Make Us Dream

ส่วนหนึ่งจากซีเควนซ์บนสุดและท้ายที่ค่อนข้างซ้ำซาก ซึ่งสตีเวน เจอร์ราร์ดเห็นสตีเวน เจอร์ราร์ดวางเท้าของเขาบนเบาะ LA อันหรูหรา ขณะที่เขาเล่นในเดือนสุดท้ายของเขาสำหรับแอลเอ แกแล็กซี่ มีเรื่องให้ชื่นชมมากมายเกี่ยวกับประวัติของแซม แบลร์ในอดีต ไดนาโมกองกลางของลิเวอร์พูลซึ่งขณะนี้กำลังเริ่มดำเนินการในภารกิจ Herculean ในการฟื้นฟู Rangers ให้กลับมารุ่งเรืองดังเดิมในพรีเมียร์ลีกสก็อตแลนด์ สารคดีฟุตบอลมักจะเสียสละเล็กน้อยเพื่อแลกกับการเข้าถึงหัวข้อของพวกเขา (และแน่นอนว่ามี "ตำนาน/ไอคอน/อัจฉริยะ" จำนวนมากที่ปะทุอยู่ใน Make Us Dream) แต่เป็นความพร้อมของเจอร์ราร์ดที่จะเปิดใจและเปิดเผยความเจ็บปวดเบื้องหลัง เพอร์มาสโคว์ลที่เขาโด่งดังในฐานะผู้เล่นที่ทำเครื่องหมายภาพยนตร์เรื่องนี้

แน่นอนว่าเจอร์ราร์ดมีความเกี่ยวข้องอย่างลบไม่ออกกับการคว้าแชมป์แชมเปี้ยนส์ลีกปี 2005 ของลิเวอร์พูล ซึ่งสร้างแรงบันดาลใจให้กลับมาจากสามประตูจากเอซี มิลาน แต่สถานะของเขาในฐานะคนสำคัญของทีมที่ไม่เคยบรรลุถึงความทะเยอทะยานของกองเชียร์ หรือความสำเร็จอันน่าทึ่งของเหล้าองุ่นโบราณของลิเวอร์พูลในยุค 70 และยุค 80 ที่เป็นตัวกำหนดเขา และเจอร์ราร์ดไตร่ตรองถึงเรื่องนี้อย่างยาวนาน: ความรู้สึกกดดันต่อความรับผิดชอบส่วนตัวต่อโชคชะตาของทีม ความเอาใจใส่อย่างไม่ลดละของโชเซ่ มูรินโญ่ที่พยายามจะเซ็นสัญญากับเขาหลายครั้ง ความรู้สึกผิดหวังที่แผ่ซ่านไปทั่วขณะที่ลิเวอร์พูลยังคงสูญเสียผู้เล่นและล้มเหลว เจอร์ราร์ดยังเปิดเผยอย่างน่าประหลาดใจเกี่ยวกับความผิดหวังของเขากับบุคคลบางคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการตัดสินใจของไมเคิล โอเว่นที่จะออกจากลิเวอร์พูลไปยังเรอัล มาดริดในปี 2547 และความสัมพันธ์ที่ “เย็นชา” ของเขากับผู้จัดการราฟาเอล เบนิเตซ

เหนือสิ่งอื่นใด เจอร์ราร์ดไม่กลัวที่จะแจกแจงความล้มเหลวของตัวเอง: ความกลัวที่จะ “ทำพัง” ในรอบชิงชนะเลิศแชมเปียนส์ลีก ความสับสนและสายตาสั้นของเขาในระหว่างการเก็งกำไรจากสื่ออย่างต่อเนื่องว่าเขาจะเข้าร่วมการอพยพของลิเวอร์พูลด้วยหรือไม่ในช่วงกลางทศวรรษ 2000 รายละเอียดที่น่าสยดสยองของอาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นในช่วงท้ายอาชีพการเล่นของเขา เจอร์ราร์ดดูเหมือนจะไม่สนใจที่จะเล่นเป็นฮีโร่ที่เหน็ดเหนื่อยกับโลก เขาดูเหมือนเหนื่อยกับมันทั้งหมด