Men in Black 2 | หน่วยจารชนพิทักษ์จักรวาล ภาค 2

ภาคต่อที่อาจจะไม่ลงตัวกลมกล่อมเท่าภาคแรก (รวมถึงสนุกไม่มากเท่าภาค 3) แต่ก็ยังถือว่าดูเอาเพลินและเอาฮาได้โอเคในระดับหนึ่ง

จะว่าไปลูกเล่นภาคนี้เยอะมาก ที่ชอบเป็นพิเศษคือการแซวรายการประเภท “สารคดีไขปริศนาเรื่องลึกลับ” ที่เอามาใส่ลงในเรื่องได้อย่างพอเหมาะ ตอนแรกคิดว่าใส่ลงมาขำๆ แต่พอดูๆ ไปก็แอบเซอร์ไพรส์แฮะ

ถ้าดูเอาลูกเล่น ภาคนี้ก็ถือว่าสนุกล่ะครับ มีมุกและรายละเอียดต่อฉากเยอะมาก หรือพล็อตจริงๆ ก็ซับซ้อนไม่น้อย แต่ความดีของหนังถูกบั่นทอนลงไปพอตัวในส่วนของการเดินเรื่อง จังหวะตอนต้นๆ บางช่วงก็เรื่อยไปบ้าง ในขณะที่ตอนท้ายก็ห้อสปีดแบบเต็มเหยียด เลยทำให้อารมณ์ร่วมอาจจะไม่มาก

แต่ลึกๆ ผมก็ยังชอบภาคนี้นะ ชอบแก่นประเด็นหลักของหนังที่ว่าด้วยความเหงาและความโดดเดี่ยวของ MIB ซึ่งเอาเข้าจริงๆ แล้วมันออกแนวเศร้าเลยล่ะครับ

ประมาณว่าหากคุณเลือกจะเป็น MIB แล้ว คุณก็จะไม่อาจมีชีวิตแบบคนทั่วๆ ไปได้ ไม่อาจมีรัก ไม่อาจมีครอบครัว หรือกระทั่งเพื่อนก็มีไม่ได้ คุณต้องยุติการมีตัวตนในสังคมของโลกนี้จนถึงวันที่หมดลมหายใจ หรือจนถึงวันที่เลิกเป็น ซึ่งก็ต้องมาดูอีกว่าคุณเป็น MIB นานแค่ไหน หากเป็นนานเกิน ก็อาจไม่สามารถกลับไปสานต่อชีวิตปกติได้เหมือนกัน

ครับ ชอบประเด็นนี้ แม้มันจะไม่เข้าที่เต็มร้อย แต่ก็ดูเอามันส์ได้เพลินๆ แอ็กชันภาคนี้ก็โม้ดี (ชอบฉากพลุตอนท้ายครับ มันสวยและเท่ห์ยังไงก็ไม่รู้)

ดนตรีของ Danny Elfman ถือว่าจัดเต็มและเด่นมาก ลูกเล่นโคตรเยอะ (ในฉากซึ้งก็แอบกินใจได้เหมือนกัน) รวมถึงเพลง Black Suits Comin’ ที่มันส์ได้ที่

สรุปคือภาคนี้อารมณ์เหมือนกินพิซซ่าหรือไก่ทอดน่ะครับ กินเอามันส์ เอาอร่อย ไม่ต้องคิดมาก

ปล. ภาคแรกพากย์ไทยสุดยอด ส่วนภาคนี้พากย์ไทยก็ “สุด” เช่นกัน… แต่คนละแบบกันนะ