We Made a Beautiful Bouquet | เมื่อรักเคยงดงามดั่งช่อดอกไม้

หลังจากใช้ชีวิตอยู่ในเอเชียตะวันออกมาหลายปี ฉันยังไม่เข้าใจความนิยมของหนังรักโรแมนติกของญี่ปุ่น โดยเฉพาะหนังวัยรุ่นที่มักจะมีแมวน่ารักและนักแสดงกำลังเร่งเร้าอยู่ 30 ปี ผู้กำกับ Nobuhiro Doi/土井裕泰 (FLYING) COLOURS/ビリギャル) ภาพยนตร์เรื่องล่าสุดที่มีชื่อที่ไม่น่าจดจำ WE MADE A BEAUTIFUL BOUQUET ไม่ได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของความน่าเชื่อไปได้ไกลขนาดนั้น แต่ดาราสองคนของเขา Masaki Suda/菅田将暉 และ Kasumi Arimura/有村架純 ซึ่งเป็นผู้ ทั้ง 28 คน (และเกิดห่างกันเพียง 10 วัน) ยังคงถูกขอให้เล่นเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยอายุ 22 ปี

ย่างเข้าสู่ปี 2020 และคู่รักหนุ่มสาวสามคนต่างเพลิดเพลินกับอาหารว่างยามบ่ายที่ร้านอาหารในโตเกียว ผู้ชายของคู่หนึ่งและอีกคู่หนึ่งยืนขึ้นพร้อมกันเพื่อพูดกับคู่ที่สามและตระหนักว่าอีกฝ่ายอยู่ที่นั่น อาจต้องการพูดในสิ่งเดียวกัน ทั้งคู่ดูเขินอายและเรื่องราวย้อนไปเมื่อห้าปีก่อนที่ทั้งคู่ มูกิ (สุดา) และคินุ (อาริมูระ) เข้ามหาวิทยาลัยปีสุดท้าย เมื่อคนแปลกหน้าต่างคิดถึงบ้านรถไฟขบวนสุดท้าย ทั้งคู่จึงตัดสินใจฆ่าเวลาที่บาร์เปิดตลอดคืน ที่นั่นพวกเขาเรียนรู้ว่ามีอะไรเหมือนกันหลายอย่าง พวกเขาทั้งคู่ชอบการ์ตูนเรื่องเดียวกัน หนังเรื่องเดียวกัน และนิทรรศการศิลปะเรื่องเดียวกัน พวกเขายังสวมรองเท้าสไตล์เดียวกัน พวกเขาทั้งคู่ไร้เดียงสามากสำหรับผู้อาวุโสในมหาวิทยาลัย (โอเค ​​ที่นี่คือญี่ปุ่น) โดยมูกิต้องการเป็นนักวาดภาพประกอบเชิงพาณิชย์ที่มีรายได้ดี และคินุจะไปทุกที่ที่มีกระแสพาเธอไป หลังจากออกเดทและทำตัวงี่เง่าสองสามวัน ทั้งคู่ก็ตัดสินใจที่จะอยู่ด้วยกันและพวกเขาพบว่าตัวเองเป็นคนเริ่มต้นที่น่านับถือพร้อมวิวในย่านชานเมือง (ทั้งคู่มาจากครอบครัวที่มั่งคั่งซึ่งให้เงินเลี้ยงชีพอย่างมีสุขภาพในแต่ละเดือน) หลังจากสำเร็จการศึกษา ทั้งคู่ก็เข้าทำงานโดยที่มูกิเป็นพนักงานขาย ส่วนคินุรับงานเป็นเสมียนสำนักงาน/คนทำบัญชี ในญี่ปุ่นที่เน้นบริษัทเป็นศูนย์กลาง ทั้งคู่พบว่าตัวเองค่อยๆ ห่างกันไป เนื่องจากความต้องการของผู้ใหญ่เข้ามาแทนที่ความฝันในวัยเยาว์ (ทั้งคู่มาจากครอบครัวที่มั่งคั่งซึ่งให้เงินเลี้ยงชีพอย่างมีสุขภาพในแต่ละเดือน) หลังจากสำเร็จการศึกษา ทั้งคู่ก็เข้าทำงานโดยที่มูกิเป็นพนักงานขาย ส่วนคินุรับงานเป็นเสมียนสำนักงาน/คนทำบัญชี ในญี่ปุ่นที่เน้นบริษัทเป็นศูนย์กลาง ทั้งคู่พบว่าตัวเองค่อยๆ ห่างกันไป เนื่องจากความต้องการของผู้ใหญ่เข้ามาแทนที่ความฝันในวัยเยาว์ (ทั้งคู่มาจากครอบครัวที่มั่งคั่งซึ่งให้เงินเลี้ยงชีพอย่างมีสุขภาพในแต่ละเดือน) หลังจากสำเร็จการศึกษา ทั้งคู่ก็เข้าทำงานโดยที่มูกิเป็นพนักงานขาย ส่วนคินุรับงานเป็นเสมียนสำนักงาน/คนทำบัญชี ในญี่ปุ่นที่เน้นบริษัทเป็นศูนย์กลาง ทั้งคู่พบว่าตัวเองค่อยๆ ห่างกันไป เนื่องจากความต้องการของผู้ใหญ่เข้ามาแทนที่ความฝันในวัยเยาว์

ดอยใช้เวลานานมากในการเล่าเรื่องความรักของลูกสุนัขพันปีและจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อลูกสุนัขไม่น่ารักอีกต่อไป ด้วยเวลาทำงานเพียงสองชั่วโมงกว่า คุณอาจคิดว่าคุณกำลังดูความสัมพันธ์ของพวกเขาคลี่คลายในแบบเรียลไทม์ ค่อนข้างน่าเศร้าหรืออาจจะเป็นข้อเสนอสำหรับคนรุ่นนั้น ในที่สุด เมื่อมูกิและคินุตัดสินใจว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาอาจจะจบลงแล้วจริงๆ และไม่พูดกับคนอื่นว่าพวกเขาควรจะพูดอะไร: 1. “ฉันรักคุณ” และ 2. “ฉันจะทำอย่างไรเพื่อแก้ไขปัญหานี้” ไม่สิ ทั้งสองคนหมกมุ่นอยู่กับตัวเองจนไม่สามารถมอบตัวเองให้อีกฝ่ายได้เพียงนาทีเดียว กับคนตื้นๆ แบบนี้ ผู้ชมควรรู้สึกเห็นใจพวกเขาอย่างไร? สองคนนี้จำเป็นต้องเลิกรากันอย่างชัดเจนหากต้องการเติบโตขึ้น แต่พวกเขาไม่… อย่างน้อยก็ในทันที ทำให้ผู้ชมต้องอดทนต่อพฤติกรรมที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของตนมากขึ้น ก่อนที่เรื่องราวจะกลับไปที่ร้านอาหารนั้นในปี 2020