True Romance | โรมานซ์ ห่ามเดือด

หากจะมีหนังเรื่องไหนที่สามารถผสานสไตล์การเล่นมุมกล้องตัดสลับไปมาอย่างรวดเร็วแบบในหนังแอ็คชั่นยุคแรกๆของ Tony Scott (Top Gun, Crimson Tide, Enemy of the State ฯลฯ)

เข้ากับไดอะล็อกพล่ามๆที่บางครั้งก็แอบแฝงการจิกกัด ล้อเลียน หรือแม้กระทั่งวิพากษ์วิจารณ์เอาไว้ได้อย่างชาญฉลาดแบบในหนังของ Quentin Tarantino (Reservoir Dogs, Pulp Fiction, Inglorious Basterds ฯลฯ) ละก็...หนังเรื่องนั้นก็คือ True Romance ที่กำกับโดย Tony Scott และเขียนบทโดย Quentin Tarantino

เดิมที True Romance คือหนึ่งในสองบทหนังที่เฮีย Quentin แกร่างเอาไว้สมัยเพิ่งเข้าวงการมาใหม่ๆครับ(อีกหนึ่งคือบทของ Reservoir Dogs) ซึ่งเฮีย Quentin แกก็เอาไปให้เฮีย Tony แกลองอ่านดู(ด้วยความที่เฮีย Quentin แกเป็นแฟนหนังของเฮีย Tony)พอเฮีย Tony แกอ่านเสร็จ แกก็ออกปากอยากจะกำกับ Reservoir Dogs (ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไม...)แต่เฮีย Quentin แกเซย์โนพร้อมกับให้เหตุผลประมาณว่า“ไม่ได้ๆ คุณเอา True Romance ไปเถอะ ส่วน Reservoir Dogs น่ะผมขอ”

ซึ่งเฮีย Tony แกก็โอเค(แสดงว่าบทดีทั้งคู่แหะ)แล้วก็จ่ายเงินค่าบทกันไปตามระเบียบ(ราวๆสองหมื่นดอลล์) การทำข้อตกลงครั้งนี้ก็ถือว่า WIN – WIN กับทั้งสองฝ่าย เพราะเฮีย Tony ก็ได้บทหนังดีๆไป ส่วนเฮีย Quentin ก็มีเงินสำหรับไปใช้เป็นทุนทำ Reservoir Dogs

หนังเรื่องนี้จะว่าเป็นหนังรวมดาวแบบกลายๆก็ว่าได้ เพราะขนกันมาทั้ง Christian Slater ในบทพระเอกจอมบ้าหนัง บ้าหนังสือการ์ตูน บ้าเอลวิส Clarence, Patricia Arquette ในบทนางเอกสุดน่ารัก สุดแอ๊บแบ๊ว Alabama, Gary Oldman ในบทแมงดาสุดชั่ว Drexl,

Dennis Hopper ในบท Clifford Worley นายตำรวจเสือเฒ่าพ่อของ Clarence, Christopher Walken ในบทนักฆ่าชาวซิซิเลี่ยนโคตรโหด Vincenzo Coccotti, Val Kilmer ในบท“วิญญาณเอลวิส”,และ Brad Pitt ในบท Floyd เพื่อนร่วมห้องของ Dick

ซึ่งนักแสดงทุกคนก็เหมาะเหม็งและดูจะสนุกกับบทบ้าๆบอๆของตัวเองเอาเสียเหลือเกิน

แม้ว่าหนังเรื่องนี้จะเป็นหนังที่ผสานสไตล์ของสองผกก.เข้าด้วยกัน แต่ถึงกระนั้น... True Romance ก็เป็นหนังที่มีเสน่ห์ความเป็น“เควนติ๊น เควนติน”อยู่อย่างเข้มข้นครบถ้วน และหลายๆครั้งดูเหมือนว่า“ลายเซ็นของ QT (ชื่อย่อ)”จะเด่นชัดจัดจ้านเสียยิ่งกว่า“ลายเซ็นของ TS (ชื่อย่อ)”ด้วยซ้ำ

เสน่ห์ความเป็น“เควนติ๊น เควนติน”ที่หลายๆคนน่าจะนึกถึงเป็นอันดับแรกคงหนีไม่พ้น“บทสนทนา(ไดอะล็อก)”...บทสนทนาแทบทุกบทในหนังเรื่องนี้เข้าข่าย“พล่าม”อย่างเห็นได้ชัดไม่ต่างอะไรไปจากงานหนังเรื่องอื่นๆของเฮียแกเลย ซึ่งคนที่เป็นแฟนหนังของเฮีย Quentin ก็คงจะหัวเราะหึหึไปกับมันได้ไม่ยากกับอารมณ์ขันร้ายๆเข้าใจสรรหาสารพัดเรื่องมา“พล่าม”

...แต่เมื่อใดก็ตามที่บทสนทนาพล่ามๆเหล่านั้นเริ่มส่อเค้าแววมี“สารสาระ”ซุกซ่อนอยู่ในก่อไผ่ขึ้นมาเมื่อไหร่...คนดูก็ถึงคราวได้“อู้ววววววว้าวววววว!!!!!!”ในอัจฉริยะภาพของเฮียหน้ายาวกันเสียทุกครั้งไป

ฉากแบบที่ว่าในหนังเรื่องนี้คือฉากสนทนาระหว่าง Clifford (ปู่ Hopper)กับ Vincenzo (ลุง Walken)เกี่ยวกับที่มาของชาวซิซิเลี่ยน...เป็นฉากที่ให้อารมณ์คล้ายๆกับฉาก Chapter 1 ใน Inglorious Basterds ที่ว่าด้วยความแตกต่างระหว่างหนูกับกระรอก/ยิวกับเยอรมัน,เป็นฉากที่รุ่นเก๋าอย่างปู่ Hopper กับลุง Walken ปล่อยพลังดาราข่มกันแบบสุดๆ น้องๆฉากลุง Al เจอกับลุง De Niro ใน Heat,และเป็นหนึ่งในฉากที่เฮีย Quentin แกยกให้เป็น“ฉากที่ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยเขียนมา”

...ผมพอจะยืนยันตรงนี้ได้อีกเสียงหนึ่งว่าฉากซิซิเลี่ยนที่ว่ามานี้“ดีจริง” เจ๋งไม่แพ้ฉาก Chapter 1 ใน Inglorious Basterds (อันเป็นอีกหนึ่งในฉากที่เฮียแกยกให้เป็น“ฉากที่ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยเขียนมา”)เลยทีเดียว

ด้วยความที่ True Romance ยังคงเป็นหนังที่กำกับโดย Tony Scott หนังเรื่องนี้จึงเป็นหนังที่มีสิ่งหนึ่งที่เราไม่ค่อยได้เห็นบ่อยหรือเห็นเยอะนักในหนังของเฮีย Quentin (ไม่รวมหนังที่ทำมากะบู๊ลิ่มบูชาหนังกังฟูอย่าง Kill Bill)

นั่นคือ“ฉากแอ็คชั่น”...ที่มาพร้อมกับ“การเล่นมุมกล้องตัดสลับไปมาอย่างรวดเร็ว”อันเป็นลายเซ็นของผกก. Tony Scott ที่เป็นดั่งอะไหลเสริมที่ทำให้หนังเรื่องนี้ไม่ได้ดีแค่“พล่าม”แต่จะดูเอา“มันส์”ก็ยัง(พอ)ได้

(น่าคิดเหมือนกันว่าถ้าเกิดเฮีย Tony แกได้กำกับ Reservoir Dogs ตัวหนังมันจะออกมาเป็นยังไง?)

สรุป...นี่คืองานหนังของ Tony Scott ที่มีความเป็น Tony Scott น้อยที่สุดเท่าที่ผมเคยผ่านตาหนังของเขามา แต่ในขณะเดียวกัน...ผมก็ยกให้ True Romance เป็นงานชิ้นที่ดีที่สุดของเขา

แนะนำสำหรับทุกคนที่ชอบหนังของเฮีย Quentin ไม่สิ...

ใครที่ชอบหนังของเฮีย Quentin ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง