The Cursed {Eight for Silver} | คำสาปเขี้ยวเงิน

"The Cursed" เป็นภาพยนตร์สยองขวัญที่มีเรื่องราวเกิดขึ้นในศตวรรษที่ 18 เกี่ยวกับนักพยาธิวิทยาที่กำลังสืบสวนเหตุสัตว์นองเลือดโจมตีคฤหาสน์แห่งหนึ่งในฝรั่งเศส เขียนบท กำกับ และถ่ายภาพโดยฌอน เอลลิส ("Anthropoid") ถือเป็นภาพยนตร์ที่น่าพิศวงทั้งทางสายตาและบรรยากาศ โดยใช้หมอก ใบไม้ ตลอดจนความมืดเพื่อสร้างและเพิ่มความเข้มข้นให้กับการสะกดรอยตาม การล่า และการโจมตีที่น่าสยดสยองมากมาย

สไตล์นี้ชวนให้นึกถึงละครประวัติศาสตร์ที่งดงามแต่โหดร้ายอย่าง "Barry Lyndon" และ "The Last of the Mohicans" จนถึงจุดที่ดูเหมือนจะไม่ถูกต้องนักที่จะสรุปว่า "The Cursed" เป็น "ภาพยนตร์มนุษย์หมาป่า" บทของเอลลิสดึงเอาองค์ประกอบที่คุ้นเคยในตำนานมนุษย์หมาป่ามาใช้ในภาพยนตร์ที่เป็นจุดเริ่มต้นของแนวนี้ นั่นคือภาพยนตร์คลาสสิกสยองขวัญสากลปี 1940 เรื่อง "The Wolfman" รวมถึงตำนานบางส่วนด้วย (คนที่ถูกมนุษย์หมาป่ากัดสามารถกลายเป็นมนุษย์หมาป่าได้ แต่ถ้า พวกเขารอดจากการโจมตี) และความตึงเครียดของความแปลกใหม่ที่มีศูนย์กลางอยู่ที่วัฒนธรรมโรมา (เรียกในที่นี้ว่ายิปซี)

อย่างหลังเชื่อมโยงความขัดแย้งทางชนชั้น ความหวาดกลัว "ผู้อื่น" และลัทธิล่าอาณานิคมเข้าด้วยกัน มีอุปกรณ์จัดเฟรมฉากหนึ่งในสงครามโลกครั้งที่ 1 ซึ่งในที่สุดก็ได้ผลในที่สุด (ถึงแม้หนังจะไม่ได้ทำให้หนังลึกซึ้งขึ้น แต่ก็ฉลาด) แต่โดยส่วนใหญ่ "The Cursed" จะติดอยู่ที่ที่ดินแห่งหนึ่งในชนบทของฝรั่งเศสและ บริเวณโดยรอบซึ่งมีครอบครัวที่ร่ำรวยปกครองดินแดนที่ยึดมาจากชนเผ่าโรมา หมู่บ้านของพวกเขาถูกทำลายลงในซีเควนซ์ที่น่าประทับใจที่สุดเรื่องหนึ่งของภาพยนตร์เรื่องนี้ ความโกลาหลที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและยาวนาน ซึ่งทำให้คุณรู้สึกราวกับว่าคุณกำลังรับชมความโหดร้ายจากที่สูงบนยอดเขา และไม่มีพลังที่จะหยุดยั้งพวกมันได้

ผู้หญิงคนหนึ่งของชนเผ่าถูกบังคับให้ดูสามีของเธอถูกทำร้ายและเผาจนตาย และถูกยกขึ้นบนไม้กางเขนสูงเพื่อใช้เป็นหุ่นไล่กา จากนั้นตัวเธอเองถูกฝังทั้งเป็นในหลุมศพที่เปิดโล่ง แต่ไม่ใช่หลังจากหนึ่งในนั้น ลูกน้องรับจ้างที่ทำงานให้กับเจ้าของที่ดินพบชิ้นส่วนกะโหลกศีรษะของมนุษย์: เฉพาะขากรรไกรเท่านั้น ฟันของมันถูกถอดออกและแทนที่ด้วยแบบจำลองสีเงิน จากนั้นฝันร้ายก็เริ่มต้นขึ้นในหมู่เด็ก ๆ ในท้องถิ่น ซึ่งนึกภาพตัวเองกำลังเดินไปยังสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรมกลางดึก และเข้าไปพัวพันกับสถานการณ์แปลกประหลาดและน่าสยดสยอง ซึ่งเป็นการแสดงออกถึงสิ่งที่เราอาจเรียกว่าความรู้สึกผิดทางวัฒนธรรมที่ถูกระงับ ไม่มีฟันสีเงินในหนังแบบนี้ที่จะนั่งบนพื้นโดยไม่คุ้นเคยกับการกัดใคร และแน่นอน ในไม่ช้า ก็มีสิ่งมีชีวิตที่สัญจรไปมา สังหารเหยื่อบางรายและทำให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บ
คงไม่เป็นการดีที่จะอธิบายโครงเรื่องโดยละเอียดมากเกินไปที่นี่ เนื่องจากสิ่งที่โดดเด่นที่สุดเกี่ยวกับ "The Cursed" คือการที่มันเล่นกับสิ่งที่เราคิดว่าเป็นตำนานมนุษย์หมาป่ามาตรฐาน ไม่ใช่แค่โลกทัศน์ของหนังมาร์กซิสต์ที่อยู่ติดกันเท่านั้นที่น่าหลงใหล (ในซีเควนซ์หนึ่ง สาวใช้รอดจากการถูกกัด จากนั้นก็พันบาดแผลและไปทำงานเพราะกลัวโดนไล่ออกเพราะไม่ปรากฏตัว) แต่ยังรวมถึงธีมของการปราบปราม ความรู้สึกผิดต่ออาณานิคม การแสวงหาผลประโยชน์ หรือแม้แต่แนวโน้มการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในชนชั้นปกครองของยุโรป

ความเครียดอันน่าทึ่งในการวิจารณ์วรรณกรรมถือว่านิยายแนวกอทิก เช่น "Wuthering Heights" "Dracula" "The Turn of the Screw" และ "Rebecca" อย่างน้อยก็ส่วนหนึ่งเป็นวิธีการแสดงออกถึงความรู้สึกผิดโดยรวมต่อบาปอันนองเลือดของการล่าอาณานิคมและการเป็นทาส : การกลับมาของผู้ถูกกดขี่และผู้ที่ถูกอดกลั้น เรื่องราวหลายเรื่องเป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวละครจากต่างประเทศหรือถูกเนรเทศ ซึ่งมักเรียกว่า "มืดมน" หรือ "คล้ำ" ที่เดินทางมา (หรือกลับ) ประเทศในยุโรป ซึ่งมักจะเป็นอังกฤษ แต่ก็ไม่เสมอไป เพื่อนำเรื่องราวดราม่าและความหายนะมาสู่คนรวยที่สบายใจ "คำสาป" สอดคล้องกับประเพณีดังกล่าว ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนที่ความฝันที่รู้สึกผิดที่ตามมาด้วยความรุนแรงอย่างท่วมท้นนั้นเริ่มกระจุกตัวอยู่ในกลุ่มคนหนุ่มสาวตั้งแต่แรก แม้กระทั่งยังมีเส้นเกี่ยวกับบาปของพ่อแม่ที่สาปแช่งหรือ "แพร่เชื้อ" คนรุ่นต่อ ๆ ไป

เหนือสิ่งอื่นใด Ellis ยังสนุกกับการเล่นกับแง่มุมด้านภาพของตำนานมนุษย์หมาป่าอีกด้วย นี่เป็นภาพยนตร์มนุษย์หมาป่าเรื่องแรกที่ฉันเคยเห็นโดยที่รูปร่างของไลแคนโทรปไม่ได้พูดว่า "หมาป่า" ในทันที การพรรณนาถึงสิ่งมีชีวิตนี้เตือนเราว่าเรากำลังเห็นตัวละครจากยุคที่ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ค่อนข้างจะโบราณ และผู้คนจะใช้คำที่คุ้นเคยจากโลกที่รู้จักเพื่ออธิบายภัยคุกคามที่ไม่รู้จัก นักพยาธิวิทยา จอห์น แม็คไบรด์ (บอยด์ โฮลบรูค) เป็นคนประเภทแวน เฮลซิงที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณและเศร้า เขาอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยต่อสู้กับปรากฏการณ์ที่เขาเห็นเกิดขึ้นในบ้านเกิดของเขาเอง โดยอ้างว่าชีวิตของภรรยาและลูกสาวของเขา ในตอนแรกเขาอธิบายว่าการโจมตีนั้นเป็นผลงานของหมาป่า เพราะภายหลังเราตระหนักได้ว่า ทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาจะมีปัญหาในการยอมรับความจริง
มีการครอสโอเวอร์เล็กน้อยกับภาพยนตร์ซอมบี้ (บวกกับการปฏิเสธ Covid-19 บวกเพิ่มอีกสองปี) โดยที่ชาวบ้านปฏิเสธที่จะเข้าใจและยอมรับว่ามีบางสิ่งที่สามารถฆ่าคุณได้ และแม้ว่าคุณจะไม่ได้ตายจากมันก็ตาม คุณสามารถแพร่มันให้คนอื่นได้ แล้วพวกเขาก็ฆ่าเหมือนกัน สเปเชียลเอฟเฟ็กต์ที่เต็มไปด้วยเลือดและเหนียวเหนอะหนะยังทำให้เกิดการนำ "The Thing" มาสร้างใหม่หลายเรื่อง ซึ่งเป็นเรื่องราวของสัตว์ประหลาดที่เป็นคำอุปมาเรื่องโรคระบาดเช่นกัน

ทุกอย่างอุดมสมบูรณ์มากและดำเนินการโดยเอลลิสผู้สร้างภาพยนตร์โดยรวมจนใครๆ ก็ปรารถนาที่จะรวมชุดรูปแบบที่ชาญฉลาดในภาพยนตร์บางประเภทเข้าด้วยกัน ภาพยนตร์เรื่องนี้เข้าฉายภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง แต่ก็รู้สึกขอบคุณสำหรับความกระชับในยุคที่หนังดังอย่างล้นหลาม มีหลายครั้งที่คุณอาจต้องการให้ผู้สร้างภาพยนตร์ได้ขยายความจากแนวคิดที่น่าสนใจมากมายที่มีอยู่ในบทของเขา และทำตามแรงกระตุ้นที่ดีที่สุดของเขาเองในฐานะผู้สร้างสัญลักษณ์เปรียบเทียบโดยไม่แยกส่วนในตอนท้ายโดยให้ความสำคัญกับความเรียบร้อยในการเล่าเรื่องมากกว่าเสียงสะท้อนที่น่าหวาดเสียว เมื่อพิจารณาถึงความทะเยอทะยานที่หลากหลาย นี่คือภาพยนตร์ที่ควรอยู่ในสมองของคุณและหลอกหลอนความฝันของคุณไปตลอดชีวิต โดยไม่ทำให้คุณคิดไม่ออกว่ามันถูกสร้างมาอย่างสวยงามและประณีตเพียงใด

ทั้งหมดที่กล่าวมา นักแสดงสมทบซึ่งรวมถึง Kelly Reilly, Alistair Petrie, Roxane Duran และ Nigel Betts นั้นยอดเยี่ยมมาก และฉากต่อฉาก นี่คือภาพยนตร์ที่กำกับโดย Ellis ดีที่สุด โดยดึงมาจากทุกสิ่งทุกอย่างจาก "The Shining" และ "The Innocents" ถึง "Jaws", แฟรนไชส์ ​​"Jurassic Park" และแม้แต่ละครแรงงานของ John Sayles เรื่อง "Matewan" ดนตรีประกอบการบด เลื่อย และระเบิดเสียงของโรบิน ฟอสเตอร์ก็โดดเด่นเช่นกัน เป็นการถ่ายทอดให้จอห์น คาร์เพนเตอร์รู้สึกว่ามีบางสิ่งที่น่ากลัวซ่อนตัวอยู่ในความมืด และมันจะต้องใช้เวลาแสนหวานในการฆ่าคุณ