Premonition

ดารานำ : แซนดร้า บูลล็อก และ จูเลียน แม็กมาฮอน
กำกับฯ : เมนแนน ยาโป
ความยาว: 96 นาที
ประเภท : ไม่เหมาะสำหรับผู้เยาว์ดูโดยลำพัง

แม้หนังเรื่องนี้จะมีชื่อเรื่องที่ชวนให้นึกถึงหนังญี่ปุ่นเรื่อง “โยเก้น” ที่ใช้ชื่อภาษาอังกฤษชื่อเดียว ซึ่งทางผู้สร้างเองก็ปฏิเสธว่า นี่ไม่ใช่งาน “รีเมค” หนังญี่ปุ่นเรื่องนั้น แต่ว่าไปแล้ว “ธีม” ของหนังเรื่องนี้ก็ยังไม่แตกต่างกัน เพราะบทของ แซนดร้า บูลล็อก ที่แสดงเป็น ลินดา แฮนสัน แม่บ้านในครอบครัวแถบมิดเวสเธิร์นก็เป็นผู้ที่มีลางสังหรณ์มองเห็นหรือหยั่งรู้เหตุการณ์ในอนาคตถึงความตายของ จิม (จูเลียน แม็กมาฮอน) ที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า (รวมถึงเหตุการณ์อื่น ๆ ของคนที่อยู่รอบข้าง อย่างเช่น อุบัติเหตุวิ่งไปชนกระจกบาดหน้าตาของลูกสาวคนโต) จึงมีความพยายามที่จะหยุดยั้งเหตุการณ์ร้ายนั้นไม่ให้เกิดกับคนที่ตนรัก
ไฮด์ปาร์คฟิล์มส์ บริษัทผู้สร้างหนังเรื่องนี้มีนายทุนหลักเป็นชาวอินเดีย ซึ่งที่ผ่านมามีงานสร้างหนังป้อนสตูดิโออย่าง เอ็มจีเอ็ม และ ดีสนีย์ เป็นหลัก งานหลายชิ้นก็ได้ดาราฮอลลีวู้ดดัง ๆ หลายคนมาร่วมงานมาแล้ว จึงไม่น่า “เซอร์ไพรสซ์” อะไรที่เรื่องนี้จะได้ แซนดร้า บูลล็อก มารับบทนำ แต่ปัญหาของงานชิ้นนี้ก็คือ แม้เนื้อเรื่องจะดูน่าสนใจ และเล่นกับความเชื่อที่คนตะวันตกอาจรู้สึกทึ่ง แต่การเล่าเรื่องย้อนไปย้อนมาของหนังยังทำได้ไม่มีพลังให้น่าติดตามมากนัก (แถมระหว่างรายละเอียดในการเล่ายังสร้างปัญหาความสงสัยขึ้นมาเป็นระยะอีก) โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากจะเทียบกับหนังอเมริกันวัยรุ่นที่เคยทำไปก่อนหน้านี้อย่าง “ไฟนัล เดสติเนชั่น” ทั้งนี้เพราะกรอบของเรื่องที่ตัวละครเป็นแค่แม่บ้านมีสามีทำงานเป็นพนักงานบริษัทดูจะมีองค์ประกอบที่จะฉวยมาใช้เล่นสร้างบรรยากาศไม่มากนัก แม้แต่การหยิบเอาเรื่องของสามีที่จะนอกจากใจภรรยามาใช้หนังก็นำมาใช้อย่างไม่ถึงที่สุด รายละเอียดปลีกย่อยที่เสริมหนังกลับเป็นการสะท้อนความรู้สึกของผู้หญิงที่รู้ว่า สามีตนเองปันใจไปให้ผู้หญิงอื่นความตัดสินใจที่ต้องมาคิดว่า ถึงไม่เกิดอุบัติเหตุทำให้เขาล้มหายตายจากไป เธอก็ยังมีเขาอยู่หรือไม่?
อย่างไรก็ตามด้วยพลังในตัวดาราอย่าง บูลล็อก ก็ทำให้หนังที่ใช้โลเกชั่นถ่ายทำกันไม่กี่แห่ง ด้วยทุนในการผลิตที่ไม่น่าจะมากมายนักเรื่องนี้ก็ทำรายได้ในอเมริกาเฉียด ๆ 50 ล้านดอลลาร์เหมือนกัน
แต่ขอบ่นส่งท้ายสักหน่อยเถอะว่า ฟิล์มหนังก๊อปปี้ที่เอามาฉายในบ้านเราน่ะ ทั้ง ๆ ที่นี่ไม่ใช่หนังเก่าค้างปีอะไรสักหน่อย (ฉายในอเมริกาต้นเดือนมีนาคม) แต่ทำไมสีสันของหนังที่ออกถึงได้ทั้งเห่ยทั้งซีดซะเหลือเกินอย่างนี้ละ เอ็มพิคเจอร์ จ๋า!..