสอบไม่ผ่าน เท่าที่ควรครับ หนังอืดและเดินเรื่องได้น่าเบื่อ ค่อนข้างธรรมดาอย่างมากครับ และการแสดงออกของตัวละครมันก็แหม่งๆ ด้วย เช่น ฉากที่เจ้าหญิงโยนแหวนทิ้งไป ท้าให้แจ๊คลงไปหามาให้พบ แล้วปรากฎว่าแหวนมันตกลงน้ำครับ แจ๊คเลยโดดลงไปงม แล้วเจ้าหญิงลิลี่ดันกรี๊ดและตกใจอย่างมาก คือ มันแปลกๆ ทางอารมณ์น่ะครับ เจ้าหญิงเธอจะตกใจก็ไม่ว่า แต่สีหน้าเธอนี่ยังกับพ่อตายอ้ะ มันไม่เว่อร์ไปหน่อยหรือครับเนี่ย แม้จะเป็นหนังอภินิหารแบบนี้ก็ตาม ตัวละครอาจจะมีความแปลกบ้าง แต่ส่วนมากเรื่องมิติและอารมณ์ตัวละครนี่มันก็ต้องมีน่ะครับ อย่างเช่น The Neverending Story เงี้ย แม้ตัวละครจะพิสดารสุดๆ แต่เรื่องอารมณ์ตัวละครมันก็ยังคงมีไม่หายไปไหนเลย มิหนำซ้ำไอ้เพราะการที่ตัวละครในเรื่องมีความลึกนี่แหละที่ทำให้เราอยาก ติดตามและเอาใจช่วยมากขึ้น

แต่กับเรื่องนี้ตัวละครมันอาจจะเป็นเทพนิยายมากเกินไปหน่อยนะครับ เลยทำให้หนังมันประดักประเดิดชอบกล

ดนตรีของลุง Jerry Goldsmith จัดว่าดีครับ ส่วนการกำกับของ Scott ต้องถือว่าธรรมดาครับ ไม่น่าจดจำนักในฐานะผู้กำกับน่ะนะครับ เพราะความเด่นโดยมากมันไปตกอยู่กับฉากและศิลป์มากกว่า แล้วในเรื่องก็เดินเรื่องสามัญอย่างที่บอกไปแล้ว ไม่ได้มีลูกเล่นเร้าใจอะไรเท่าไหร่

สรุปว่าดูแต่อย่าคาดหวังครับ ผมชอบพวก Labyrinth หรือ The Princess bride มากกว่าตั้งเยอะ พวกนั้นมันสนุกและน่ารัก อีกทั้งเนื้อหามันยังมีลุ้น ตัวละครมันยังน่าเอาใจช่วยบ้างแต่กับเรื่องนี้มันนิ่งไปหน่อยคับ ถ้าอยากลองก้ไม่ว่ากันครับ เพราะฉากสวยดี แต่เนื้อเรื่องนี่ต้องทำใจครับ

ปกติผมชอบหนังแนวนี้นะ แต่กับเรื่องนี้เข็มไม่กระดิกเลยจริงๆอ้ะ