The Cold Light of Day

เป็นสูตรที่ฮิตช์ค็อกน่าจะชอบ: พานักธุรกิจชาวอเมริกันที่เครียดจัดพาเขาไปต่างประเทศโดยไม่มีกระเป๋าเดินทางหรือไม่สามารถพูดภาษานั้นได้จากนั้นจึงผลักดันให้เขาเข้าสู่แผนการที่เขาต้องช่วยเหลือครอบครัวของเขาจากการลักพาตัวในขณะที่ถูกไล่ตาม โดยผู้ไม่ประสงค์ดีและตามหาโดยตำรวจที่มีส่วนรู้เห็นหรือคิดผิดว่าเขาได้ฆ่าตำรวจ

จริงอยู่ ผู้กำกับ Mabrouk El Michri (“JCVD”) ไม่ใช่ฮิทช์ค็อก แต่ “The Cold Light of Day” กลับจบลงด้วยความบันเทิงอย่างไม่ลดละและเกือบจะไร้สาระ นี่ไม่ใช่โรงภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมหรือแม้แต่ภาพยนตร์ที่คุณจะจำได้ในอีกสี่ชั่วโมงต่อมา แต่ในขณะที่ความตื่นเต้นเร้าใจดำเนินไป มันก็ฉลาดพอที่จะแสดงช่วงเวลาดีๆ ให้คุณเห็น

ชาวอเมริกันผู้ตกอยู่ในอันตรายของเราคือวิล ชอว์ (เฮนรี คาวิลล์) ซึ่งบินจากซานฟรานซิสโกไปสเปนเพื่อใช้เวลากับแม่ พี่ชาย และพ่อจอมโหด มาร์ติน (บรูซ วิลลิส) วันหนึ่ง วิลกระโดดลงจากเรือใบของครอบครัวเพื่อว่ายน้ำขึ้นฝั่งเพื่อหาเสบียง เขากลับมาพบเรือในตำแหน่งอื่น — และถูกทิ้งร้าง เกือบจะถูกตำรวจท้องถิ่นลักพาตัวไป ซึ่งดูเหมือนว่าจะสมรู้ร่วมคิดกับผู้จับกุมของ Shaws วิลได้รับการช่วยเหลือจากมาร์ติน ซึ่งกลายเป็นเจ้าหน้าที่ซีไอเอมาตลอด ไม่ใช่สายสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมที่ลูกชายของเขาเชื่อว่าเขาเป็น .

ในไม่ช้า วิลก็พบว่าตัวเองพัวพันกับอุบายระหว่างประเทศ พร้อมด้วย MacGuffin (มีกระเป๋าเอกสารที่ทุกคนต้องการ) และผู้เล่นที่มีอำนาจที่ไม่น่าไว้วางใจอย่างยิ่ง เจ้าหน้าที่ระดับสูงอย่าง Carrack (Sigourney Weaver) เพื่อช่วยตัวเองและครอบครัวของเขา ปกขาววิลพบว่าตัวเองอยู่ในเหตุการณ์ที่ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งการไล่ยิง การประชิดตัว และการไล่ล่ารถ

มันเป็นข้อพิสูจน์ถึง “The Cold Light of Day” — ซึ่งชื่อเรื่องนั้นไม่ได้ถูกอธิบายโดยบังเอิญ — ว่าการกระทำนั้นเผยให้เห็นถึงบุคลิกของ Will มากกว่าที่ Cavill ที่ค่อนข้างอดทนเคยทำมา ในภาพยนตร์ส่วนใหญ่ ผู้คนที่ตกอยู่ในอันตรายจะกลายเป็นนินจาที่แม่นปืนอย่างน่าอัศจรรย์ แต่เมื่อไรก็ตามที่วิลและลูเซีย (เวโรนิกา เอเชกี) เพื่อนสนิทของเขาพบว่าตัวเองตกอยู่ในการต่อสู้ด้วยปืนหรือฉากหลบหนี พวกเขาประพฤติตัวผิดพลาดและเลอะเทอะเหมือนคนทั่วไป

ส่วนใหญ่แล้ว Cavill อยู่ที่นั่นเพื่อถูกซ้อมและยิงหลายครั้ง ซึ่งเขาทำด้วยความมีชั้นเชิงในระดับหนึ่ง แต่เขามักจะเป็นคนที่น่าสนใจน้อยที่สุดบนหน้าจอ

สถานการณ์เป็นไปตามตัวเลข แต่เมื่อถึงเวลาที่วิลและลูเซียกำลังไล่ตามคาร์แร็คอย่างรวดเร็วไปตามท้องถนนในกรุงมาดริด คุณจะไม่สนใจเลยว่าคุณจะเคยดูภาพยนตร์เรื่องนี้มาก่อนหลายร้อยครั้ง .

ความอิ่มเอมใจส่วนหนึ่งมาจากการตัดต่อของวาเลริโอ โบเนลลี และส่วนหนึ่งมาจากวีเวอร์ ซึ่งเล่นบอลกับซุปเปอร์สปายผู้เย็นชา มีอยู่ช่วงหนึ่ง เธอเป็นนักฆ่ามือฉมัง ด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าเธอรู้สึกรำคาญที่จะต้องไปไล่ยิงผู้คน และในนาทีต่อมา เธอก็ร้องอุทานว่า “วู้!” หลังจากขับรถผ่านร้านกาแฟริมทาง

ไม่มีการปกป้อง “แสงเย็นแห่งวัน” เท่ากับงานศิลปะชั้นสูงหรือแม้แต่ขยะชิ้นใหญ่ แต่มันสนุกอย่างต่อเนื่อง และนั่นนับเป็นบางสิ่งใช่ไหม