The Harder They Fall

หนังได้นักแสดงรุ่นใหญ่อย่าง ไอดริส เอลบา (ที่หลายคนน่าจะคุ้นมาจากบทเฮมดัลล์ใน Thor) มารับบทเป็น รูฟัส บั๊ค หนึ่งในตัวละครหลักและเป็นตัวร้ายของเรื่อง ซึ่งก็แสดงได้เหี้ยมและดูโฉดดีมากๆ แถมบทดราม่าก็เล่นถึง เรียกว่าเขาเป็นตัวแบกหนังเลยก็ว่าได้ เพราะหนังกว่าครึ่งเรื่องจะโฟกัสไปที่ตัวเขาเป็นหลัก ในขณะที่ดาราคนอื่นๆนี่ดูแล้วรู้สึกได้เลยว่ายังเทียบกับเขาไม่ได้เท่าไหร่นัก

ก่อนอื่นต้องบอกว่าทั้งเรื่องนี้จะเต็มไปด้วยบทสนทนาในสไตล์คนดำเต็มไปหมด ซึ่งถ้าไม่ใช่คนที่คุ้นชินกับหนังคนดำหรือมุกตลกและเสียดสีสไตล์คนดำมาบ้าง อาจจะงงและไม่ค่อยเข้าใจเลยว่า พวกมันคุยอะไรกัน ปล่อยมุกอะไรกันอยู่ ซึ่งหลายช่วงเป็นแบบนี้เยอะมาก

หนังก็ยังมีความดีอยู่บ้าง ไม่ได้มีแต่ข้อเสียเสมอไป คือมันเป็นหนังที่นำเสนอความดิบเถื่อนของเหล่าสิงห์ปืนไว คาวบอย ในยุคบุกเบิกตะวันตก ที่เต็มไปด้วยอันตรายป่าเถื่อน เรียกว่าเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนเลยก็ไม่ผิด ตัวละครคุยกันด้วยอาวุธปืนและความโหด

ยังมีจุดหนึ่งที่น่าสนใจที่หนังนำเสนอออกมาคือการที่กลุ่มแก๊งค์สุดโหดในเรื่องส่วนมากแล้วเป็นกลุ่มคนผิวดำเป็นหลัก แม้จะมีคนผิวขาวปะปนในกลุ่มอาชญากรเหล่านี้บ้างแต่ก็ไม่ได้เน้นตรงนี้มาก ในขณะที่ฝ่ายของเจ้าหน้าที่ทางการและทหารจะเป็นคนผิวขาว ตรงนี้ก็เหมือนเป็นการเสียดสีสังคมอเมริกันไปในตัว ว่าคนผิวดำเองก็ไม่ได้มีทางเลือกอะไรมากนักในโลกแห่งความวุ่นวายและการแก่งแย่งชิงดี ถ้าไม่ลุกขึ้นมารวมกลุ่มกันทำผิดกฎหมายบ้านเมือง ทำการปล้นชิง ใช้ความรุนแรง ก็คงเป็นเรื่องยากที่คนผิวดำในสังคมอเมริกัน (หรืออาจจะรวมถึงคนผิวสีอื่นนอกจากผิวขาวด้วย) จะสามารถไต่เต้าขึ้นมาประสบความสำเร็จ มีฐานะมั่งคั่งเหมือนที่พวกคนผิวขาวเป็นอยู่ในเรื่อง

ซึ่งหากย้อนไปมองในประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกาในศตวรรษที่ 17-19 พวกคนผิวดำก็มีสถานะเป็นทาส ถูกกดขี่ข่มเหงโดยคนผิวขาว ยากมากที่พวกเขาจะไต่เต้าหรือได้รับโอกาสในสังคม หากมองในแง่หนึ่ง หนังเรื่องนี้ก็เหมือนกำลังบอกถึงสภาพสังคมอเมริกันที่คนผิวสีโดยเฉพาะพวกคนผิวดำต้องรวมตัวกันเป็นกลุ่มแก๊งค์เพื่อก่ออาชญากรรมรุนแรงต่างๆอย่างที่ปรากฏในเรื่อง

แต่ก็น่าเสียดายอยู่บ้างที่หนังใช้เวลานานในการปูบทตัวละครและความดราม่าต่างๆ ที่ทำให้รู้สึกว่าตัวร้ายอย่าง รูฟัส บั๊ค มีความโดดเด่นมากกว่าตัวเอกอย่าง แนท เลิฟ จนบางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าที่จริงแล้วพระเอกของเรื่องนี้คือตัวร้ายนั่นแหละ ในขณะที่ตัวเอกอย่าง แนท เลิฟ ก็มีวีรกรรมหลายอย่างที่ไมได้น่าเอาใจช่วยเท่าไหร่นัก เพราะเขาก็ออกปล้นชิงเป็นโจรเหมือนกัน

ส่วนมุมกล้องและการนำเสนอเรื่องราวก็มีการแฝงอารมณ์ขันและตลกร้ายในสไตล์หนังคนดำที่เหมือนผสมกับจังหวะการตัดต่อและมุมกล้องแบบเควนติน ทารันติโน่ เลยก็ไม่ปาน ตรงนี้ถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่ง รวมถึงการทำดนตรีประกอบในสไตล์เพลงที่มีความเป็นวัฒนธรรมคนดำ ทั้งเพลงสไตล์ฮิปฮอปปนกับดนตรีแจ็สเข้าไปด้วย

ในภาพรวมแล้ว นี่เป็นหนังคาวบอยคนผิวดำ ที่อาจจะดูขัดตาไปบ้าง แต่ก็ทำออกมาได้เนียนดี เพียงแต่การเล่าเรื่องค่อนข้างมีปัญหา แม้ว่าในเรื่องจะมีฉากแอ็กชั่นโหดๆอยู่ตลอด แต่ก็ไม่ได้น่าจดจำเท่าไหร่ นอกจากในช่วงท้าย ที่ก็เฉลยปมออกมาแนวดราม่าน้ำเน่าซะงั้น แต่ถ้าไม่ได้คิดอะไรมากแล้วอยากดูหนังคาวบอยคนผิวดำ ก็ลองดูได้เลยครับ