Little Boy

เด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ตรงกลางของ "Little Boy" ดึงการแสดงความสามารถซ้ำแล้วซ้ำอีกซึ่งเห็นได้ชัดว่าตั้งใจให้ฉุนเฉียว Pepper Flint Busbee (Jakob Salvati) วัยแปดขวบยื่นนิ้วออกมา ขยี้หน้า หรี่ตา กรีดร้องสุดกำลัง และตั้งใจให้วัตถุเคลื่อนไหว อาจจะเป็นขวดแก้ว อาจจะเป็นภูเขา แต่แน่นอนว่าด้วยพลังแห่งเวทมนตร์หรือกลอุบายหรือการเปลี่ยนแปลงแผ่นดินไหวตามกำหนดเวลา เขาก็บรรลุเป้าหมายของเขาได้

ในที่สุด เขาพยายามใช้ “ความสามารถ” นี้เพื่อนำพ่อที่รักกลับบ้านจากการสู้รบในสงครามโลกครั้งที่สอง และเมื่อถึงจุดนี้ การเคลื่อนไหวที่ได้รับการจดสิทธิบัตรของเขา—ซึ่งแค่เสียงแหลมและน่ารำคาญ—ตอนนี้ดูเหมือนแค่เรื่องไร้สาระและแม้แต่เรื่องไร้สาระเล็กน้อย
ความเหลื่อมล้ำทางอารมณ์นี้เป็นสัญลักษณ์ของสิ่งผิดปกติมากมายในภาพยนตร์ของผู้กำกับชาวเม็กซิกัน Alejandro Monteverde ซึ่งเขาร่วมเขียนบทกับ Pepe Portillo มันควรจะเป็นเรื่องราวแห่งการยกระดับสำหรับผู้ชมที่มีศรัทธา แต่กลับทำให้ผู้ชมเบื่อหน่ายด้วยการเล่าเรื่องที่หนักหน่วง คะแนนที่ครอบงำและเสียงพากย์ที่สะกดทุกอย่างด้วยน้ำเสียงที่ชวนให้ขนลุกและเป็นกันเอง

“Little Boy” เกิดขึ้นในช่วงเวลาของ Pearl Harbor ในเมือง O'Hare ทางชายฝั่งทะเลในแคลิฟอร์เนียที่สวมบทบาท “เหมือนกับที่คุณเห็นในโปสการ์ด” มีคนบอกพวกเราราวกับว่าเราไม่สามารถรับรู้ถึงความแปลกตาอันงดงามของมันสำหรับตัวเราเอง ความคิดถึงแผ่ซ่านไปทั่วที่นี่ราวกับกองฟรอสติ้งที่โรยด้วยน้ำตาล เมื่อเทียบกับภาพยนตร์ส่วนใหญ่ที่มุ่งเป้าไปที่ผู้ชมที่เป็นคริสเตียน อย่างน้อยภาพยนตร์เรื่องนี้มีมูลค่าการผลิตที่มั่นคง
เปปเปอร์ซึ่งอายุน้อย (จึงเป็นชื่อเล่น) ถูกรังแกอย่างไร้ความปราณีจากเด็กโต เพื่อนคนเดียวของเขาคือเจมส์ พ่อของเขา (ไมเคิล ราปาพอร์ตที่จริงจังและกระตือรือร้น) ผู้ซึ่งแบ่งปันความรักในหนังสือการ์ตูน ภาพยนตร์ และการผจญภัยที่สร้างขึ้นมา

แต่วันหนึ่ง เจมส์ต้องออกไปทำสงครามแทนลอนดอน (เดวิด เฮนรี) ลูกชายคนโตของเขาที่ติดอยู่ในบ้านด้วยเท้าแบน เปปเปอร์เสียใจมากที่เห็นพ่อของเขาจากไป แต่การเทศนาที่โบสถ์ของเมืองเกี่ยวกับพลังแห่งศรัทธาที่เปลี่ยนแปลงได้เป็นแรงบันดาลใจให้เขา เขาไปเยี่ยมบาทหลวง (ทอม วิลกินสัน จัดการจัดหาวัตถุดิบเพียงไม่กี่ฉาก) ซึ่งมอบรายการสิ่งที่ต้องทำเพื่อช่วยพาพ่อกลับมา: ให้อาหารคนหิวโหย ให้ที่พักพิงแก่คนเร่ร่อน ฯลฯ ความคิดที่น่าหัวเราะแน่นอน