รักแท้…แพ้แรงดึงดูด Gravity of Love

เส้นเรื่องของ Gravity of Love ก็ไม่ได้ฉีกหนีจากพลอตละครแบบไทย ๆ ไปเท่าไหร่ ญี่ปุ่นเองก็เหมือนจะเป็นโลเกชันที่หนังไทยชอบใช้เวลาพระนางพบรักโรแมนติกกัน เรียกว่าเป็นประเทศที่ถูก ผกก. ไทยไปลุยกันจนช้ำ (ฮา) ตัวละครทั้งหมดก็ยังแบน ๆ พระเอกก็พระเอ๊กพระเอก แสนดี เลิศเลอ ฉะนั้นแล้ว นางเอกโก๊ะ ๆ อย่างเต้ย ย่อมเป็นตัวละครที่โดดเด่นที่สุดในเรื่อง ซึ่งก็ต้องยอมรับจริง ๆ นั่นแหละว่าเธอน่ารักสดใสจริง ๆ ในเรื่องนี้ ไม่ว่าจะลุคไหนก็ปัง ถ้าจะพูดตามตรง หนังเรื่องนี้ขายพระนางแบบว่าเนื้อเรื่องช่างแม่ง ที่เหลือเอาฮา (ฮา)

ภาพรวมก็ต้องบอกว่าตัวหนังดูได้เพลิน ๆ จากสีสันของแคแร็คเตอร์สมทบที่เรียกเสียงฮาได้เป็นระยะ เนื้อหาเดาได้ตั้งแต่ 5 นาทีแรกอยู่แล้วเหมือนละครไทยเรื่องหนึ่ง ได้เห็นภาพสวย ๆ จากฤดูใบไม้เปลี่ยนสีของญี่ปุ่น ได้เห็นเต้ยในลุคต่าง ๆ นั่นคือสีสันที่นำพาเรื่องไปตลอดรอดฝั่ง อย่างไรก็ตาม ช่องโหว่ก็เพียบ บทบาทความสัมพันธ์ของตัวละครอื่น ๆ กลับเกลี่ยน้ำหนักได้ไม่ดี ไม่น่าสนใจเลยแม้แต่น้อย แคสไม่ได้ เคมีไม่ออก แคสเนี่ย ผมจะบอกว่ามันเหมือนแคสมาให้ครบ ๆ คือจบเรื่องออกมา ไม่มีภาพจำอะไรกับความสัมพันธ์หลาย ๆ คู่เลย นอกจากกะเทยป้าที่เฮฮาสร้างสีสันได้ บางช่วงยอมรับว่าบรรยากาศเกือบจะไปถึงพวก สายลับจับบ้านเล็ก หรือแม้แต่ กวนมึนโฮ อะไรเทือกนั้นแล้ว แต่บุคลิกตัวละครก็ไม่มีความโดดเด่นแตกต่างมากพอ

นอกจากนี้ การเดินเรื่องที่พยายามจะปรับวิธีเล่าให้น่าสนใจ แต่ก็ทำได้ไม่ดีพอ หนังไม่มีลายเซนต์ใด ๆ ให้จดจำ เหมือนดูละครหลังข่าว สิ่งที่คุณจะได้คือความน่ารักสดใสของเต้ย ความเท่ของบอย บรรยากาศและโลเกชันสวย ๆ ของญี่ปุ่น ที่เหลือก็ความรักฟุ้งเฟ้อมอมเมาตามประสาละครไทยเท่านั้น หาใช่แรงดึงดูดของพรหมลิขิต