The Lost Case | มือปราบสัมภเวสี

มือปราบสัมภเวสี THE LOST CASE หนังมีความยาวเพียง 1 ชั่วโมง 10 นาที โดยในช่วง 10 นาทีแรก นำเสนอเรื่องราวของทางทีมงานรายการ และจากนั้นเป็นการแนะนำตัวละครต่าง ๆ ในเรื่อง กล่าวถึงที่มาที่ไป โดยเกือบทั้งเรื่องคนดูจะได้ดูแบบมุมมองผ่านกล้องเป็นการถ่ายทำแบบ Found Footage หรือนำเสนอในมุมมองแบบบุคคลที่ 1 ให้ความรู้สึกเหมือนได้ใกล้ชิดกับตัวละคร และหนังได้บอกคนดูไว้แต่เริ่มอยู่แล้วว่า "กล้องรุ่นนี้ นิ่งขนาดคนเป็นพาร์กินสันยังถ่ายได้" ซึ่งอาจจะเป็นได้ทั้งข้อดีสำหรับคนที่กลัวเวียนหัว และข้อด้อยของหนังระทึกขวัญที่ต้องอาศัยจังหวะจะโคน การส่ายไปส่ายมาของภาพ

จุดที่น่าเสียดายของหนังคือ การเล่นง่ายจบง่ายไปหน่อย เกี่ยวกับปมต่าง ๆ เช่น สาเหตุการฆ่าตัวตาย ความเคียดแค้นของวิญญาณ และในด้านการดำเนินเรื่องที่เล่าตรง ๆ ไม่มีจุดหัก หรือพูดถึงสิ่งที่นำไปสู่จุดจบของเรื่อง ซึ่งถ้าดูเอาบรรยากาศหลอน ๆ ก็พอตอบโจทย์คอหนังสยองขวัญได้อยู่บ้าง

สำหรับเรื่องดีของ มือปราบสัมภเวสี THE LOST CASE ที่นับว่าเป็นความพยายามที่ดี คือการสร้างบรรยากาศความไม่ชอบมาพากล ความมืด ซึ่งบางทีก็แทบดูไม่รู้เลยว่ามีอะไรอยู่ในซีนนี้ แต่กลับทำให้รู้สึกกลัวสิ่งที่มองไม่เห็นได้ และเรื่องราวที่หยิบมานำเสนอนั้น ก็เป็นเรื่องที่มีอยู่แล้วในรายการ "มือปราบสัมภเวสี" ซึ่งถือเป็นการอิงเรื่องราวความเชื่อ ความลึกลับ ที่เกิดขึ้นกับบุคคลที่มีตัวตนจริง

และซีนที่ชอบที่สุดของหนัง หรือถือเป็นสีสันก็ได้ คือ ประโยคเด็ดของหมอปลา ที่มาน้อยแต่มานะครับ ได้สร้างข้อคิดเพื่อเตือนสติให้กับคนดู ในเรื่องของการกราบไหว้จอมปลวก หรือวัตถุบูชาต่าง ๆ ที่ไร้สาระงมงาย แม้จะรู้สึกย้อนแย้งไม่เข้ากันซักเท่าไหร่กับแนวหนัง แต่เป็นซีนที่ประทับใจโคตร

โดยรวมแล้ว มือปราบสัมภเวสี THE LOST CASE อาจไม่ใช่หนังผีไทยที่ดีที่สุด หรือน่ากลัวที่สุด แต่ถือเป็นหนังไทยเรื่องแรกที่นำเสนอแบบ Found Footage / Horror หรือ Hand-held โดยแทบทั้งเรื่องเป็นการเล่าผ่านกล้องวิดีโอ ให้มุมภาพและความรู้สึกสมจริง เหมือนอยู่ในเหตุการณ์ คนกลัวผีดูได้ เวียนหัวง่ายดูดี เพราะภาพจะไม่ค่อยส่ายไปส่ายมา ซึ่งจริง ๆ ก็น่าเสียดายมาก สำหรับหนังระทึกขวัญที่ต้องอาศัยจังหวะจะโคน เพื่อให้คนดูรู้สึกร่วมไปกับตัวละครด้วย