Oppenheimer | ออพเพนไฮเมอร์

ชีวประวัติความยาวสามชั่วโมงของเจ. โรเบิร์ต ออพเพนไฮเมอร์ (คิลเลียน เมอร์ฟี่) เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับใบหน้า พวกเขาพูดมาก พวกเขาฟัง. พวกเขาตอบสนองต่อข่าวดีและข่าวร้าย และบางครั้งพวกเขาก็หลงอยู่ในหัวของตัวเอง—ไม่มากไปกว่าตัวละครชื่อเรื่อง ซึ่งเป็นหัวหน้าทีมอาวุธนิวเคลียร์ที่ลอส อลามอส ซึ่งผลงานด้านวิทยาศาสตร์ในวันโลกาวินาศทำให้เขาได้รับฉายาว่า The American Prometheus (ตามชื่อเรื่องของแหล่งข้อมูลหลักของโนแลน ชีวประวัติโดย Kai Bird และ Martin J. Sherman) โนแลนและผู้กำกับภาพ ฮอยต์ ฟาน ฮอยทีมาใช้ระบบภาพยนตร์ IMAX ขนาดใหญ่ไม่เพียงแต่เพื่อจับภาพความงดงามของภาพพาโนรามาของทะเลทรายในนิวเม็กซิโกเท่านั้น แต่ยังตัดกันความเยือกเย็นภายนอกและความวุ่นวายภายในของออพเพนไฮเมอร์ นักคณิตศาสตร์ผู้เก่งกาจและเป็นนักแสดงที่ไม่ธรรมดาและผู้นำที่มีนิสัยหุนหันพลันแล่นและ ความอยากทางเพศที่ไม่รู้จักพอทำให้ชีวิตส่วนตัวของเขาหายนะ และการมีส่วนร่วมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดต่ออารยธรรมคืออาวุธที่สามารถทำลายอารยธรรมได้ ภาพระยะใกล้หลังจากภาพระยะใกล้แสดงให้เห็นใบหน้าของดารา Cillian Murphy จ้องมองไปที่ระยะกลาง นอกจอ และบางครั้งก็มองเข้าไปในเลนส์โดยตรง ในขณะที่ Oppenheimer แยกตัวออกจากปฏิสัมพันธ์ที่ไม่พึงประสงค์ หรือหลงอยู่ในความทรงจำ จินตนาการ และฝันร้ายที่ตื่นขึ้น "ออพเพนไฮเมอร์" ค้นพบพลังของการถ่ายภาพระยะใกล้ขนาดใหญ่ของใบหน้าผู้คนในขณะที่พวกเขาต่อสู้กับตัวตนของพวกเขา และใครที่คนอื่นตัดสินใจว่าพวกเขาเป็น และสิ่งที่พวกเขาทำกับตัวเองและผู้อื่น
บางครั้งใบหน้าของผู้คนในระยะใกล้จะถูกขัดจังหวะด้วยภาพเหตุการณ์ที่ยังไม่เกิดขึ้นหรือเกิดขึ้นแล้วขัดจังหวะ มีภาพเปลวไฟ เศษซาก และการระเบิดปฏิกิริยาลูกโซ่เล็กๆ ที่เกิดขึ้นซ้ำๆ ซึ่งมีลักษณะคล้ายเส้นประทัด รวมถึงภาพที่ไม่ก่อความไม่สงบที่ทำให้เกิดภัยพิบัติส่วนบุคคลอันเลวร้ายอื่นๆ (มีเหตุการณ์ย้อนอดีตที่ค่อยๆ ขยายออกไปมากมายในหนังเรื่องนี้ โดยที่คุณจะได้เห็นแวบหนึ่งของบางสิ่งก่อน จากนั้นค่อยดูเพิ่มเติม และสุดท้ายก็เห็นทั้งหมด) แต่สิ่งเหล่านี้ไม่เพียงแค่เกี่ยวข้องกับระเบิดลูกใหญ่ที่ออพเพนไฮเมอร์ ทีมหวังที่จะระเบิดในทะเลทราย หรือตัวเล็ก ๆ ที่จุดชนวนอย่างต่อเนื่องในชีวิตของออพเพนไฮเมอร์ บางครั้งอาจเป็นเพราะเขากดปุ่มสีแดงขนาดใหญ่เป็นการส่วนตัวในช่วงเวลาแห่งความโกรธ ความหยิ่งยโส หรือตัณหา และบางครั้งก็เพราะเขาทำผิดที่ไร้เดียงสาหรือไร้ความคิด นั่นทำให้ใครคนหนึ่งไม่พอใจเมื่อนานมาแล้ว และคนที่ถูกกระทำผิดก็ตอบโต้ด้วยสิ่งที่เทียบเท่ากับระเบิดที่ล่าช้าตามเวลา การตัดแบบ "ฟิสไซล์" เพื่อยืมคำศัพท์ทางฟิสิกส์ ยังเป็นคำอุปมาของเอฟเฟกต์โดมิโนที่เกิดจากการตัดสินใจของแต่ละบุคคล และปฏิกิริยาลูกโซ่ที่ทำให้สิ่งอื่นๆ เกิดขึ้นตามมา หลักการนี้ยังมองเห็นได้ด้วยภาพระลอกคลื่นในน้ำซ้ำๆ โดยเริ่มจากการเปิดโคลสอัพของเม็ดฝนที่ทำให้เกิดวงกลมที่ขยายออกไปบนพื้นผิว ซึ่งบ่งบอกถึงการสิ้นสุดอาชีพของออพเพนไฮเมอร์ในฐานะที่ปรึกษาของรัฐบาลและบุคคลสาธารณะ และการระเบิดของนิวเคลียร์ลูกแรกที่ ลอส อลามอส (ซึ่งผู้สังเกตการณ์เห็น ได้ยิน แล้วรู้สึกในที่สุด ถึงผลกระทบอันเลวร้ายทั้งหมด)