Traffic ทราฟฟิค คนไม่สะอาด อำนาจ อิทธิพล

กฎหมายต่อต้านยาเสพติดของเราทำหน้าที่เป็นระบบสนับสนุนราคาสำหรับอุตสาหกรรมยาทางอาญา พวกเขาไม่หยุดยา แม้ว่าจะใช้เงินไปหลายพันล้านเหรียญและมีผู้เสียชีวิต การติดยาเสพติด อาชญากรรม การทุจริต และการใช้ชีวิตอย่างสูญเปล่าในคุก ทุกวันนี้ก็ยังเป็นไปได้สำหรับทุกคนที่ต้องการยาเสพติด "สำหรับคนที่อายุเท่าฉัน" นักเรียนมัธยมปลายในภาพยนตร์เรื่องใหม่ "Traffic" กล่าว "การเสพยาง่ายกว่าการดื่มแอลกอฮอล์"

ใครสนับสนุนอุตสาหกรรมการบังคับใช้กฎหมายยาเสพติด? คนดีที่ซื่อสัตย์และจริงใจหลายคนแน่นอน นักการเมืองที่อาจรู้กฎหมายยาเสพติดก็ไร้ประโยชน์ แต่ก็ไม่มีวิตกที่จะแสดงความอ่อนโยนต่อประเด็นนี้ และนักกฎหมายที่ทุจริตซึ่งพบว่ายาเสพติดเป็นแหล่งสินบน เงินใต้โต๊ะ และผลตอบแทนที่ร่ำรวย และแก๊งค้ายาเองก็เป็นพวกเดียวกัน เพราะกฎหมายทำให้ธุรกิจของพวกเขามีกำไรมาก หากประเทศนี้มีการพิจารณาเรื่องการลดทอนความเป็นอาชญากรรมอย่างจริงจัง ฝ่ายตรงข้ามจะไม่เพียงแต่รวมถึงข้าราชการที่มีใจสูงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงสิ่งสำคัญของอุตสาหกรรมยาผิดกฎหมายด้วย

นี่คือข้อสรุปที่ฉันวาดจากเรื่อง "Traffic" ซึ่งเป็นภาพยนตร์เรื่องใหม่ของ Steven Soderbergh ซึ่งติดตามการลักลอบค้ายาเสพติดในอเมริกาเหนือจากล่างขึ้นบนสุดของห่วงโซ่อุปทาน พวกเขาอาจไม่ใช่ข้อสรุปของคุณ วาดเอง. โซเดอร์เบิร์กเองไม่ชอบให้ยาถูกกฎหมาย แต่เชื่อว่าการเสพติดเป็นปัญหาด้านสาธารณสุข ไม่ใช่อาชญากรรม แน่นอนว่ายาเสพติดทำให้เกิดอาชญากรรม ผู้ติดขโมยเพราะจำเป็น และนโยบายที่มีเหตุผลมากขึ้นจะส่งผลให้อัตราการเกิดอาชญากรรมลดลงและสังคมปลอดภัยยิ่งขึ้น

ภาพยนตร์เรื่องนี้บอกเล่าเรื่องราวคู่ขนานหลายเรื่อง ซึ่งบางครั้งก็เชื่อมโยงกันแต่มักจะไม่เชื่อมโยงกัน เราพบตำรวจปราบปรามยาเสพติดชาวเม็กซิกันสองคน ตัวแทน DEA ในซานดิเอโกสองคน ผู้ค้าส่งระดับกลางที่นำเข้ายาจากเม็กซิโก เศรษฐียาเสพติดระดับสูงที่ดูเหมือนจะเป็นนักธุรกิจที่น่านับถือ ผู้พิพากษาศาลสูงแห่งรัฐโอไฮโอที่ได้รับแต่งตั้งให้เป็นจักรพรรดิยาเสพติดแห่งสหรัฐอเมริกา และลูกสาววัยรุ่นของเขาที่ติดโคเคนและเกือบทำลายชีวิตของเธอ นอกจากนี้เรายังได้พบกับนายพลชาวเม็กซิกันผู้ตั้งเป้าหมายที่จะทำลายกลุ่มค้ายา แต่ไม่ใช่ด้วยเหตุผลที่เขาอ้าง และเราเห็นว่าความร่วมมือระหว่างทางการเม็กซิโกและสหรัฐฯ ถูกประนีประนอมอย่างไร เนื่องจากบุคคลสำคัญทั้งสองฝ่ายอาจทุจริตและทรยศต่อความลับ

ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากซีรีส์ "Masterpiece Theater" ห้าตอนชื่อ "Traffik" ซึ่งฉายเมื่อ 10 ปีที่แล้วและติดตามการเคลื่อนไหวของเฮโรอีนจากทุ่งดอกป๊อปปี้ของตุรกีสู่ท้องถนนในยุโรป เรื่องราวในอเมริกาเหนือก็เหมือนกันหมด นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมการปรับเนื้อหานี้จึงเป็นเรื่องง่ายมาก ในทุกระดับ ธุรกิจยาผิดกฎหมายคือการทำเงิน หากมีสิ่งใดที่ทำกำไรได้มากกว่าสารเสพติดที่ถูกกฎหมาย เช่น แอลกอฮอล์หรือยาสูบ สิ่งนั้นเป็นสิ่งผิดกฎหมาย เช่น ยาเสพติด เพราะซัพพลายเออร์ไม่ได้ถูกเก็บภาษีหรือควบคุม และไม่มีค่าใช้จ่ายในการโฆษณา บรรจุภัณฑ์ การประกันภัย ผลประโยชน์ของพนักงานหรือการควบคุมคุณภาพ ยาเสพติดผลิตโดยชาวนาระดับยังชีพและเคลื่อนผ่านห่วงโซ่การจำหน่ายของผู้ขายข้างถนน ค่าใช้จ่ายสำหรับผู้ใช้ปลายทางจะถูกเก็บไว้ต่ำเพื่อส่งเสริมการเสพติด ภาพยนตร์ของโซเดอร์เบิร์กใช้แนวทางที่ตรงไปตรงมา มันเฝ้าดู สังเกต ไม่ได้ทำการแก้ไขมากนัก ความสิ้นหวังของมาตรการต่อต้านยาเสพติดถูกนำกลับมาใช้ในสถานการณ์จริง ไม่ใช่สุนทรพจน์และข้อความ ยกเว้นบางส่วน คนที่จริงใจที่สุดคนหนึ่งมาจากตัวละครที่สังเกตว่าในช่วงเวลาใดก็ตามในอเมริกา คนผิวขาว 100,000 คนกำลังขับรถผ่านย่านคนดำเพื่อหายาเสพติด และตัวแทนจำหน่ายที่สามารถทำเงินได้ 200 ดอลลาร์ในสองส่วนของเราแทบจะไม่มีแรงจูงใจที่จะหางานทำ

การแสดงหลักในภาพยนตร์เรื่องนี้คือ ไมเคิล ดักลาส ในบทโรเบิร์ต เวคฟิลด์ ผู้พิพากษาโอไฮโอที่ทำเนียบขาวแต่งตั้งให้เป็นจักรพรรดิยาคนใหม่ของประเทศ เขาถือเอาความคิดเห็นตามปกติทั้งหมด พูดซ้ำซากมาตรฐานทั้งหมด แบ่งปันสมมติฐานที่ไร้เดียงสาทั้งหมด ซึ่งรวมถึงความเชื่อของเขาที่ว่าเขาสามารถทำลายหนึ่งในแก๊งค้ายาเม็กซิกันได้ด้วยการร่วมมือกับทางการเม็กซิโก นี่เป็นความจริงในทางทฤษฎี แต่ในทางปฏิบัติ ข้อมูลของเขาให้ประโยชน์แก่พันธมิตรกลุ่มหนึ่งมากกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง

เวคฟิลด์เป็นคนดี แคโรไลน์ ลูกสาวของเขา (เอริกา คริสเตนเซ่น) เป็นนักเรียนกิตติมศักดิ์ คืนหนึ่งที่งานปาร์ตี้กับวัยรุ่นคนอื่นๆ เธอลองโคเคนและชอบมันมาก เราเห็นว่าเธอสามารถหายาได้ง่ายเพียงใด เธอติดยาได้เร็วเพียงใด เธอตกลงผ่านตาข่ายนิรภัยของครอบครัวและสังคมได้เร็วเพียงใด นี่คือต้นทุนทางสังคมของการเสพติด และเหตุผลในการออกกฎหมายต่อต้านยาเสพติด แต่เราเห็นว่ามันเกิดขึ้นทั้งๆ ที่มีกฎหมาย และหากปราศจากแรงจูงใจที่แสวงหาผลกำไร ยาอาจหาได้ไม่ง่ายนักในแวดวงของเธอ