Still: A Michael J. Fox Movie

ไมเคิล เจ. ฟ็อกซ์กลายเป็นซูเปอร์สตาร์ในช่วงทศวรรษ 1980 กลับหลบเลี่ยงเขามากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผลกระทบของโรคพาร์กินสันส่งผลกระทบ—และเขาก็รู้ และเขารู้ว่าคุณก็รู้ หลังจากเป็นนักแสดงมานานหลายปี เขาก็มักจะนำเสนอผลงานชิ้นเดียวที่คล่องแคล่วสมบูรณ์แบบอยู่เสมอ—บางครั้งเขาต้องใช้เวลานานกว่าเล็กน้อยในการแสดงออกมา
ฟ็อกซ์จะมาพูดคุยถึงโรคนี้ อาชีพของเขา และโรคนี้ส่งผลต่ออาชีพของเขาด้วยความตรงไปตรงมาในสารคดีเรื่อง “Still: A Michael J. Fox Story” และมันคือเรื่องราวของเขา ผู้กำกับเจ้าของรางวัลออสการ์ เดวิส กุกเกนไฮม์ (“An Inconvenient Truth”) ปล่อยให้ฟ็อกซ์นั่งหน้ากล้อง มองตรงมาที่เราอย่างชาญฉลาด และพูดอย่างมีไหวพริบและรอบรู้เกี่ยวกับช่วงสูงและต่ำที่เขาต้องเผชิญในชีวิตที่ไม่ธรรมดาของเขา เราไม่เห็นการสัมภาษณ์แบบหัวรุนแรงที่เราอาจคาดหวังกับแพทย์ อดีตนักแสดงร่วม หรือภรรยาที่รู้จักกันมานานของ Fox และเพื่อนนักแสดงอย่าง Tracy Pollan กุกเกนไฮม์ชวนให้นึกถึงสไตล์อันเป็นเอกลักษณ์ของเออร์รอล มอร์ริส และสร้างความรู้สึกใกล้ชิดอันทรงพลังที่ฟ็อกซ์ไว้วางใจในตัวเรา ด้วยการสะกิดเล็กน้อยที่นี่และที่นั่นเพื่อให้เขาเปิดใจมากขึ้น
การตัดสินใจของเขาในการใช้คลิปจากผลงานของฟ็อกซ์ก็ได้ผลไม่แพ้กันเพื่อแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องราวของนักแสดงวัย 61 ปีรายนี้ ด้วยการตัดต่ออย่างเชี่ยวชาญจากไมเคิล ฮาร์ต กุกเกนไฮม์สามารถเชื่อมโยงระหว่างบทบาทที่โดดเด่นของฟ็อกซ์ในซิทคอมเรื่อง Family Ties และภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์เรื่อง Back to the Future รวมถึงการแสดงในเวลาต่อมาใน Teen Wolf, Bright Lights, Big City “การบาดเจ็บล้มตายในสงคราม” “Doc Hollywood” และอีกมากมาย
การแสดงจำลองทำให้เกิดเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่มีชีวิตชีวาและจำเป็น และการบรรยายอย่างสนุกสนานของ Fox จากหนังสือของเขาก็เชื่อมโยงทุกอย่างไว้ด้วยกัน ซีเควนซ์ที่น่าทึ่งฉากหนึ่งให้รายละเอียดว่าฟ็อกซ์ถ่ายทำ “Family Ties” ในเวลากลางวันและ “Back to the Future” ในตอนกลางคืนพร้อมกันได้อย่างไร โดยคนขับรถรีบเร่งเขาจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง ปลุกเขาให้ตื่น ชงกาแฟ และทำให้แน่ใจว่าเขามีบทภาพยนตร์ (และเราได้เรียนรู้ว่าเดิมทีเอริค สโตลต์ซแสดงบท Marty McFly อันโด่งดังได้อย่างไร และแม้กระทั่งถ่ายทำภาพยนตร์หลายเรื่องก่อนที่ฟ็อกซ์จะถูกจ้างให้มาแทนที่เขา มันยากที่จะจินตนาการถึงใครก็ตามที่สวมเสื้อกั๊กและกางเกงยีนส์ตัวพองตัวนั้น และล้อเลียนเรื่องความฟลักซ์ คาปาซิเตอร์กับคริสโตเฟอร์ ลอยด์)

พลังใน "Still" มักจะแพร่เชื้อได้ และมันสะท้อนให้เห็นว่าฟ็อกซ์ต้องเดินทางท่องเที่ยวตั้งแต่วัยเด็กในแคนาดา ภาพถ่ายที่เก็บถาวรจากทีมฮ็อกกี้และชมรมละครเผยให้เห็นว่าเขาตัวเล็กกว่าเด็กคนอื่นๆ มากเพียงใด (“ฉันเป็นเพียงเอลฟ์ตัวน้อย” เขาเล่า) ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่จะช่วยให้เขาเล่นเป็นตัวละครอายุน้อยกว่าได้อย่างชาญฉลาด เขาซื่อสัตย์กับทั้งความยากจนข้นแค้นที่เริ่มต้นจากฮอลลีวูด และความเย่อหยิ่งที่เอาชนะเขาเมื่อเขาทำให้มันใหญ่โต ในภาพคู่ขนานอันชาญฉลาดเรื่องหนึ่ง กุกเกนไฮม์บรรยายให้ฟ็อกซ์เข้าใกล้แผงขายหนังสือพิมพ์ในหุบเขาซานเฟอร์นันโดที่โด่งดังที่สุด เมื่อใบหน้าที่น่ารักและยิ้มแย้มของเขาปรากฏบนปกนิตยสารทุกฉบับตั้งแต่ People ไปจนถึง TV Guide ไปจนถึง Teen Beat; เขาสร้างภาพนี้ขึ้นมาใหม่ในฉากหนึ่งในปี 1998 เมื่อฟ็อกซ์เปิดเผยการวินิจฉัยโรคพาร์กินสันของเขา และเขากลับมาบนปกนิตยสารทั้งหมดด้วยเหตุผลที่น่าเศร้ากว่านั้น

ระหว่างนั้น เขาเรียนรู้ที่จะซ่อนอาการสั่นในกองถ่ายเป็นเวลาเจ็ดปี ตอนนั้นไม่มีใครสังเกตเห็น แต่ตอนนี้เราสามารถเห็นได้แล้ว โดยมองย้อนกลับไปดูผลงานทางโทรทัศน์และภาพยนตร์ของเขา ฟ็อกซ์เปิดเผยอย่างตรงไปตรงมาเกี่ยวกับกลอุบายที่เขาใช้เพื่อสร้างหน้ากากของความปกติ โดยมักจะถือปากกาหรือไม้ค้ำยันในมือซ้ายแล้วเล่นซอกับมัน หรือนำผมบ็อบเล็กๆ หรือถักทอเป็นเส้นต่อยเพื่อปกปิดความไม่มั่นคงของเขา การที่เขารู้สึกว่าจำเป็นต้องใช้ความพยายามขนาดนั้นเพื่อความอยู่รอดทั้งส่วนตัวและทางอาชีพนั้นเป็นเรื่องที่น่าสะเทือนใจย้อนหลัง จากนั้นเขาก็ดื่มเพื่อคลายความเจ็บปวด ซึ่งฟ็อกซ์พูดถึงมาหลายปีแล้ว