Swing Girls สาวสวิงกลิ้งยกแก๊งค์

ตัวหนังมีฉากฮาๆ อยู่หลายตอน แต่ก็ไม่ได้ถึงกับฮาขี้แตกนะครับ ก็ประมาณคิกคักๆ ตามสถานการณ์ที่อลเวงของบรรดาสาวๆ อย่างฉากทำงานพิเศษที่โทโมโกะทำซุ่มซ่ามจนเละกระจุยไปทั้งซูเปอร์มาร์เก็ต หรือตอนที่โทโมโกะ (อีกแล้ว) หอบเอาคอมพิวเตอร์และเกมเพลย์ของน้องสาวไปขายเพื่อซื้อแซกมือสอง หรือตอนที่สาวๆ ขาช็อปบ่นว่าเครื่องดนตรีทำไมแพงจังคนขายหน้าตายตอกกลับไปว่า ถ้าขายไอ้กระเป๋าแบรนด์เนมที่พวกหล่อนถืออยู่เนี่ย รับรองซื้อของใหม่ได้ทั้งวงเลยล่ะ แต่ที่ผมว่าฮาแตกคงจะเป็นฉากเก็บเห็ด ส่วนจะฮายังไงต้องไปดูเองครับ

จุดที่พลาดไปคือการเก็บรายละเอียดของตัวละคร ที่จริงๆ แล้วมีอะไรให้เล่นอยู่เพียบ อย่าง เซคิงูจิ สาวแว่นที่เข้ามาสมัครร่วมวงเป็นคนแรก หนังไม่ได้บอกว่าทำไมคนที่พอมีพื้นด้านดนตรีอย่างเธอถึงไม่ได้อยู่ร่วมวงตั้งแต่แรก สาวๆ พวกนี้เป็นอัจฉริยะกันรึเปล่า เพราะเพิ่งหัดเล่นไม่ถึงเทอมก็ออกแสดงได้อย่างยอดเยี่ยม เบื้องหลังความคลั่งไคล้ของคุณครูสอนเลขที่มีต่อดนตรีแจ๊ส เหล่านี้ผมว่าถ้าเอามาทำเป็นละครฉายทางทีวีคงสนุกกว่านี้แน่นอน

หนังยังคงแทรกโทนที่อบอุ่นแบบน่ารักๆ เอาไว้หลายตอน ประเด็นหลักที่พยายามบอกเราคือ ความสำเร็จของการพยายามทำในสิ่งที่เรารัก หรือแม้ว่ามันจะออกมาห่วยแตก แต่อย่างน้อยเราก็ได้ตั้งใจทำมันอย่างทุ่มเท อย่างความพยายามพิสูจน์ตนเองของโทโมโกะที่พ่อกับแม่มักจะว่าเธอว่า ไม่เคยเอาจริงกับอะไรซักอย่าง คอมพิวเตอร์ที่อุตส่าห์อ้อนพ่อซื้อมาก็ถูกวางกองไว้ด้วยเหตุผลที่ว่า “ก็คู่มือมันยุ่งยาก หนูอ่านไม่รู้เรื่องนี่นา”

แต่ที่ผมว่าน่าเห็นใจและซาบซึ้งสุดๆ คือ โอซานะ คุณครูสอนเลขที่คลั่งไคล้เพลงแจ๊ส เด็กๆ ต่างเชื่อมั่นในตัวเขาว่าจะเป็นผู้นำวงได้ ทั้งที่ความจริงแล้ว โอซานะ เป็นเพียงคนฟังเพลง เขาไม่รู้เรื่องดนตรีและเล่นดนตรีไม่เป็นเลยด้วยซ้ำ เขาต้องแอบหลบเด็กๆ ไปเรียนดนตรีเพื่อนำกลับมาสอนพวกเธอ

หนังดูสดใสไปด้วยความน่ารักของสาวๆ ตลอดทั้งเรื่อง ดูเพลินๆ ฮาๆ แต่ก็ประทับใจดีครับ