The Treasure of the Sierra Madre | ล่าขุมทรัพย์เซียร่า มาเดร

เมื่อจอห์น ฮัสตันกลับมาจากสงครามและฮัมฟรีย์ โบการ์ตเป็นดาราดังพอที่จะเลือกโปรเจกต์ต่อไป ทั้งสองคนเลือกที่จะสร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับคนขี้แพ้ขี้โมโหที่คลั่งไคล้ด้วยความโลภ "รอจนกว่าคุณจะเห็นฉันในรูปถัดไป" โบการ์ตตะโกนบอกนักวิจารณ์ภาพยนตร์นอกไนต์คลับในนิวยอร์ก "ฉันเล่น s--- แย่ที่สุดที่คุณเคยเห็น" ภาพยนตร์เรื่องนี้อ้างว้างและสิ้นหวัง ตัวละครที่น่ารักที่สุดในนั้นตายโดยพยายามปกป้องคนที่กำลังจะฆ่าเขา และตอนจบไม่ใช่แค่ไม่มีความสุข แต่เป็นเหมือนเรื่องตลกเกี่ยวกับจักรวาลที่ต่อต้านความฝันของฮีโร่ แจ็ค แอล. วอร์เนอร์ หัวหน้าสตูดิโอที่ส่งทีมงานไปยังโลเคชั่นในเม็กซิโกและดึงพวกเขากลับเมื่องบประมาณหมดการควบคุม คิดว่านี่คือ "ภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เราเคยสร้างมา"

"The Treasure of the Sierra Madre" (1948) เป็นเรื่องราวในประเพณีของโจเซฟ คอนราด โดยใช้การผจญภัยไม่ใช่จุดจบในตัวเอง แต่เป็นการทดสอบตัวละคร มันเกี่ยวข้องกับความไม่ลงรอยกันทางศีลธรรมระหว่างชายชราผู้ชาญฉลาดกับชายวัยกลางคนที่หวาดระแวง โดยชายหนุ่มถูกบังคับให้เลือกข้าง เรื่องราวนี้บอกเล่าด้วยความเอร็ดอร่อยและความรักที่มีต่อเพื่อนชายของ Huston และบางครั้งมันก็สร้างเสียงหัวเราะ บางเรื่องก็ตลก บางเรื่องก็แดกดันอย่างขมขื่น เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นบนพื้นที่สูงที่ถูกแสงแดดแผดเผา ซึ่งมักจะรกร้าง ยกเว้นผู้ขุดแร่ทองคำ 3 คน แม้ว่ากลุ่มโจรและหมู่บ้านของชาวอินเดียนแดงจะก่อตัวขึ้นเมื่อจำเป็นก็ตาม ในตอนท้าย โบการ์ตต้องอยู่ในฉากบ้าๆ บอๆ ที่อยู่ระหว่าง "คิงเลียร์" กับ "กรี้ด"

โบการ์ตเล่นเป็นเฟรด ซี. ด็อบส์ หนึ่งในตัวละครในภาพยนตร์ที่ทุกคนสามารถตั้งชื่อได้ ในปี 1925 ในเมืองแทมปิโก เขาได้พบกับบ็อบ เคอร์ติน (ทิม โฮลท์) ชายเร่ร่อนจากอเมริกาอีกคน ทั้งคู่ถูกนายจ้างที่ไม่ซื่อสัตย์ชื่อ McCormick โกงค่าแรงที่หามาได้ยาก และเมื่อพวกเขาต้อนเขาจนมุมในบาร์ พวกเขาก็ทุบตีเขาอย่างโหดเหี้ยมจนดูเหมือนไม่มีจุดหมายที่จะเที่ยวเตร่ไปทั่วเมือง แนวทางต่อไปของพวกเขาได้รับการแนะนำโดยโฮเวิร์ด (วอลเตอร์ ฮัสตัน) ผู้จับเวลาเก่าซึ่งพวกเขาได้ยินคนพูดถึงทองคำ พวกเขาคิดว่าเขาดีสำหรับคำแนะนำและไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น แต่เขามีความแข็งแกร่งอย่างกับแพะ และในไม่ช้าพวกเขาก็ได้รับคำแนะนำที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับวิธีหาทองคำ ซึ่งไม่ยากเกินไป และวิธีเก็บรักษาไว้ไม่ให้ถูกฆ่า ซึ่งไม่ง่ายเกินไป

หัวใจของภาพยนตร์เกิดขึ้นบนเนินเขาซึ่งชื่อเรื่องระบุไว้ แต่ตัวละครไม่เคยทำ พวกเขาเรียกมันว่า "ภูเขา" พวกเขาถูกเปิดโปงในภูมิประเทศนี้ ซึ่งมีเพียงประสบการณ์ของฮาวเวิร์ดและภาษาสเปนที่หยาบกระด้างเท่านั้นที่จะผ่านมันไปได้ พวกเขาเริ่มต้นจากการเป็นหุ้นส่วน แต่ทันทีที่พวกเขาค้นพบทองคำแท้ Dobbs ก็ทวีความโลภมากขึ้น โดยแนะนำให้แบ่งผลประโยชน์ออกเป็นสามทางทุกคืน ในไม่ช้า พวกเขาก็ซ่อนทองไว้ต่างหาก และมีคืนที่ยาวนานเมื่อ Dobbs ตื่นขึ้นมาในเต็นท์และพบว่า Howard หายไป จากนั้น Curtin ก็ตื่นขึ้นมาพบว่า Dobbs หายไป และในที่สุด Howard วัยชราก็สังเกตเห็นการหันกลับมาหาเขา และดังนั้น ทำไมไม่นอนบ้างเพราะมีงานต้องทำแต่เช้า
H̄ạwcı k̄hxng p̣hāphyntr̒ keid k̄hụ̂n bn nein k̄heā sụ̀ng chụ̄̀x reụ̄̀xng rabu wị̂ tæ̀ tạw lakhr mị̀

ฮาวเวิร์ดเคยมาที่นี่มาก่อน (“ฉันรู้ว่าทองคำสามารถทำอะไรกับจิตวิญญาณของผู้ชายได้”) เขารับบทเป็นผู้สร้างสันติที่มีไหวพริบ เห็นด้วยกับคำแนะนำที่หวาดระแวงของด็อบส์ เพราะเขารู้ว่าสิ่งเหล่านี้จะสร้างความแตกต่างเล็กน้อยเมื่อสิ้นสุดวัน: ไม่ว่าพวกเขาจะ ออกไปด้วยเงินของพวกเขา มิฉะนั้น พวกเขาจะไม่ทำ การแสดงเป็นผลงานชิ้นเอกของ Walter Huston พ่อของ John และได้รับรางวัล Academy Award (John Huston ได้รับรางวัลอีก 2 รางวัลสำหรับการกำกับและบทภาพยนตร์) ฟังวิธีที่ Huston ผู้อาวุโสพูด รวดเร็ว ฉับไว ไม่หยุด ราวกับว่าเขากำลังบรรยายเรื่องราวเก่าๆ ให้พวกเขาฟัง และไม่มีเวลามาเสียเวลากับเรื่องเล็กน้อย เขาเต้นระบำอันโด่งดังเมื่อเขาพบทองคำในที่สุด โดยเล่นแบบเหมารวมของนักสำรวจแร่ที่มีผมหงอก แต่ดูสิว่า บางครั้งดวงตาของเขาก็สงบเสงี่ยมแม้ว่าเขาจะเล่นเป็นคนโง่ก็ตาม เขาอ่านทุกสถานการณ์ รู้ทางเลือกของตัวเอง พยายามชะลอการล่มสลายของด็อบส์

โบการ์ตไม่ได้แสดงอัตตาของดาราในบทนี้ แต่แล้วเขาก็ไม่ได้กลายเป็นดาราเพราะหน้าตาน่ารัก Lauren Bacall ภรรยาของเขาเขียนไว้ในบันทึกความทรงจำของเธอว่า Bogart เริ่มมีอาการผมร่วงอย่างรวดเร็วใน "Dark Passage" (1947) และหัวล้านไปหมดเมื่อเขาไปถึงสถานที่ "Treasure" แพทย์ตำหนิการดื่มของเขาและการขาดวิตามินบี ช็อต B-12 ช่วยให้ผมของเขากลับมาเหมือนเดิม แต่ใน "Treasure" ผู้ชายทั้งสามคนสวมวิกที่หมักผมด้วยโคลนอย่างระมัดระวังและมัดเป็นปมทุกเช้าเพื่อสะท้อนถึงความยากลำบากในวันนั้น

ภาพหลุดของโบการ์ตเกิดขึ้นในภาพยนตร์เรื่องแรกของจอห์น ฮัสตันเรื่อง "The Maltese Falcon" (1941) หลังจากที่จอร์จ ราฟต์ ดารานำของ Warner Bros. ปฏิเสธเรื่องนี้ ไม่สูง หัวโล้น มีแผลเป็นที่ริมฝีปาก โบการ์ตสามารถเล่นเป็นฮีโร่ได้ แต่ชอบที่จะเป็นผู้ชายตัวเล็กกระท่อนกระแท่น จำ Charlie Allnut ของเขาใน "The African Queen" ของ Huston (1951) ใน "The Treasure of the Sierra Madre" เขารับบทเป็นตัวละครที่ลดน้อยลงเรื่อยๆ เมื่อเรื่องราวดำเนินไป และในที่สุดก็หายเข้าไปในตัวเขาเองและภาพลวงตาของเขา แม้ว่า Howard จะช่วยชีวิต Dobbs เพียงแค่เป็นชายภูเขาผู้ช่ำชอง และ Curtin ดึงเขาออกจากเหมืองที่ถล่มจนหมดสติ แต่เขาก็ไม่ไว้ใจคนใดคนหนึ่งและพบว่าเขาสามารถฆ่าคนใดคนหนึ่งเพียงเพื่อให้ได้ส่วนแบ่งที่มากขึ้นของทองคำ

เขาคิดว่าเขาเป็นคนฆ่าเคอร์ติน และทันทีที่เขาลงมือ เขาก็คลุ้มคลั่ง แต่ก่อนหน้านี้ ตรรกะอันโหดร้ายของสถานการณ์ได้แสดงให้เห็นว่าการฆาตกรรมเป็นทางเลือกเสมอในภูเขาเหล่านี้ มีตอนหนึ่งที่สะเทือนใจเกี่ยวกับจิม โคดี (บรูซ เบนเน็ตต์) ชาวอเมริกันที่พูดจาไพเราะ ซึ่งติดตามพวกเขาไปที่ค่าย เสนอความช่วยเหลือ ต้องการส่วนแบ่ง และวิเคราะห์สถานการณ์ให้พวกเขา พวกเขาสามารถทำให้เขาเป็นคู่หูหรือฆ่าเขาได้ . ฉากที่ชายสามคนลงคะแนนแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าน้ำหนักทางศีลธรรมของพวกเขาสมดุลกันอย่างไร

ภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างจากนิยายของบี ทราเวน ตำนานผู้เข้าใจยาก ผู้ซึ่งผลงานของเขาแสดงให้เห็นผู้ชายจนมุมเพราะตัวเลือกที่หดหายซึ่งนำเสนอโดยธรรมชาติและอันตราย Traven มีชื่อเสียงในเรื่องการไม่เป็นที่รู้จัก ชื่อนี้เป็นนามแฝง ไม่เคยเห็นผู้เขียน และพอล โคห์เนอร์ ตัวแทนฮอลลีวูดซึ่งเป็นตัวแทนของทั้งสองตระกูลฮัสตัน ทำหน้าที่เป็นตัวแทนวรรณกรรมของทราเวนโดยไม่เคยพบเขาเลย -- หรือว่าเขากันแน่? ทั้ง Huston และ Kohner บอกฉันในปี 1970 ว่าชายตัวเล็กที่ไม่คาดฝันปรากฏตัวในสถานที่เม็กซิกันและอธิบายว่าตัวเองเป็นตัวแทนของ Traven นี่คือพวกเขาตัดสินใจอย่างชัดเจนว่า Traven เอง แต่พวกเขาก็เดินไปตามนิยาย

ฉันเคยดู "The Treasure of the Sierra Madre" มาหลายครั้งแล้ว แต่เมื่อดูอีกครั้งในวันนี้ในดีวีดีใหม่ ฉันพบว่าตัวเองติดใจฉากปิดของ Bogart เหมือนเคย ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่เคยพูดถึงเรื่องเงินๆ ทองๆ แต่เป็นเรื่องของตัวละคร และโบการ์ตทำให้เฟรด ซี. ด็อบส์กลายเป็นคนที่น่าสมเพช ขี้กลัว และเห็นแก่ตัวอย่างไม่เกรงกลัว -- เราคงเซ็งจนอยากจะสงสารเขา ถ้าเขาไม่สมควรได้รับความสงสาร ตัวละครอีกสองตัวได้รับสิ่งที่พวกเขาสมควรได้รับไม่มากก็น้อยในตอนท้ายของภาพยนตร์ แต่สร้างความพึงพอใจให้กับผู้ชมน้อยลง หลังจากที่ฮาวเวิร์ดถูกชนเผ่าอินเดียนจับตัวไป มีช็อตหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งหญิงสาวคนหนึ่งลูบหนวดของเขาและเขาก็ได้แต่ขยิบตาให้กล้องโดยตรง ภาพนี้และชีวิตหมู่บ้านที่งดงามรอบๆ นั้น เป็นส่วนหนึ่งของภาพยนตร์ที่สั้นกว่า

ฉันเคยดู "The Treasure of the Sierra Madre" มาหลายครั้งแล้ว แต่เมื่อดูอีกครั้งในวันนี้ในดีวีดีใหม่ ฉันพบว่าตัวเองติดใจฉากปิดของ Bogart เหมือนเคย ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่เคยพูดถึงเรื่องเงินๆ ทองๆ แต่เป็นเรื่องของตัวละคร และโบการ์ตทำให้เฟรด ซี. ด็อบส์กลายเป็นคนที่น่าสมเพช ขี้กลัว และเห็นแก่ตัวอย่างไม่เกรงกลัว -- เราคงเซ็งจนอยากจะสงสารเขา ถ้าเขาไม่สมควรได้รับความสงสาร ตัวละครอีกสองตัวได้รับสิ่งที่พวกเขาสมควรได้รับไม่มากก็น้อยในตอนท้ายของภาพยนตร์ แต่สร้างความพึงพอใจให้กับผู้ชมน้อยลง หลังจากที่ฮาวเวิร์ดถูกชนเผ่าอินเดียนจับตัวไป มีช็อตหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งหญิงสาวคนหนึ่งลูบหนวดของเขาและเขาก็ได้แต่ขยิบตาให้กล้องโดยตรง ภาพนี้และชีวิตหมู่บ้านที่งดงามรอบๆ นั้น เป็นส่วนหนึ่งของภาพยนตร์ที่สั้นกว่า